A Room Full of Riddles (GR)

Κεφάλαιο 1-Η επιστροφή του σκοτεινού άρχοντα

Ο Σέντρικ και εγώ πιάσαμε το κύπελλο που τελικά ανακαλύψαμε πως ήταν μια πύλη...βρεθήκαμε σε ένα νεκροραφείο....που μου ήταν τόσο γνωστό....μα ναι!!Ήταν το νεκροταφείο που έβλεπα στους εφιάλτες μου τόσο καιρό...Αμέσως ένιωσα ένα πόνο στο σημάδι μου και είδα μια σκιά να μας πλησιαζει...
-"Σέντρικ γρήγορα κρύψου!!!"του ψιθύρησα καθώς η περίεργη σκιά μας πλησίαζε επικίνδυνα...αυτός κρύφτηκε πίσω από κάτι τάφους...
Η σκία με πλησίασε...κατάλαβα αμέσως ποιος ήταν....ήταν ο Ποντικοουράς που κρατούσε κάτι...έμοιαζε με ένα μωρό...ή με ένα απλό μπόγο με ρούχα...δεν ήμουν σίγουρος....οι πόνοι στο σημάδι έγιναν φρικτοί...ήταν ένα μαρτύριο που όμοιό του δεν είχα ξαναζήσει...το ραβδί μου γλίστρησε από το χέρι μου...καθώς έπιασα το μέτωπο μου μια φρικτή και παγερή φωνη ακούστηκε και δεν εβγενε από τον Ποντικοουρά
-"Ξεκίνα την τελετή...μόνος είναι..."
Η φώνη φαινόταν ότι έβγενε από το μπόγο που κράταγε στα χέρια του το πρώην κατοικίδιο του φίλου μου του Ρόναλντ Ουέσλι....όπως ήμουν πεσμένος στο πάτωμα ένιωσα κάτι να με σέρνει προς μία απο τις ταφόπλακες...ο άντρας με την περίεργη σκιά είχε βγάλει το ραβδί του και είχε αφήσει πλέον το μπόγο στο έδαφος...φως έβγενε από το ραβδί του και πριν με πετάξει με δύναμη πάνω στην ταφόπλακα πρόλαβα να διαβάσω το όνομα που ήταν γραμμένο πάνω....:

             ΤΟΜ ΜΑΡΒΟΛΟ ΡΙΝΤΛ

Ξαφνικά η ταφόπλακα που πάνω της είχε ένα αγαλμά του χάρου ζωντάνεψε και με φυλάκισε δεν μπορούσα να κουνηθώ..
-"Βιάσου!!!" Είπε πάλι αυτή η παγερή και περίεργη φωνή
-"Αμέσως αφέντη!!"Ο Ποντικοουρας εμφάνισε με το ραβδί του ένα καζάνι το οποιό το γέμισε με ένα περίεργο υγρό...μετά από λιγα λεπτά αυτο είχε αρχίζει να πέρνει ενα αστραφτερό χρώμα λες και χιλιάδες διαμάντια ήταν στην επιφάνεια του...
-"Έτοιμο,αφέντη".
-"Τώρα...."
Ο Ποντικοουράς άνοιξε τον μπόγο....ήταν σαν να έβγαζε από μέσα ένα ερπετό απαίσιο,γλοιώδες και τυφλό-κι ακόμη πιο φρικτό.Είχε σχήμα ένος παιδιού...που μόνο με παιδί δεν έμοιαζε εδώ που τα λέμε...κοίταξα με την άκρη του ματιού μου προς την μεριά του Σέντρικ που ήταν έτοιμος να επιτέθει και του έκανα νόημα να μην συνεχίσει...
Ο Ποντικοουρας έριξε το πλάσμα μέσα στο καζάνι και την στιγμή που ήρθε σε επαφή με το νερό μια φρικτή κραυγή ακούστηκε...μετέπειτα ο Ποντικοουρας άρχισε να ψιθυρίζει κάτι... έκλεισε τα μάτια του και είπε φωνακτά:"Εκ των οστών του πατρός,τα οποία εδόθησαν εν αγνοία του,εκ της σαρκός του δούλου...η οποία εδόθη...εκούσιως...."
Τέντωσε το δεξί του χέρι  και με το αριστερο του κράταγε ένα στιλέτο...μετέπειτα...έκοψε το χέρι του..και το έριξε μέσα στο καζάνι με το ερπετόμορφο πλάσμα...με πλησίασε και με το ίδιο στιλετο που χάραξε το χέρι και πείρε μερικές σταγόνες απο το αίμα μου και πηγε κοντά στο καζανι
-"Εκ του αίματος του εχθρού...το οποίο ελήφθη βίαιως...ΘΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ!!"
Το υγρό που ήταν πλέον κόκκινο από τη σάρκα του Ποντικοουρά μόλις έπεσαν οι σταγόνες από το αίμα μου μέσα πείρε ενα εκτιφλωτικό λευκό χρώμα...μετά...δεν υπήρχε πλέον φως...μόνο σκοτάδι...και από μέσα του αναδείχθηκε ένας σκελετωμένος και ψιλός άντρας...αντί για κανονική μύτη είχε μια πλακουτσωτή σαν του φιδιού και αντί για ρουθούνια στην θέση τους υπήρχαν σχισμες...το λευκο χρώμα που είχε πριν το υγρό του τσουκαλιού...είχε πλέον το δέρμα του άντρα...τα μάτια που ήταν κόκκινα ...σαν το αίμα του δούλου του...ο εφιάλτης μου είχε γίνει αλήθεια....