Kurtarıcılar

•Katherine'in ağızından•

Arkamı dönüp Joey ve Audrey'e baktım.

"Bunu yapmalıyız değil mi?" dedim önümdeki mor renkli geçite bakarak.

"Birçok kişiyi kurtarabiliriz. Hızlı karar ver." diyen Audrey geçite daha da yaklaşıyordu.

"Bu geçitin bizi doğru yere götüreceğinden bile emin değiliz. Hatta öle de biliriz!" dedim, bunu yapmak istemediğim ortadaydı.

"Katherine zaman daralıyor." dedi Joey.

"Onu kurtarabiliriz ama buradaki insanların kurtulacağından nasıl emin olabiliriz? Hem bize ne olacak? Hayatımın sonuna kadar orada yaşamak istemiyorum." dedim Audrey'nin yanına giderek.

"Üzgünüm Kath. Bunu yapmalıyız." diyen Audrey çantamdan çekti. Mor geçit etrafımızı sarmıştı.

Sırtımda hissettiğim keskin bir acı ile kendime geldim. Gözlerimi güneşe alıştırarak açtım ve etrafıma bakındım. Ormandaydım. Sağımda duran yokuşun tepesinde geçiti görebiliyordum. Yavaşça küçülmüş ve kaybolmuştu. Artık çok geçti.

Hızlıca ayağa kalktım ve etrafta Audrey'i aramaya başladım. Neredeydi bu kız?

"Audrey! Audrey neredesin!" diye bağırdım ormanın ortasında.

"Bu taraftayım." diyen tanıdık sesi duyunca vücudumda bir rahatlama hissettim. Hızlıca sesin geldiği tarafa doğru koştum ve bir uçuruma vardım. Bu gerçek olamazdı...

"Sana yapacağımızı söylemiştim." dedi Audrey gülümseyerek. Karşımdaki manzaraya inanamıyordum. Gerçekten başarmıştık. Karşımızdaki Camelot'tu.