Φήμες

68 9 11
                                    

ΕΊΚΟΣΙ ΧΡΌΝΙΑ ΠΡΙΝ...

~ Σιάτλ, Ουάσινγκτον

"Mary σε παρακαλώ ας μην πιάσουμε πάλι αυτή την συζήτηση. Δεν διατρέχουμε κάποιον κίνδυνο μέχρι στιγμής και γι αυτό δεν υπάρχει λόγος να πανικοβάλλεσαι."

"Ω έλα τώρα Jack  δεν ακούς τι λένε οι ειδήσεις; Ο Καναδάς είναι σε κατάσταση συναγερμού. Το ιατρικό εργαστήριο που καταστράφηκε έκανε παράνομες ιατρικές μελέτες και δεν φτάνει μόνο αυτό τις δοκιμάζανε πάνω σε ανυποψίαστους ανθρώπους! Έχεις δει τι παρενέργειες προκάλεσε. Αυτοί οι άνθρωποι μετατράπηκαν σε τέρατα δεν-"

"Αυτά τα λένε οι δημοσιογράφοι για να ανάψουν τα αίματα. Δεν διαφωνώ ότι υπάρχει κίνδυνος αλλά δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε σημείο να μεταναστεύσουμε. Μην ταράζεσαι και ανησυχείς και την μικρή."

Μπορεί να προσπαθώ να πείσω την σύζυγό μου πως είμαστε ασφαλείς αλλά η αλήθεια είναι πως τα πράγματα έχουν αρχίσει και σοβαρεύουν. Άκουσα στις ειδήσεις πως μαρτυρία ενός από τους γιατρούς που επέζησαν από την καταστροφή του εργαστηρίου, πως μετά την δοκιμή της μελέτης τους τα θύματα μετά από λίγες ώρες είχαν τεράστιες αλλαγές. Λες και άφηναν την ανθρώπινη φύση τους και ερχόταν στο φως κάτι πιο ζωώδης. Ο ίδιος γιατρός ισχυρίστηκε πως τα "πειραματόζωα" τους, προκάλεσαν το θάνατο των τριών συναδέλφων τους και τη φωτιά στο εργαστήριο. Βέβαια τα λεγόμενά του δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά γιατί η φωτιά δεν άφησε τίποτα στο πέρασμά της για να μπορέσει να ερευνήσει η αστυνομία και το εγκληματολογικό. Και φυσικά τον βγάλανε τρελό.

Και αν μία στο εκατομμύριο ο "τρελός" λέει την αλήθεια; Τότε;

Κουνάω το κεφάλι μου για να διώξω αυτές τις ανεπιθύμητες σκέψεις. Σημασία έχει το τώρα. Και συγκεκριμένα το σήμερα. Γυρνάω προς το μέρος της Mary. Κάθομαι και παρατηρώ την γυναίκα που έκλεψε την καρδιά μου και που μας χάρισε μια πανέμορφη κόρη. Ακόμη και αυτή η γραμμή ανησυχίας ανάμεσα από τα φρύδια της είναι αξιολάτρευτη. Τα υπέροχα ξανθά μαλλιά της, τα μπλε θαλασσένια μάτια της αλλά πιο πολύ η αγνή ψυχή της με κάνουν το πιο ευτυχισμένο άνθρωπο πάνω στη γη και θα είναι για πάντα στο κέντρο της καρδιάς μου.

Επίσης μια θέση στο κέντρο κατέχει επάξια και η κόρη μου, η Kate. Αν και μόνο 15 χρονών έχει μια σπάνια ωριμότητα για την ηλικία της. Είμαι πολύ περήφανος για αυτήν και της το δείχνω κάθε μέρα.

Πλησιάζω την γυναίκα μου και την παίρνω αγκαλιά. Την σφίγγω πάνω μου και εκείνη χαχανίζει. Απομακρύνομαι λίγο και πιάνω με τα χέρια μου το πρόσωπό της.

The last of usWhere stories live. Discover now