Aynı okuldayız, aynı sınıftayız ama beni tanımıyor. Daha beni fark bile etmedi. Duygularımın, sorularımın, düşüncelerimin farkına hala varmadı. Gözümün içine baka baka başkasını öpüyor. Ona duygularımı belli etmek için daha ne yapayım? Sevgili olmasak da olur, arkadaş olalım diyorum. Ama o bile olmuyor. Neden benden bu kadar uzak duruyor? Çok mu çirkinim, çok mu şişmanım, çok mu sıradanım…
Psikoloji grubuna katıldığım için yani son durumumu öğrenmek için toplanmıştık. Batu karşıdan yavaş yavaş geliyordu. Bana bakması hiç de hoşuma gitmemişti. Aslında sanırım beni anlayan tek kişi Batu’ydu. Ama Esin’in saçma sapan olan kıskançlıkları bitmiyor. Batu’yla çıkıyordu ama hala saçmalıyordu işte. Batu’nun arkasından Esin de geldi. Evet, başlıyoruz...
‘’Nasıl hissediyorsun?’’ dedi Batu.
‘’ Hissetmiyorum’’ dedim.
Esin bir anda: ‘’ Aylardır tedavidesin ve hala aynı durumda mısın?’’ dedi.
‘’ Doktor hemen normale dönmemi beklemememi gerektiğini söyledi’’
Esin’in bu buluşmada olması bile çok saçmaydı.
Kendimi tutamadım ve Esin’e: ‘’ Ayrıca emin ol benden çok senin bu tedaviye ihtiyacın var’’ dedim ve ağlamaya başladım. Koşarak oradan uzaklaştım.
Bir anda Batu’nun yanıma geldiğini fark ettim ve ona ‘’ Bak eğer sevgilini savunacaksan buradan hemen git. Çünkü şu an bu konuşmayı kaldıracak durumum yok’’ dedim.
‘’ Hayır onu savunmayacağım. Ben onun adına senden özür dilerim. Ben hep senin arkandayım.’’ dedi.
‘’ Burada senin bir suçun yok, senin üzülmene gerek de yok.’’ dedim ve tekrardan ağlamaya başladım.
‘’ Şşş, ağlama’’ dedi ve bana sarıldı. Daha önce kendimi hiç bu kadar güvende hissetmemiştim.
Bir anda Esin geldi ve ‘’ Ne oluyor burada?’’ diye bağırdı.
Hemen ayrıldık ve Batu ‘’ Bir şey olduğu yok, sadece sarılıyorduk’’ dedi. Anladığım kadarıyla Esin buna inanmamıştı.
‘’ Hah, sadece sarılma mı? Çünkü ben burada bundan ötesini görüyorum’’ dedi ve o anda Esin Batu’ya tokat attı. Ayrıldılar.
3 GÜN SONRA
Batu’yla buluşmak için onu aramıştım ama ona ulaşamadığım için sesli mesaj bırakmıştım. Eğer bu mesajı dinlerse zaten dediğim adrese yani kafeye gelir.
Kafeye vardım ve ‘’ Bana bir bardak kahve verir misiniz?’’ dedim.
Bir anda kapıdan içeri giren Batu’yu gördüm ve masaya oturdu.
‘’Özür dilerim. Ben sizin ar----‘’ demeye kalmadı ve bir anda dudağıma bir öpücük kondu. O anda ne onların ayrılması, ne de tedaviye gitmem umurumda değildi. Etrafımda yaşananları görmüyordum, duymuyordum.
Dudaklarımız ayrıldığında ona ‘’ Bunu beni mutlu etmek için yaptığını biliyorum.’’ dedim.
‘’ Hayır, bunu seni mutlu etmek için değil, seni sevdiğim için yaptım.’’ dedi ve gülümsedi.
ERTESİ GÜN
Okula gitmek için uyandım ve üstümü giyindim. Hala dün yaşananların etkisindeydim. Evden çıktım ve Lara’yla birlikte okula doğru yürümeye başladık. Yürürken Batu’yu da gördük ve üçümüz okula girdik.
Batu’yla el ele tutuşuyorduk. İnsanların bizim hakkımızda ne düşündüğü önemli değildi bile.
Dolabımdan kitaplarımı alırken Eda yanıma geldi ve bana ‘’ Bu akşam bizim evde parti var. İstersen de gel.’’ dedi.
‘’ Tamam herhalde gelirim.’’ dedim ve gülümsedim.
Derste Batu’yla yan yana oturuyorduk. Ona ‘’ Akşam Eda’larda parti varmış gidelim mi?’’ dedim.
‘’ Olur gidelim.’’ dedi.
Not: Devamı var yazmaya devam ediyorum:)
