TANGANG Di Inakala

CHAPTER 2

Wokey! Ito na ang update. Salamat sa lahat ng sumusubaybay sa kwento ni Yurah na Jejemon at maganda pero hindi matalino. Katamtaman lang! In english average score. Mehehehe :*

Yurah: Ang waley mo owtor! Eew!

Owtor na maganda: Tse! Tigilan mo ako kung ayaw mong mamatay kas ending ng story mo!

Yurah: Ay! Ha-ha-ha! Nakakatawa yung joke ni owtor kanina nuh? Mga readers! Tawa kayo dyan! Ayoko pang mamatay ng maaga! Gusto ko pang pakasalan si Aloybebe ko! Huhu

Owtor na Cute: Magdusa ka! Walang pakialam ang mga readers sayo shunga ka!

Joke.. Alam kong love niyo si Yurah Baliw kaya readers... I hope sumasabaybay pa rin kayo kahit ilang years ang abotin sa pag uupdate ko. Lolxx :)

Xie xie ni..

YURAH POV

Kasalukuyan akong naglalakad pauwe. Dis-oras na ng gabi at madilim na ang kalsadang nilalakaran ko. May streetlight din naman kaso kanina pa itong kumikilap kilap at halatang sira na. Takot at kaba ang pinaghalong emosyon ang nararamdaman ko ngayon. Patuloy pa rin akong naglalakad sa kalsada at napag-isipang dumaan nalang ako sa shortcut para mas mabilis akong makauwe. Kanina pa kasi nagtetext at tumatawag si Dada saakin at ramdam kung nag-aalala na yun dahil sa tagal kong pag-uwe

Mas lalong madilim ang eskinitang nilalakaran ko ngayon. Sa lamig ng hangin ay napatindig lahat ng balhibo ko. Habang naglalakad sa isang masikip na eskinita ay may dalawang lalaking mukhang lasing ang nasa harap ko. Puset! Bat ngayon pa to lumabas tong mga unggoy na to. Tumalikod nalang ako at napag-isipang babalik sa kalsadang dinaanan ko kanina. Bahala na kung umaagahin ako sa paglalakad basta makauwe pa ako ng buhay. Pero may tatlong lalaki naman ang sumulpot sa likod. Napahinto ako sa gitna nila. Tela nacorner ako sa mga unggoy nato. Huhuhu gusto kong himatayin at sumigaw pero hindi ko magawa. Nanlambot pa ang mga tuhod ko dahil tumawa tawa pa ang mga mokong habang may patalim sa mga kamay nila. Pinaligiran nila ako habang may nakaguhit na ngisi sa kanilang mga mukha