My Mistake.

[CHAPTER 3]

 @Sa bahay

Nakakainis na mga impokritang yun!! Itsuserang mga froggy, kala mo maganda eh. Hindi ko pa ba nasasabing AKO LANG ANG MAGANDA DITO? ANG SINO MANG MAG MAGANDA SA HARAPAN KO. HIHIRAM NG MUKHA SA ASO!!

Kapal ng mga mukha eh, bakit kaya dina lang nila pag usapan mga buhay nila? Pag-usapan kung paano ba gumanda? Whats the problem with them!! They irritated me. Psh.

"Manang, padala naman po ng isang basong gatas sa taas. Salamat" sabi ko, pagkapasok ko sa sala. Hndi na ako ginanahang pumasok dahil sa mga impokritang makati ang dila. Epal eh.

Bakit, kaya ang daming paki elamera no? Ay potek, bat nagtatanung pa ako eh. Simple lang naman ang sagot, kasi wala silang magawa. PAKAMATAY NA KAYO!! May magawa pa kayo no.

+Ting~~~

I look my cellphone.        

1 message received

Sino kaya tong istorbong to? Nakitang nagpapahinga yung tao oh, Nasa may bag ko kasi yung phone tapos nakahiga ako. Diba nila alam na ang number one rule ng Prinsesa ay wag ISTORBOHIN PAG NAGPAPAHINGA?!

Aangal pa sana ako eh, kaso wag na lang katamad. Kinuha ko yung cellphone ko at binasa kung sino yung nagtext.

[Where are you? Meet me at the Rad Resto. 7pm Sharp]

So, Bossy ha? So anong akala niya pupunta ako? Anong kelangan niya? Hindi niya ba alam na ayokong makita yung pagmumukha niya? At ang sobrang nakakainis pa, magkahawig daw kami?

Hindi ko matanggap na ang mukhang yon ay makukuha ko, in another way. Okay lang din ng konti. 'Konti lang ha' Maganda naman kasi talaga siya kaya lang kasi ang ENGOT NIYA. Sorry for the word pero, that it's true.

Kasi kung hindi? Masaya sana kami ngayon..

Eh, kaso duwag nga. So, anong aasahan niyo?

Aiissh. Pisti, bat ba kita naiisip? Ayokong balikan ang mga nakaraan. Jusko..

Napapikit ako. Pupunta ba ako o, pupunta? I sighed. Ano na naman kayang keylangan niya? Last week lang kaming nagkita ha..

 Makatulog na nga lang muna.. Ayokong mag-isip ng mga bagay na may kaugnayan sa nakaraan.

- -

After kong matulog, nagising ako. Syempre, alangan namang hindi? Gusto niyo na ba akong mamatay? Pwes! Ang mga MAGAGANDA, MATAGAL MAMATAY. PAKISAKSAK LANG HO SA MGA KOKOTE NIYONG WALANG LAMAN. -_______-

Napagdesisyunan ko na din na pumunta na lang para less argument. Mahirap na!!

6:55 pm, i parked my car @ the front of Rad Resto. Pumasok ako sa loob, dumerecho sa office niya. Yes, sa office niya. Because siya ang may ari ng Restaurant na ito. Ah, no. Icocorrect ko, SILA ang may-ari neto. Since wala siya. Siya yung namamahala dito. Magulo ba?

Bahala kayong intindihin, atsaka sabi ko diba? AYOKO NG PINANGHIHIMASUKAN ANG BUHAY KO! period.

*KNOCK*KNOCK*KNOCK

"Pasok." I heard again that voice, that i hate it -____-

"What do you want?" Deretsa kong tanong, pagkabukas ko ng pinto.

"Have a seat first." Turo niya sa upuan sa harap ng table niya. Sinara niya muna yung Laptop niya bago siya humarap sakin.

Umupo naman ako. Alangan namang tatayo lang ako? Duh, De ikaw, TRY MO!!

"What do you want to eat? You look pale." I rolled my eyes. As if i cared. Duh. Ayaw pa akong derechuhin o!! Nagsisimula na akong mainis. No, naiinis na pala ako. Napansin niya naman yun.

"Ah, buti you came. I miss you. are you still mad at me? You know, it's been two years to be exact. Why don't you just let him go, and pabayaan mo SIYA. dun SIYA MASAYA e."

 Inemphasized niya pa yung word na SIYA at MASAYA,

Pabayaan? Nababliw na ba siya? Masaya? Bakit ko papabayaan na ang AMA ko eh, nagpapakasaya sa KABIT niya habang ako dito miserable dahil, ang dating masaya naming samahan. SInira NIYA.

Tama kayo, ang Nanay ko ang kausap ko at sinabihan kong Engot. Sorry ah, sorry. Panong hindi engot? Hindi niya man lang ipinaglaban ang walangya kong ama.

Ayy! Enough. Madami na kayong nalalaman.

"Let him go? Pabayaan? What ? Do you hear yourself? Or you don't just get it? I want our family back." Mabuti na lang napigilan kong tumulo yung luha ko, anytime kasi para siyang babagsak na , dahil sa bigat na nararamdaman ko...

Napaka bitter ko ba? Para din naman sa kanya to eh! Bakit hndi niya ako maintindihan? Isa lang akong ANAK na naghahangad ng isang MASAYA AT BUONG PAMILYA.

Pero, start that ugly girl is came.. Our life was ruined..

It became MISERABLE..

Kaming PAMILYA niya, Pinagpalit sa KERIDA NIYANG MUKHANG UNGGOY?

 I hate to say this, but i'm just telling the truth!!

Hindi niya man lang ba naisip kung anong mararamdaman ko? Pumikit ako.. Trying myself, calmdown.. Aykong umiyak sa harap ni Mommy..

"Baby! Look this oh? I bought your favorite Munchkin. Come and give Daddy kiss on my Cheek."

"Daddy!! I'm not a baby anymoreeeee. I'm a already a teen! By the way, were is my munchkin?"

 Putragis oo! Sinong Hinayupak ang lumabag sakin na ayoko makakita ng MUNCHKIN?!

Atsaka ko na alala, andito ako sa J.Co, pra kumaen ng sweets ala nga namang maalat diba? Eh J.co nga, so matatamis ang mga nandito -________-

After namin mag-usap ni Mommy kanina, dumirecho na ako dito. Tinatamad din ako eh.

After a seconds..

"Mae..."

-----------