Oldtimers And Newcomers

(4) The first day at the University

Nick Ενω περνούσαν οι μέρες και οι εβδομάδες μια χαρά σιγά σιγά έφτανε και η μερα που θα πηγαίναμε στο καινούριο πανεπιστήμιο. Καινούργια πρόσωπα καινούργιες παραστάσεις. Είχαμε και οι δυο αρκετό άγχος γιατι όσο να πεις ειναι και η πρώτη μερα. Αφου είχαμε ταχτοποιηθεί και ηταν ολα μια χαρά μόνο ένα θέμα μας αμφιταλαντευε. Αν θα περνάμε τηλέφωνο τον Scott ή όχι. Απο την μια εγω ζόρισα την Megan να τον πάρει τηλέφωνο απο την άλλη δεν ήθελε γιατι ντρεπόταν και δεν ήξερε πως να δικαιολογήσει το πως βρήκε το τηλέφωνο του. Και έτσι δεν τον πήρε ποτε. Επρεπε να το είχα κάνει εγω αλλα δεν το έβρισκα και πολυ σωστό να μπαίνω συνέχεια στην ζωη της. Τέλος πάντως είχε έρθει η μερα που απο την μια φοβόμασταν αλλα απο την άλλη χαιρόμασταν. Σε λίγες ώρες θα επρεπε να πάμε. Είχα βάλει νωρίς το ξυπνητήρι ώστε να ετοιμαστούμε χωρίς άγχος. Με το που ξυπνάω εγω σκουντάω και την Megan ώστε να ξυπνήσει και αυτη. Μου το είχε πει απο το προηγούμενο βράδυ να την ξυπνήσω. Με το που με κοιτάει πέρνει το μαξιλάρι και γυρνάει απο την άλλη. Πηγαίνω και εγω απο την άλλη πλευρά και την ξανα κοιτάω. Εεε μέχρι που δεν άντεξε και με έβρισε. Χαχαχαχαχαχα το περίμενα. Πάντα ηταν λίγο δύσκολος χαρακτήρας στο ξύπνημα. Αλλα με ολα αυτά τα προτερήματα που είχε σιγά μην πείραζε αυτο το τοσο δα πραγματακι. Έτσι πήγα στην κουζίνα να ετοιμάσω πρωινό.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Megan Απο χθες το βράδυ δεν μπορουσα να κλείσω μάτι απο την αγωνία. Δεν μπορουσα να αντιμετοπισω τόσα πολλά πράγματα μαζί. Απο την μια το πανεπιστήμιο οτι πιο εύκολο. Καινουρια παιδια ,διαφορετικές συνήθειες , τελείως άλλες καταστάσεις. Επιπλέον ο Scott που δεν τόλμησα να τον πάρω ούτε ένα τηλέφωνο γιατι ντρεπόμουν. Στην συνέχεια ο Kevin που δεν μπορουσα να τον βγάλω απο το μυαλό μου οτι και να γινόταν κια τέλος ο Nick ειναι χαρούμενος για ολα και θελει να με βοηθήσει και εγω μένω στάσιμη. Πφφφ δεν ήξερα τι να κάνω. Βασικά σε πρώτη φάση θα επρεπε να σηκωθώ και να ετοιμαστώ. Στις 10 θα επρεπε να ειμασταν εκεί και η ωρα ηταν ήδη οκτώ. Και αυτο έκανα σηκώθηκα άνοιξα τα παράθυρα κοίταξα έξω την καινουρια γειτονιά και άρχισα να ετοιμάζομαι.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nick Δεν προλαβεναμε ούτε να μιλήσουμε. Τρώγαμε και ντυνόμαστε ν ταυτόχρονος. Η Megan μέσα στο άγχος να φτιαχτεί και εκνευρισμένη για πράγματα δικά της. Χαχαχαχα. Ευτυχώς εγω είχα ντυθεί και το μόνο που περίμενα ηταν να βγει η Megan απο το μπάνιο να φτιάξω το μαλλί μου. Η ωρα ηταν ήδη 9:30 και 10 επρεπε να είμαστε εκεί. Αφου ετοιμαστηκαμε τελικά κατεβήκαμε κατω και μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Δεν την είχα δει ποτε τοσο αγχωμένη. Ηταν λες και πηγαίναμε στην εκτέλεση. Πάντα εγω ημουνα πιο αισιόδοξος για τα πράγματα. Οδηγάγε και τα χέρια της έτρεμαν. Αλλα δεν ήθελα να της πω κάτι για να την άγχωσω και να γίνει χειρότερα. Έτσι χωρίς να βγάλει κανεις ουε μια λέξη φτασαμε τελικά. Βγήκα απο το αυτοκίνητο και η Megan κούναγε το κεφάλι της αρνητικά οτι δεν θελει να βγει. Εγω όμως επειδη δεν έπαιρνα απο αυτά της άνοιξα την πόρτα της έπιασα το χέρι της χαμογέλασα και τελικά βγήκε έξω.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Megan Ημουνα τρέλα αγχωμένη. Δεν ήξερα αν τα παιδια θα με κάνουν παρέα αν θα τους αρέσω αν θα βρω φίλους και πολλά αλλα. Ο Nick με βοήθησε να το πάρω απόφαση και τελικά Αφου βγήκαμε απο το αυτοκίνητο αρχίσαμε να περπατάμε προς την τεράστια αυλή που είχε το πανεπιστήμιο. Βλέπαμε πολλά παιδια να πηγαίνουν προς τα εκεί. Ολοι μαζί κατευθυνθήκαμε προς την τεράστια πόρτα. Τα αλλα παιδια μάλλον ήξεραν σε ποιες αίθουσες επρεπε να πάμε αλλα εμείς επρεπε να πάμε στον Διευθυντή να μας πει. Έτσι αναιβηκαμε τις σκάλες και πήγαμε στο γραφείο του. Στυπησαμε την πόρτα και μας ειπε να περάσουμε......