Şimdi daha caresizdim titreyen bedenim ve hızla atan kalbim yerinden çıkmak üzereydi.
Kendimi geriye doğru çektim ama bu yeterli olmamış daha fazla kızmasına sebep vermişti. Kalbimin ritmi giderek artıyordu gözlerimin içine korku dolu baksada fazla öfkeli aynı zamanda haklıydı. Hata yapmıştım affetmesine imkan yoktu geniş omuzları, iri kaslarıyla ilerlemeye başladı tam bana doğru~
Anın bitmesi için dua etmekten başka çarem kalmamış olsa gerek yalvarmayı denesem bu öfkesini yatıştırmazdı biliyordum. Çenesini omzuma dayadı aniden kısık ses tonuyla fısıldadı
"Seni uyarmıştım!"
sesini duymakta zorlanmama rağmen hafifce başımı salladım. olucaklara izin verircesine çünkü biraz sonra neler olucağını fark etmem uzun sürmedi...
Not;Hikaye Eşcinsel içeriklidir bundan rahatsız olan kullanıcılar özellikle homofobikler görmedi sayıp kapatsın!
