Kardeşliğin öyküsü

47 1 0
                                    

Okula daha yeni başlamış dım her çocuk gibi ilk gün değil ikinci gün gittim okula bir bakdımki herkes bir sürü arkadaş edinmiş ben asosyal ler arasindaki yerimi almışdım 1 hafta sonra o kadar alışmış dım ki herkese sanki 10 yıldır tanıyordum herkesi sonra seni gördüm çok belki de çok popüler din benim gibi bir asosyalle ne işin olurduki o arada başka bir sınıftan 1 veya 2 tane arkadaş edindim onlarla gezdim eğlendim sonra seni tanımaya firsatım olduğunda beni ittin beni belki de çok fazla ezdin sana karşı akıl almaz bir kin besledim ve bir gece o kadar utanmama ve korkmama rağmen sana mesaj atma gafletinde bulundum sana yarın sizinle dışarı ya gelebilir miyim manasında bir soru sordum bana verdiğin cevap tabiki de idi ben konuşmayı ilerletmeyi tercih ettim ve zamanla senin düşündüğüm kadar burnu büyük bir kız yerine akıl almaz derecede tatlı olduğunu farketmeye başladım...

Bir sonraki gün aynı senin gibi bir popüler bir grubun içinde yerimi aldım. Başladık yürümeye güle güle sahile gittik oturduk ve her çocuk gibi şişe çevirmece gibi oyunlar oynamaya başladık sonradan karnımız acıkdı ve bir yemek mekanına doğru başladık yürümeye yolda sen bana ben sana şakalar yaptık eğlendik gülüş tük.

Uzun bir yoldan sonra vardık yemeğimizi aldık ve yukarıya doğru çıkdık yemeğimizi yerken türlü türlü şakalar yaptık birbirimize gerçekten benim gibi bir asosyalin seninle nasıl bu kadar yakın olduğumuzu anlamıyordum fotoğraf çekilmeye başladık seninle ve düşünebiliyor musun benim gibi bir asosyal ve kendine hiç bakmayan bir erkeğin senin kadar güzel bir kızla aynı mekanda hava soluması bile şans ken ben seninle fotoğraf çekiniyordum evet ben bile inanamıyordum

sonradan farkettim ki soyadlarımız aynıydı alkan ve sende bunu farkedince biz neden birbirimize kuzen demiyoruz dedin ve ben afalladım daha bir dakika önce seninle aynı havayı solduğu muz için şükreden ben. Sen ise bana kuzen olalım diyorsun gerçekten muhteşem derecede sevinçliydim sonradan sen le çok yakın olduk daha yemek yerken bile ben sana sen bana sırlarımızı anlatıp gülüşüyorduk bu muhteşem di .

Yemeğimiz bitti ayrılma vakti geldi hava soğuk du ve saat nerdeyse 18:30 u bulmuş du sana ceketimi verdim ve seni geçirdik sonra evime gittim ve her asosyal çocuk gibi bilgisayarımın

başına oturdum veeeeeee Bir de ne göreyim !!!

Kardeşliğin öyküsüHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin