Ben Bir Müzik Kutusu

Ben bir çizgi romanim.

Her sayfam siyah beyaz belki,

Belki sayfalarim rutubet kokuyo.Sararmisim,solmusum.Ama bir hikaye var içimde.

Hayat gibi tıpkı.

Ben şimdilerde bir radyo frekansiyim

Hangi şarkıyı calacagim ya da kimi sevindiricegimi bilmiyorum.

Sadece bir radyo frekansıyim

Sevilen ama kararsız

Bilinen ama meçhul

Bu da kader gibi tipki.

Ben bu seferse bir siirim

Yazarım belli,okuyanim sir.

Satirlar benim için, onlarcası önümde eğilirler

Uçsuz bucaksız ama ani

Okuyan tek nefeste can buldurur,

Bana.

Öyle hızlıdır, öyle belli etmez herseyi

Soluk alip vermende biter bazen;

Bu seferse ömür gibi tıpkı.

Bu seferde bir bakmisim,

Eski bir dost olmuşum

Kiminle, ne zaman yollarimiz ayrilcak, bilmiyorum.

Kimisiyle çoktan ayrildi belki de...

Hangimiz nereye düşücek? Hangi dallarda filizlenicek?

Belki bir gün nisan bir şakası yaptığım,bir sahil kenarında önümden geçicek.

Ama tanismiyo olucaz

Ama yabancı gibi

Ama yağmur damlaları gibi tıpkı.

Tıpkılar çoğalıyor. Hayat, kader, omur, yagmur damlaları. ..

Hayat bi müzik kutusu.

Kader; kapakla arasindaki küçük vida.

Ömür içindeki melodi.

Dans eden balerin ise,yağmur damlaları.

Küçük bir gevşeme, küçük bir engel yolunu tamamen degistirir.Biz buna Kader deriz.O vida hareket etmeye basladiginda, hic durmadan çalan melodi. En ufak aksakligi yok.Zamanla eskiyor.Biz buna ömür diyoruz. Ve balerin nerde olduğunu bilmiyor. Dans ediyor yalnızca. Şarkısı farketmez. Ve biz buna da yağmur damlaları deriz.

Simdiyse kader,ömür,yağmur damlalari iç içe.Bu ise hayat.