•Damn Daniel•|Kang Daniel

06

Kasalukuyang naglalakad si Menji sa hallway nila. Ang matindi nakahoodie at shades at hoodie siya. Di naman bago na nakahoodie siya kasi umuulan. Pero shades? Huh bitch ples.

Balot na balot si Menji. Nakasikip sa mukha niya yung hoodie. Di parin kita gaano mukha niya. Oo sikat siya sa school pero kayang kaya niya makihalo sa mga co-students niya kasi hindi lahat naaaninag ng mabuti mukha niya. Maarte kase.

Ayun na nga. Mukha siyang gago nakapalda tapos nakahoodie na balot na balot yung mukha.

Ayan na. Madadaan niya si Daniel. Here is where the shades does it job. Ayan na Ayan na. Naluluha siya nang nakikita yung mukha ni Daniel.

Nashock siya kagabi kasi ikaw ba naman isaksak sa ilong mo papunta utak mo yung mga yun.

Inggit ka sa kanya. Kung tititigan si Menji parang normal lang. Pero konting kembot nalang maiiyak na siya.

She was too occupied by her thoughts. Oh Charot. Nang humarang si Daniel. Sa daan niya. Halatang awkward.

"W-what's with your outfit? H-ha ha.",him trying to make everything okay.

"May problema nanaman ba sa damit ko?",sarcastic na sambit niya at lalampasan na sana niya si Pink head na ngayon ay Blonde na nang hawakan niya yung collar sa likod ni Menji. Marahan niya ipinaharap si Menji.

"Tch. Tell all your problems with my face,my clothes,my being. Lahatin mo na putangina.",nagulat naman siya. Umalis na si Menji kasi baka umiyak siya doon. Minsan lang mamutangina si Menji. Batang ishtets kase. He knows,she's definitely mad. Well Damn Daniel