'Cause I can't stop loving you (ON HOLD)

Hoofdstuk 3: Weirdness and flowers

Hoofstuk 3: Weirdness and flowers

Ik kwam thuis van school met mijn scooter. Gelukkig had ik het tot thuis gered aangezien mijn benzine bijna op is. 

Ik opende de voordeur en hoorde stemmen. Eén stem herkende ik. De stem van Amanda maar die andere stem was onbekend. Ik hoorde ze praten in de woonkamer.

Ik liep langzaam naar de deurpost en hield mijn oor als een klein meisje tegen de deur. 

Ik hoorde de tweede stem praten. De tweede stem was de stem van een man. Het was een man van Amanda’s leeftijd denk ik. Ze hadden het over een kind. Ik hoorde de man zeggen “Amanda ik heb haar nog nooit van me leven gezien. Ik ben haar vader. Ik heb het recht om haar te zien.” De man klonk wanhopig alsof hij op zoek is naar iets maar niet weet wat. Ook hoorde ik Amanda zeggen “ David ik weet niet waar ze is. Ik heb haar laten adopteren door een gezin uit Europa. Ik kon met mijn werk niet voor haar zorgen. ”

Ik wist dat Amanda toen ze jong was werkte als escortmeisje om tijdens haar studie wat bij te verdienen. Ik wist alleen niet dat ze ook zwanger was geraakt in die tijd.

Ik deed voorzichtig de deur open om te kijken wie de man was en ik had trek in een appel.

Toen Amanda zag dat ik de deur open deed schrok ze. De man keek ook om.

“Sorry Amanda ik hoorde niet dat je bezoek had. Vind je het erg als ik een appel ga pakken?”

“Livia, wil je me nooit meer zo laten schrikken?” zei Amanda geschrokken

“Sorry ik wilde je niet laten schrikken.”  Ik liep door naar de keuken en pakte een rode appel.

In de woonkamer hoorde ik de man zeggen “Ik dacht dat jij geen kinderen meer had?” Hij klonk niet echt blij.

“Klopt. Dit is de dochter van een oude schoolvriendin van mij. Mag ik je aan haar voorstellen. Dit is Olivia Jones.” Zei ze lachend als een boer met kiespijn

Ik stak me andere op en nam een hap van mijn appel.

“Hallo Olivia, leuk je te ontmoeten. Ik ben David Kawsinski.” De man stak zijn hand uit en ik schudde zijn hand.

“Uw naam komt me bekend voor. Volgens mij hoorde ik die op school vandaag.” Zei ik. Ik had zijn naam echt al eerder gehoord vandaag. Volgens mij had Daniël het over hem toen we richting mijn scooter liepen.

“Dat kan best Olivia. Ik speelde vroeger bij The Wolfs als aanvaller. Een paar jaar geleden ben ik gestopt.” Zei David.

“Ik ben niet zo’n ijshockey fan.” Ik had geen zin in een conversatie over ijshockey. Ik was er vandaag wel even klaar mee. “Amanda heb jij toevallig nog wat geld voor me? De benzine van mijn scooter is weer op.” Zei ik om het gesprek een andere wending te geven.

“Lieve Olivia, dit is al de derde keer in nog geen 3 weken tijd. Wat doe je met dat ding?” Vroeg Amanda licht geïrriteerd.

“Misschien mee rond rijden.” Zei ik lachend.

“Nou dan mag je wel wat minder gaan rijden.” Amanda liep naar haar tas om geld te pakken maar David gaf me ineens 100 dollar. “Hier en ga opzoek naar een bijbaantje.”

Ik deed mijn mond open om wat te zeggen maar bijna gelijk deed ik hem weer dicht.

“Ik hoef geen baantje. Iedere week krijg ik van mijn ouders uit Nederland 100 dollar toe gestuurd alleen ik heb de afgelopen weken iets te veel zooi gekocht waardoor mijn geld er iets sneller doorheen is gegaan. Ik ga naar boven. Wat eten we eigenlijk straks?”