Doe normaal!

Wat is jouw naam?

Haar rokje, dat volgens de maatschappij te kort is, staat voor geen meter op het topje. Ze heeft een ladder in haar panty en haar haar zit in een rommelige knot, wat bij veel mensen leuk kan staan maar bij haar ziet het eruit alsof ze net uit bed is gekomen na een lange winterslaap. Niet haar charmantste bedoeling, maar wanneer ziet ze er nou echt goed uit?

De weg weet ze maar al te goed. De eerste twee straten links, dan een heel stuk doorlopen, naar rechts en dan loop je er bijna tegenaan. Ze bestelt als gewoonlijk een zwarte koffie, wat ze eigenlijk makkelijk thuis kan maken als dat stomme koffiezetapparaat niet kapot was gegaan. Nu heeft ze de moed opgegeven en besteedt ze maar een fortuin aan koffie. Ze heeft net ontbeten dus ook al zien de koekjes en muffins er erg goed uit, dit keer maar niet, vertelt ze tegen de barista. Ze knikt haar hoofd en komt een paar minuten later terug om haar koffie op het iets te kleine tafeltje te zetten. Ze bedankt haar en na een paar minuten staat ze weer buiten.

Ook al ziet ze dit meisje bijna dagelijks, zoveel koffie drinkt ze ja, weet ze haar naam niet. Ze weet wel dat ze een blonde labrador, een grappige moeder en een verslaving aan sushi heeft. Dat klinkt stalkerig, maar misschien is ze dat ook wel een beetje. Hopeloos scrolt dagelijks ze door de verkennen pagina op Instagram, hopende haar te vinden. De stad waar ze in woont is niet zo heel groot. Hoe moeilijk kan het zijn?

Als ze 's avonds thuis komt, overweegt ze terug te gaan naar het cafeetje. Ze heeft wel zin in een donut en een vriendin. Eh nee, ze heeft wel zin in een donut. Verward schudt ze haar hoofd, waar gaan haar gedachten toch heen de laatste tijd? Ze haalt haar schouders op, pakt haar laptop en verwijdert de aanbieding voor een koffiezetapparaat van de Blokker uit haar favorieten.