Class D

Chapter 1

Jaela

Maingay. Magulo. Makalat. Pasaway. Suki ng Principal's Office.

Yan ang seksyon na kinakalagyan ko. Seksyon na walang ginawa kung hindi maging sakit sa ulo sa mga guro, 

but those words can't describe what kind of section we are.

pero maniwala kayo dati ang seksyon na ito ay dating mabait, tahimik. mga anghel ba, kumbaga.  

pero sa hindi inaasahang pang yayari nag bago ang lahat. nagbago. 

Kung dati anghel sila sa mga mata ng mga guro ngayon,mga demonyo sila na takas impyerno. Mga demonyo na walang ginawang kundi sirain ang isa't isa.

Mga demonyong madaming tinatago na sekretong napaka delikado. Delikado para isang taong katulad mo... 

"Jaela! Ano bang hinihintay mo?! nagbell na at hindi ka pa nakatayo dyan?!" Sigaw ni Violet sa akin. Ano naman ba ang problema nito at sinisigawan niya ako. 

"Oo alam ko nag nag bell na! di pwedeng mag hintay muna? di uso pasensya?" Sarkastikong sagot ko sa kaniya. Agad naman akong tumayo at inunahan ko siyang mag lakad. minsan siraulo lang talaga ang babaeng ito. bigla bigla naman akong sigawan. 

"Uy! Hintayin mo naman ako! Uy!" Sambit ni Violet habang hinahabol ako. Shunga din minsan din ito, ano?

Humarap ako sa kanya at nag salita. "Umagang-umaga sinisigawan mo ako. Alam kong may problema ka bakit hindi mo sabihin sa akin? Kaysa sa sinisigawan mo ako." Sabi ko sakanya ng malumanay, Just to calm her.

Kaya naman naging seryoso yung aura naming dalawa. Nawala na ung magandang mood namin. Tumabi muna kami sa isang tabi para hindi kami makaharang sa daanan. Bumuntong hininga muna siya at nagsalita na siya.

"I have encountered something that made my spine shiver." Sabi ni Violet sa akin. Tinignan ko siya sa mukha pero hindi niya ako matingnan sa mata.

"Ano bang nangyari? Ikwento mo sa akin." Sambit ko sakanya. I had chosen my words carefully because she is somehow sensitive. 

Tinignan niya ako sa mata at muling nagsalita. 

"I have seen what i have seen, I have heard what i have heard,which is the truth." Sambit niya habang tumitingin sa paligid, tila ba may nagmamatyag sa amin. Mga matang sumusubaybay sa bawat kilos na gagawin namin.

Pero sandali lang, Truth ba kamo? Ano bang sinasabing ng babaeng ito? Gusto ko man paniwalain pero parang isang kasinungalingan ang sinasabi niya, but i would like to clarify what she was trying to say.

"Ano ba ang gusto mong iparating?" Tanong ko sa kaniya, kasi pati ako naguguluhan din.

Kwinento niya sa akin ang lahat. Lahat ng nakita niya, Lahat ng subaybayan niya gamit ng inosentang mga mata niya at kung paano siya nandiri sa nakita niya. 

*Flashback*

Violet

Naglalakad ako patungo sa cr dahil naiihi na ako. Hindi ko alam kung pinag tataguan ako ng cr pero hindi ko talaga mahanap, ayaw mag pa hanap, eh

"Ano ba yan? Nasaan na ba iyang cr na yan?! Biglang nawawala?" I whispered to my self due to frustration.

Pero may nadaanan akong kwarto, kaya huminto ako.

 at may narinig akong sigaw ng isang babae at iba pang ingay. 

Oo sigaw ng babae.

Hindi ko alam pero may nag uudyo sa akin na buksan ang pintuan pero hindi dapat.

Kasi mali ang makielam.

Oo isang malaking mali.

Pero hindi ko na kayang pang tiisin dahil sa tili ng babae.

Para bang humihingi ito ng tulong.

Kaya binuksan ko ng kaunti yung pintuan at halos masuka ako ng makita ko ang isang lalaki na nahoodie at isang babaeng  naka gapos sa isang upuan at naliligo sasariling dugo niya. 

Yung babae ay puno ng sugat, para bang hinampas ng latigo ng madaming beses. 

Tama nga may hawak na latigo ang lalaki at punong puno ito ng dugo.

Dahil sa sugat ng babae nakikita ko na ang laman nito. 

At nag mamakaawa ito.

"Please pakawalan mo na ako!" Sigaw ng babaeng nakagapos sa upuan.

"Pakawalan ka? Pinagloloko mo ba ako? I will never do such a stupid thing like that!" Sigaw ng lalaki sa babae sabay tawa ng malakas na parang demonyo, at ngumiti pa ito. "And in the first place, It is your fault why are you here. Hindi naman ako kung hindi ikaw. Kasalanan mo ito, So you have to conquer the consequences" Sambit nito sa babaeng kaharap nito sabay hampas ng latigo. 

Sabay sabay tumulo ang mga luha dahil sa sakit na nararamdaman niya.

Hindi ko na kayang panuodin ang palabas na iyon kaya agad na akong umalis sa lugar na iyon na para bang walang nang yari. 

Naglakad na lang ako palayo na parang wala akong nakita. 

Naglakad na lang ako palayo na parang walang narinig.

Masakit man isipin na mayroong ganoong taong ka brutal pero tinago ko nalang ito sa sarili ko.

*End of Flashback*

Jaela

"Kaya hindi ko ito sinabi sa iyo agad dahil gusto ko na itong kalimutan, but everynight I always dream of it. Kaya hindi ko na napigilang ikwento ito saiyo" Mahabang kwento niya sa akin habang palinga linga. 

Nagtataka ako kung bakit kanina pa siya pa linga linga, So I asked her.

"Violet, Bakit kanina ka pa pa-linga-linga? Ano bang tiningnan mo?" Tanong ko sa kanya. 

Yung tipong kanina pa siya hindi mapakali. 

"Kinakabahan ako, eh. B-baka kasi nakita niya ako, o kahit man lang naramdaman ang presensya ko... Kaya kanina pa ako pa linga-linga..."

"Violet, Kumalma ka muna, Okay? Mag-canteen na tayo, Kahit walang tayo" I said just to enlighthen the mood.

Author's Note: Hello! For sure wala naman mag babasa nito. kaya by