Günlerce tek düşüncesi onun gibileri bulmak istemesiydi, kendi tercihi uğruna zor duruma soktuğu aptal, yakında eline düşücekti ama ani kararı felakete sürüklenirse hayatı son bulurdu! Titizce bitirmek sonra kaldığı yerden aynı lanet güne gözünü açmak istiyordu.
*Herşeyin sıfırdan başa dönmesine*
Başını buz gibi yastığından kaldırdı istemsizce formasını giydi .Her zaman yaptığından farklı gömleğinin düğmesini açık bırakmıştı, merdivenlere doğru ilerledi annesi küçük bir notla erken çıkması gerektiğini yazmış sonuna gülücük koymayı ihmal etmemişti bu diğer kahrolası notlar arasında en mantıklısıydı. Montunu omzuna atıp kapıyı hızla çekti ara sokağa ilk adımını basmak üzere ayaklarını sürdü.
Kot pantalonu,vücudunu saran t–shirt'ü ve dağınık saçlarıyla üniversiteli gibi görünüyordu normalde böyle giyinmezdi ama o çocuk Üniversitede üstüne üstlük birinci sınıftı. Her zaman yaptığı gibi kurbanının ortamına uyum sağlamalı onu kendine bir yönden alıştırıp yavaş yavaş yok etmeliydi.
Bu çocuk öncekilere kıyasla değişikti.Daha öncekiler ya kumarbaz ya da bir çetenin elebaşıydı.Tüm bunları düşünürken üniversiteye gelmişti bile.Kayıt vs hepsini çoktan halletmişti,sınıfa girdi çocuğu gördüğü an tanımıştı.Fakat ters giden birşeyler vardı.Bir kaç iri öğrenci onu sıkıştırmış dalga geçiyordu.Hayato olanları biraz izledi ve çocuğun suratına gelen yumrukla olduğu yerden bir anda kalktı.Yanlarına gidip yerde burnu kanayan kurbanını kaldırdı diğerlerine diş gösterip onu sınıftan çıkardı.
Yüzünü yıkadıktan sonra duvara yaslandı küçük olan.
Shouta onu süzdü..;
"İyi misin?"
"Ehh?..E–evet ben daha iyiyim.Teşekkürler."
"Önemli değil ama bunların senle derdi neydi?"
"Uhmm..belli bir nedeni yok sadece.."
"Sadece?"
"Bir ucube olduğumu söylüyorlar."
"Haha! Ahh dostum bu konuda ciddi olamazsın.Bu..bu çok saçma."
"Ama ciddiyim."
Hayato ilgi çekici bir biçimde kaşlarını kaldırdı, yavaş adımlarla Kagami'ye yaklaşıp çenesini omzuna dayadığı gibi muhteşem sahte gülümsemesiyle kulağına;
''Sana yaklaşmalarına izin vermem '' Diye fısıldayınca Kagaminin boş bakışları aniden şaşkınlığa dönüştü. O an yaptığı tek şey iki adım geri çekilmektir.
''Şey s-senpai bana yardım etmenize gerek yok yinede çok teşekkür ederim!''
Hayato dik bakışlarını Kagami'nin üstünden alamaz, Etkilenmiş gibi durmuyordur? Hiç mi etki bırakmadım diye düşünürken, Kagami yaklaşıp Yine kekeleyerek Teşekkür eder , biraz sonra içten duyduğu sempatiyle döner;
"Bu arada ben Kagami, Kagami Do"
Hayato herzamanki gibi aldırmadan;
"Hayato demen yeterli"
Bunun üzerine Hayato'nun düşünceye dalmasını fırsat bilen Kagami kaçarak oradan uzaklaştı Hayato kendine geldiğinde çoktan gitmişti bile...
