RÜYALAR ALEMİ

MEZAR

İrkilerek mezar taşından düştüm.Su gibi terlemiştim.Kahr etsin hala mezardaydım.Hızla yürümeye başladım .Ağlıyordum.Telefonumu elime alıp ekranı açtım."öleceksin"kadionion çığlığıyla telefonu fırlattım.
Mezarın çıkışına gelmiştim.Hızla eve koşmaya başladım.
  Eve vardığımda ışıklar sönüktü.
 
Herkes uyumuş olmalıydı.çantamdan anahtarımı çıkardım.Hızla odama çıktım.üstümdekiledi çıkarıp yatağa Daldık.Tek uyumaktan hep korkarım.
   Duvarlara bakmaktan aynalarda bakmaktan.
Gözlerimi araladığımda gerilmeye başladım
İğrenç bir gün ğeçirmiştim.Herhalde bir iki aya kadar asla adımını mezarlığa atmazdım.
Rüya aklıam gelince kadının sesiyle irkildim."öleceksin."kalın yavaşça açılınca gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.
Ânnemdi bana şaşkınlıkla bakıyordu.yani oturdu.
Bu kadının odada ne isi vardı ki Ölsem nasılsın diye sormazdi .
"Kaza geçiren arkadaşların nasıl?" Tabi ya çok iyi tahmin zaten beni sormaya gelmemiş."İyilermiş"

Odamdan çıkınca yataktan kalktım.Çıplaktım dolaba yürüyüp siyah bi pantolon siyah bir kazak postallarimi ve siyah hırkamida aldım.aynaya yaklaşıp kendime baktım.Aldığım ilaçlardan dolayı göz altlarim mosmordu.kızılımsı saclarımda dagilmisti .Düş alsam çok iyi olacaktı.
Bonyoya girip hızla yikandim.

Üstümü giyip kahvaltı ya indim.Babam yoktu.Annem ve kızı kardeşim vardı.masaya oturup kahvaltı etmeye başladım. Her zaman ki gibi sessizdi .kalkmaya yelkendigimde annem kolumdan tutu.Şaşırmadim desem yalan olur."kızım bu gün hastaneye gidecekmişsin öğretmenin telefon açtı."tabi ya unutmuştum.randevum bu gün dü."Tamam bakarız" hızla odama çıkıp çantamı aldım.
  
Telefonum yok malum dun olanlardan sonra.Neyse eskisiyle idare edecektim artık.
Şehir merkezindeki en sevdiğim yere yürümeye basladim.Kütüphaneye.

Kitapların arasında dolaşırken bir anda bi karartı belirdi gözümde.Birden kayıp oldu. Korkmaya başlamıştım kadinin dedikleri aklıma geldi."öleceksin ölümlü. " Tuiylerim diken diken olmuştu.koşar adim kütüphaneden ciktim. Gerçekten randevuya gitsem iyi olicakti.Hastanenin yolunu tuttum.

Eylül Efeoğlu yönlendirmeyle içeriye girdim.Kadın bana başıyla selam verip oturmamış işaret etti.
Nasılsın bakalım.Bir süre benimlesin Eylül öğretmenin bana hakkında bilgi verdi birde seninle konuşalım."

Piskiyatristen çıkınca kafam kazan gibi olmuştu. Okulda yetmiyordu birde bu.. Hic çekilmiyor. Eve gidip uzandım.Artik uyumak istemiyordum.Ama yarin okul vardı.

"Hayır"  "öleceksin ölümlü" "Hayır" çığlık atarak uyandim.Kahr etsin yine o kadın .Saat dörttü.Balkona çıkıp hava almaya karar verdim . gökyüzünü izlemeye koyuldum derken ağaçların arkasından bi karartı belirdi.hızla içeri girip kapıyı kilitledim. Gerçekten kafayı yiyiyordum. Yatağıma uzanıp gözlerimi sıkı sıkı kapattım.

Alarm sesiyle uyandım saat yediydi. Hızla banyoya girip rutin işlerimi hallettim ünüformami giyip saçlarını sıkı bir şekilde at kuyruğu yaptım.Göz altlarimi kapaticiyla kapattım.Hap kullanimimi azaltmaliyim belki kabuslarimin nedeni de budur?
Aşağıya inip kahvaltı yaptım yine sessizdi.

  Postallarimi ayağıma geçirip okula yürümeye başladım.Basım öne eyikti.Birinin hızla omzuma çarpmasıyla irkildim.
Yine bu salak kızlardı.Göz devirip sınıfın içine girdim Aslı koşarak yanıma geldi."Nerdesin kızım sen" "noldu ki" " Bide soruyormusun sen seni kaç kere aradım biliyormusun  Kahr olası telefonun nerde senin?" sinirliydi.kendimi bozmadan cevap verdim " kafam bozuktu kırdım ne var bunda" Anlatamazdım bana deli muamelesi yapmalarından sıkılmıstım artik.
 
Zil çalinca Burakın yanina gittim sonuçta ayrilmamistik.Henüz. Saçlarıyla oynamaya başladım bana sadece bu çocuk iyi geliyordu. Bir an afallayip kendini geri çekti.Sinirlenmisti.Ama neden sınıftan hışımal çıktı.
Gözlerim dolmustu .Göz yaslarımı geri çektim.
Zil çalınca hic oyalanmadan toparlanıp eve doğru yürümeye başladım.
Sinirlerim bozuktu.

Yemek yiyip odam çıktım.Telefonu elime alıp.Buragı aradım. Çaldı.çaldı...
Sonunda açtı.