|NIGHTMARE| H.S Fanfiction

|Ch.1|

Μόνο εγώ έχω δολοφονικές τάσεις μόλις με ξυπνάει αυτή η μαλακία; Ναι για το γνωστό σε όλους ξυπνητήρι μιλάω. Κατάφερα να κοιμηθώ 3 ώρες και νιώθω νεκρή.

«Σκάσε».Μουρμουρίζω νυσταγμένα και το πετάω στο πάτωμα.

Σέρνομαι προς το μπάνιο και κοιτάω το είδωλό μου στον καθρέφτη. Μαύρα χάλια σα να το'χω σκάσει απ' το δαφνί είμαι. Ντύνομαι και κάνω μια προσπάθεια να χτενίσω το μπερδεμένο μαλλί μου.

Πάω στην κουζίνα και κοιτάω την μάνα μου που ετοιμάζει πρωινό.

«Ποια είναι έτοιμη για το καινούριο της σχολείο;». Ρωτάει όλο χαρά και με ένα ειρωνικό χαμόγελο απαντάω «Όχι εγώ πάντως».

Έκανε πως δεν το άκουσε και συνέχισε την φλυαρία της. Τόση χαρά δα δεν την περίμενα.

Βάζω την τσάντα στον ώμο μου και κάνω να ανοίξω την πόρτα, όμως για μια ακόμη φορά με διακόπτει η φωνή της μάνας μου.

«Δεν θα φας;».Ρωτάει και με ένα ξερό «Δεν πεινάω», έκλεισα βιαστικά την πόρτα.

Έβγαλα το κινητό απ' την τσέπη του τζιν μου και έβαλα να παίζει δυνατά το слотмана (=broken).

Προβλέπεται μεγάλη μέρα σήμερα.

Το σχολείο μου είναι 3 στενά πιο πάνω απ' το σπίτι μου απ' ότι μου είπαν οπότε το μόνο καλό είναι ότι δεν θα χρειαστεί να περπατήσω πολύ.

Φτάνω και μένω λίγο να κοιτάξω το μεγάλο κτήριο. Πιο πολύ σαν φυλακή φαίνεται παρά για σχολείο. Μπαίνω μέσα και δεν άργησαν να πέσουν αρκετά βλέμματα πάνω μου. Μια ομάδα κοριτσιών -ο θεός να τα θεωρήσει κορίτσια αυτά- με κοίταγαν υποτιμητικά και ψιθύριζαν μεταξύ τους. Τσούλες. Σκέφτηκα και γέλασα ειρωνικά. Απ' την άλλη 3 αγόρια ντυμένα μες' τα μαύρα, μόνο τα μαλλιά τους ξεχωρίζουν, ο ένας τα χει βάψει μπλε, ο άλλος κόκκινα κ ο άλλος κίτρινα. Ε ρε που μπλέκω η καημένη. Περπατάω στην πίσω μεριά του σχολείου αλλά δυστυχώς ούτε εδώ είμαι μόνη μου. Κάποια αγόρια κάθονται και καπνίζουν. Είναι λογικά απ' την τρίτη. Κάθομαι όσο πιο μακριά τους γίνεται και χαζεύω στο κινητό μου με την ελπίδα να μην τραβήξω την προσοχή. Τι το' θελα. Νιώθω ένα σκούντηγμα στον ώμο μου και γυρνάω να κοιτάξω ένα αγόρι με καστανά ανακατεμένα μαλλιά και μπλε μάτια.

«Γεια. Εμ ενοχλώ;». Ρώτησε και έξυσε νευρικά το σβέρκο του.

«Όχι». Απαντάω μετά από λίγο και χαμογελάει.

«Είσαι καινούρια εδώ;».

«Ναι». Απαντάω για μια ακόμα φορά μονολεκτικά και συνεχίζει να χαμογελάει.