-Zeynep!! Bekle Zeynep!
Hızla koşturmaya başlamıştı. Yağan yağmurdan dolayı yerdeki birikmiş sulara her bastığında üzerine sıçramasını aldırmadan.
Ağladığını bile anlamamıştı.
Gözleri buğulanırken başı çoktan dönmeye başlamıştı. Hızlı nefesler alarak duvara tutundu. Eli midesine giderken kusma isteğini zor bastırmıştı.
-Zeyneeepp!
Omzuna değen elle hızla kendini geri çekti.
-Bırak dokunma o pis ellerinle.
-Zeynep bak yanlış anladın.
-Neyi yanlış anladım haa! Resmen dudak dudağaydınız!
-Zeynep yemin ederim-
-Sus! Sus. Daha da konuşma Kerem. Daha 2 gün önce duygularını söylerken bu yaptığın ne?
-Zeyn-
Ellerini dudaklarına koyarak susturdu.
-Ben bu sabah hastaneden ne hayallerle çıktım biliyor musun? İlk sana geldim. Duygularının karşılığını vermek için ama sen ne yaptın Kerem?
-Zeynep yemin ederim-
-Tamam seni zorla öptü. Peki senin odanda yatağında ne işi var?
Gözlerini kaçırdı.
-Yapmadım de Ke-kerem. Bana yapmadım de.
-Be-ben..
-Bundan sonra yoluma çıkma! Beni arama! Duygularına aşkına sadık kalamadın. Benim duygularımı da mahvetmeden gerçek yüzünü gördüm. Artık Kerem diye biri yok hayatımda!!!
Nasıl buldunuz tanıtımı. Kafanız karışmış olabilir ama 1.bölümde anlayacaksınız.
Yorum ve vote veren herkese şimdiden teşekkürler...
