from love to real life

Deel 2

<pre style="line-height: 17px; white-space: normal; color: #2a2a2a; font-size: 13px;">Ik werd wakker door 2 stemmen die aan het praten waren. 'Hey ze is wakker' 'Goeiemorgen' Ik wilde opstaan maar dat lukte niet omdat Thomas nog tegen me aan lag te slapen. 'Heb je lekker geslapen?' vroeg Eline. 'Ja, beetje. Heb jij lekker geslapen?' 'Ja, toen ik hier beneden kwam lagen jullie er zo schattig bij met ze drietjes, alleen toen werd Lars wakker' Thomas werd ook wakker. 'Goeiemorgen Thomas' 'Mogge' mompelde die. Ik wou omhoog komen maar viel bijna meteen weer neer door de hoofdpijn die ineens kwam opzetten. 'Gaat het wel?' vroeg Eline. 'Ja gaat wel, wacht even' en ik liep de trap op om een asprintje te pakken. Toen ik weer beneden kwam vroeg Lars. 'En gaan we vandaag nog iets doen?' 'Ik breng Bel even naar het ziekenhuis en verder weet ik niet' 'Hoezo moet je naar het ziekenhuis?' 'Ik ga bij de jongen kijken of alles goed is enzo, blijven jullie dan hier of gaan jullie mee?' 'Geen idee we kijken wel, denk ik, Lars wat wil jij?' 'Maakt mij niet zoveel uit' 'Ik ga even douche, kijk maar of er iets te eten is of zet de tv maar aan ofso' ze knikte en ik liep naar boven om te douche. Toen ik had gedoucht en aangekleed ging ik naar beneden. 'De volgende kan douche!' 'Okee, ik ga wel, dan kun jij vast eten en kunnen we zo naar het ziekenhuis want Eline en Lars blijven hier' 'Okee is goed' dus pakte ik wat muesli en wat melk en ging bij Lars en Eline op de bank tv kijken. 'Hoe is het eigenlijk met je hoofd, nog steeds hoofdpijn?' 'Nee, soms wel veel minder al' 'mooizo' Toen Thomas klaar was met alles gingen we weg. 'Jullie weten zeker dat jullie niet meegaan?' 'Ja, we blijven hier, wens je hem beterschap van ons?' 'Ja, zal ik doen' Ik gaf Eline en Lars en knuffel en ging bij Thomas achterop de scooter zitten op weg naar het ziekenhuis. 

Bij het ziekenhuis aangekomen gingen we naar binnen. We lopen naar de informatiebalie. 'Hallo kan ik julllie ergens me helpen?' 'Ja we zoeken de jongen die vanacht hier is gebracht na een gevecht in de discotheek?' Toen Thomas "gevecht" zei liep er een rilling over me rug en voelde ik me weer even schuldig. 'Zijn jullie familie of vrienden van hem?' 'Ja vrienden' 'Ik zal wel even kijken' Ze tikten wat in in de computer en schreef daarna iets op een blaadje. 'Hier de deur door, tweede verdieping naar rechts en dan kamer 103' 'Okee bedankt' 'Graag gedaan' en we liepen naar de trap, toen we de kamer hadden gevonden zei Thomas 'Ik wacht hier wel, ga jij maar naar binnen' ik knikte en klopte op de deur. 'Kom maar binnen!' Ik keek Thomas nog even aan en liep naar binnen. 'Hoi' zei ik. Hij keek even verbaast maar zei toen 'Hey' 'Hoe gaat het met je?' 'Ja gaat wel, wat kom je doen?' 'Ik kwam kijken hoe het met je ging, ik voelde me schuldig over gisteravond' 'Okee, dat hoeft niet, ik heb alleen een paar blauwe plekken' 'maar alsnog het komt wel door mij' hij haalde zijn schouders op. 'Maar hoe heet je eigenlijk want dat wist ik gisteravond niet?' Hij moest lachen maar zei 'Ik heet Bram, en jij?' 'Isabelle, maar noem me maar gewoon Bel ofso' Hij knikte. 'Hoelang moet je hier nog blijven?' 'Ik mag straks naar huis als me moeder er is' 'Okee' 'Maar wat bedoelde hij eigenlijk? Had je met iemand? En waarom ging je dan met me?' Ik slikte. 'Ja ik had met iemand, maar ik hoorde die middag van een vriend dat hij met een iemand anders was gegaan' Hij knikte. 'Ging je daarom met mij alleen om hem terug te pakken ofso?' Hij klonk een beetje teleurgesteld. 'Nee, dat zou ik niet doen en ik ga eerlijk tegen je zijn, het dansen was om afleiding te hebben maar het bleek dat ik je wel echt leuk vindt' Er viel een korte stilte. 'Ik vind het jammer dat het dansen alleen daarom was maar ik vind het leuk dat je me nu anders ziet' Ik moest blozen en keek weg. 'Je hoeft je daarvoor niet te schamen' Ik ging op de rand bij zijn bed zitten. 'Ik voelde me echt schuldig, jij ligt hier door mij' Hij ging rechtop zitten en pakte mijn hand. 'Het maakt niet uit ik heb bijna nergens last van, en als ik zo bij jouw ben is het helemaal niet erg' Hij knipoogde. 'Aawh dat is echt zo lief ' 'Dus je meende het wel van gisteravond?' 'Ja, ik meen het echt' 'Dus ik kan gewoon dit doen?' Voordat ik antwoord kon geven drukte hij zijn lippen op de mijne en ik beantwoorden zijn kus. 'Wat is dit! Wat doe jij!' Ik schrok en sprong op maar omdat Bram ook schrok knalde onze hoofden tegen elkaar aan. 'Auw' 'Jij bent diegene die dit heeft gedaan bij mij zoon!' 'Wat?' 'Mam laat nou!' Thomas kwam binnen rennen. 'Wat is er aan de hand?' 'ZIJ daar heeft ervoor gezorgt dat mijn zoon hier ligt' schreeuwde de vrouw en wees naar mij. 'Mam kappe!' 'NEE, zij gaat hier nu weg en komt niet meer bij jou in de buurt! Ik heb alles over gisteravond gehoort' Thomas pakte me hand en trok me mee. 'Kom, weg hier' 'Nee wacht' Riep ik. 'Nee Bel weg hier!' En hij trok me mee maar ik stribbelde tegen. 'Bel!' Thomas tilde me op en legde me over zijn schouder. 'Thomas?!' en hij liep de kamer uit. 'Nee wacht ik heb je nummer nog niet?!' Hoorde ik Bram nog roepen. 'Thomas wacht ik wil hem me nummer nog geven' 'Dat kan niet je hebt dat rare wijf toch horen schreeuwen?' 'Ja maar boeie' beneden aangekomen zetten Thomas me weer neer. 'Schrijf dan je nummer op een blaadje en vraag of een zuster het aan hem wil geven?' 'Ja, goed idee Thomas je bent een topper' ik omhelsde hem en zocht daarna een blaadje en een pen, toen ik me nummer had opgeschreven vroeg ik een zuster of zij dat briefje wou geven aan Bram. Daarna liepen we het ziekenhuis uit en reden naar mijn huis.

Thuis aangekomen zaten Lars, Eline, Milan en Jake, dat is een vriend van me broer, op de bank met de tv aan. 'Hey' zei Thomas. 'Hoi' zeiden ze terug. 'Hey Jake, lang niet gezien' En ik gaf hem drie zoenen op zijn wang. 'Ja inderdaad' 'Bel wat is er gister gebeurt?' vroeg Milan. 'Nou ik had ruzie met Dennis' 'Okee laat maar kan ik even met je praten?' 'Ja tuurlijk' En we liepen naar de keuken. 'Waarom heb je niks gezegt? Ik heb alles van Jayden gehoort, hij was daar ook maar in een andere zaal hij heeft gehoort dat jij erbij was' 'Wie is Jayden?' 'Je kent Jayden toch wel hij is hier ook wel eens geweest' 'Is dat die met dat blonde stekeltjes en hij is toch niet zo lang?' 'Klopt hij ja, maar waarom heb je gister niet gebelt ofso nu moest ik het horen van Jayden en daarna van Lars en Eline' 'Denk je dat ik daar aan denk wedden dat je gister helemaal.zat was en dan moet je hierheen komen omdat ik "ruzie" had met Dennis?' 'Ja okee je hebt gelijk, maar voortaan wel doen en anders die ochtend bellen! Beloofd?' 'Alsof er een volgende keer komt maar okee, beloofd, ik zal de volgende keer bellen' 'Okee dan is het goed, heb je veel last van je hoofd?' 'Nee, soms wel' 'Okee mooizo' 'Je gaat toch niks bij Dennis doen ofso toch? Ik ken jou langer dan vandaag!' 'Waarom niet hij heeft me zusje pijn gedaan!' 'Milan alsjeblieft, niks doen!' Leuk zeg, jongens, kunnen ze niet iets doen zonder dat ze meteen aan vechten denken? Milan gromde. 'Okee dan, maar hij is nog niet van me af!' Ik omhelsde Milan en hij sloeg ze armen om me heen. 'Kun je hem niet gewoon met rust laten?' Milan mompelde wat onverstaanbaars en we lieten los. 'Zullen we terug gaan' vroeg ik en hij stemde in. 

Toen we weer in de woonkamer zaten vroeg Eline 'Hoe was het in het ziekenhuis?' 'Wel goed, hij heet Bram en we hebben gewoon een beetje geklest' ik voelde hoe ik een beetje rood werd als ik eraan terug dacht en blijkbaar zagem de andere dat ook. 'Oehh is mijn kleine zusje een beetje verliefd?' 'Shut up' en ik gooide een kussentje die in me stoel lag naar Milan zijn hoofd maar hij ontweek hem. Ik vertelde verder, 'Alleen toen kwam zijn moeder binnen en die gaf mij de schuld van alles en ik mag hem niet meer zien en blablabla, ik mag zijn moeder nu al niet' 'What the fack, dat slaat nergens op, het was de schuld van Dennis' zei Lars. We hebben de hele middag nog zitten kletsen over van alles en nog wat en s'avonds hebben we nog pizza besteld. 

Na het eten zaten we weer op de bank. Ik zat naast Milan. 'Milan wil je niks tegen pap zeggen?' 'Uuhm als jij dat wil' 'Ja graag' Hij knikte. De deurbel ging. 'Dat zullen Chelsey en Sarah wel zijn' zei Jake. Chelsey is de vriendin van me broer en Sarah is een ook een vriendin. 'Ik ga wel' zei ik en liep naar de deur toen ik de deur open deed schrok ik en gooide de deur weer dicht, dat waren Chelsey en Sarah niet. Ik liep terug naar binnen nouja ik rende bijna. 'Wat is er?' vroeg Jake. 'Dat waren Chelsey en Sarah niet' antwoorden ik. 'Wie dan wel?' vroeg Eline. 'Dat was Dennis' Voordat Lars wat kon roepen ging de bel weer. Milan stond op, 'Nu ga ik wel even' en met een grijns op zijn gezicht liep hij naar de deur. </pre>

<pre style="line-height: 17px; white-space: normal; color: #2a2a2a; font-size: 13px;">----</pre>

<pre style="line-height: 17px; white-space: normal; color: #2a2a2a; font-size: 13px;"> </pre>

<pre style="line-height: 17px; white-space: normal; color: #2a2a2a; font-size: 13px;">Heeii, nog even hoofdstuk voordat ik naar de Ardenne ga, heel veel zin maar dan kan ik niet schrijven dus meschien duurt het nog wel even voor het volgende hoofdstuk :( Ik was een paar keer vastgelopen met het verhaal maar me vriendinnen hebben geholpen. Maar wat vinden jullie ervan Leuk of niet?</pre>

<pre style="line-height: 17px; white-space: normal; color: #2a2a2a; font-size: 13px;">Vote</pre>

<pre style="line-height: 17px; white-space: normal; color: #2a2a2a; font-size: 13px;">Comment</pre>

<pre style="line-height: 17px; white-space: normal; color: #2a2a2a; font-size: 13px;">Xxx sanne</pre>