Yakut Kırmızı

5.BÖLÜM

Hissizlik duygusu kendini giderek gariplik duygusuna bırakıyordu . Normal bi gün olamaz mıydı . Bu fuların buraya gelmesiyle ilgili kendime senaryolar yazıyor ve saçmalamamak için kendimi zorluyordum . Gözümü fulardan ayırmadan kitaplarımı alıp dolabı kapattım . Beni izleyen harika bi sesle karşılaştım Merhaba diyerek gulumsedi , aynı sıcaklıkla Gabe e selam verdim . Adın Hanna'ydı sanırım . Sınıfa beraber gitmeye ne dersin ?? Kafamı sallayarak onu oynayladim . Beraber matematik sınıfına ilerliyorduk . Birden Dersimin matematik olduğunu nerden biliyorsun ? diye sordum . Şey aynı siniftayiz diyerek bana cevap verdi . Bu yeterli bir açıklama değildi . Okula dün gelmişti ve dün matematik dersim olduğunu hatırlamıyordum . Şüpheci bakışlarımı üzerinde gezdirdim . Gözlerini kaçırarak yürümeye devam etti . Sınıfa girene kadar bir daha hiç konuşmadık

Gabe in ağzından

Sınıfa girince o ön sıralardan birine ben ise en arka sıraya oturmuştum . Burdan kokusunu alabiliyordum . Zaten bütün gece onun kokusuyla geçmişti . Fuları şifresini tahmin etmekte biraz olsun zorladığım dolabına geri koymasaydim bu günkü yemeğimin tatlısı olabilirdi . Özellikle saçlarını toplamış olması açıkta kalan boynuna dişlerimi geçirip boğazımdan aşağı akan kanın tadına varma isteğimi artırıyordu

     Tahtada bir soruyla cebellesen matematik öğretmeni Bay Collins sanki dersi Hanna ya anlatiyor gibi bir tek onunla göz teması kuruyordu . Sınıfta ondan başka dersi dinleyen yoktu . Aaa hadi ama burda ne işim vardı benim . Vampirdim ve güneş beni gündüz dışarı çıkmamam için zorluyordu . Yetmezmiş gibi oturmuş hayatım boyunca nefret ettiğim matematik dersini dinlemek zorundaydım . Tarikat vampirleri yeni bır ırkdan bahsedip göz kulak olmam için buraya gelmem gerektigiyle ilgili bi görevi bana yikmasalardi şu an evimde dinleniyor olabilirdim . Ergenlerle dolu bu okul ilgimi hiç çekmiyordu , şeker gibi kokan Hanna dışında . Damarlarında dolaşan kanı hisstmeseydim onun bir vampir olduğunu söyleyebilirdim . Turumuze çok benzedigini düşünürken birden arkasını dönüp , düşündüklerimi duyarcasina gözlerini üzerime dikti .

     Şaşırmıştım , ben , şaşırmıştım , sesli mi düşünüyordum yoksa o bi telapat falan mıydı ? Hayır bütün sınıf bana bakıyordu . Bay Collins , Bay War size söylüyorum , tahtaya eşlik eder misiniz ? diye yineledi . Yazılı olan soruya baktım ve Hayır Bay Collins gelmeme gerek yok , cevap 24 . dedim .

    Bay Collins ve sınıf bana dahi misin bakışı attiktan sonra konuya döndüler . Hanna bir yarım dakika daha bana baktıktan sonra defterine birşeyler karalamak için önüne döndü . Herkes benim Hanna ya bakarken dersi unuttuğumu görmüş ancak kalem oynatmadan çözdüğüm soru onları daha çok şaşırtmıştı . Sonucu Hanna'nin defterinden görmüştüm . Ve doğru olacağına emin bir tavırla söyleyivermiştim . Zil sesiyle dışarı çıkan öğrencilerle attıkları sevinç çığlıkları bir oldu . Ergenlerin matematik dersinden nefret etmesi hiç değişmiyordu . Kapıda beni bekleyen Hanna ile karşılaşınca sesiyle kendime geldim . Iyi işti , defterime bakmak için çok ugrasmadin umarım . Asıl merak ettiğim oradan defterimi nasıl gördüğün ?! diyerek yürümeye başladı . Arkasından onu izliyordum .

  Peki o cevabı defterinden çaldığımı nasıl görmüştü ??