Koridorda bi sağa bi sola son hız koşuyorum. Arkamdan bir çatırtı sesi gelmesiyle hızlı olan kalbim şimdi daha da hızlı atmaya başladı. Korkarak kafamı hızla sesin geldiği yöne döndürürken içimden dua ediyordum "lütfen, lütfen beni bulmasın, lütfen ondan kurtulabileyim, buradan kurtulabilmeme yardım et Allah'ım" kafamı döndürmemle arkamda o psikopat katiligörmem bir oldu. Tam çığlık atıcaktım ki eliyle ağzımı kapattı. Zaten çığlık atsam ne olacak ki. Hiç bir işime yaramayacak. Ormanın bir yerinde büyük bir evde ben ve bu psikopat katilden başka kimse yok. Kimse sesimi duymaz. Ama bir umut bağırıyorum işte. Artık her şey bitti. Anladım. Halbuki ben buraya arkadaşlarım, sevgilim, kuzenlerim ve kardeşlerimle eğlenmeye gelmiştim. Şimdiki halime bak. Zor bela yara içinde kaçtığım odada sevdiklerimin cansız bedenlerini bıraktım. Hemde onların işkence ve ölüm hallerini izledim. Bedenimde olan yaraların bin kat derinini ruhumda açtı. Hiçbir zaman geçmeyecek şekilde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kar Tanesi
Teen FictionKaç gündür bana soğuk davranıyor. Neyi var? O kadar soğuk ki artık hayatında başak biri olmasından şüpheleniyorum. Onun ağzından 'seni seviyorum' sözcüğünü duymak için her şeyi yaparım. Şuan o sözcüğe o kadar çok ihtiyacım var ki. Çünkü şüphelenmemi...
