Hüzün çökmüş yüreyime,omuzlarımda büyük bir yük ağırlanştırmış bedenimi.Gitsem gidemiyorum, kalsam kalamıyorum arafta sıkışıp kalmış.
Sabah oldu bak,yeniden bir bilinmez güne daha açtık gözlerimizi.Sana sabah oldu ama bana hala gece.Bu günde kimbilir neler yaşanacak dimi.
Biliyomusun artık hiç uyanmak istemiyorum, öğlesine derin bir uykuya yatmak istiyorum ki birdaha hiç uyanmamak.
Dilim sustu,yüreyim sustu,kalbim atmaz oldu.Dualarım şaştı sabrım beni terketti artık.Benmiyim haksız omu bilemedim, düşünemiyorum artık beynim bulandı.
Olmadımı olmuyor be gülüm bu dünya barındırmıyor beni artık.Hayallerim vardı benim,güzel tertemiz hayaller.Mutluluk benide bulacaktı,yastığım ve yatağım rahat olacaktı.Huzuru olacaktı ama onlarda kayboldu.
Huzur neydi sevgi nasil birşeydi unuttum,hatırlamıyorum artık.aşkta sevgide nutlulukta huzurda çocukluğumda kaldı biliyorum .
Sevgi babamın saçlarımı okşamasıydı.Bana çıkarsız sarılması ve güven veren öpmesiydi.Annemin bütün bir kalbiyle semiha diye adımı seslenmesiydi huzur.Ablamın tek kardeşi,kıymetlisiydi sevgi.
Bir kuş olsam şimdi uçsam onlara sadece baksalar bana bi sarılsalar olmazmı.
iyi değilim ben,hele bu aralar hiç iyi değilim ....
Gülüşlerim terk etti beni,gözyaşlarım artık saklanmıyor gözlerimin ardına ne varsa bırakıyor dışarıya.iç organlarımın iflas etmeye başladığın farkında bedenim ama aldırış etmiyor yaşananlara. Ruhum kaybetmiş kendini vücut ne yana çekerse oyana atıyor kendini.
Yeter diyor artık yeter bir yol bul kendine ama beynim,bedenim,vücudum,ruhum öğlesine güçsüz ve çaresiz ki.Hep en kötüsünü sokuyo aklıma..
