Neresinden yakalamalı bu hayatı ? Görünen tarafında bir yer seçip oynamak mı lazım.. Ya da yok denecek bir duygunun arkasına geçip var olmak mı ? Soruların beynimi kemirmesi ruhsal bozukluğa sebep olabilir. Beynin bir kısmı istekler üzerine yoğunlaşırken bir kısmı da bu sorulara takılıyor. Ne bir adım ötedeki dileğime ulaşabiliyorum ne de bir adım geriye dönebiliyorum. ''Bulunduğum yerden baktıklarımla yetinip yaşamalı. '' gibi bir saçmalığa sığınamam tabii ki. Madem bir adım gidemiyorum iki adımda atarım ilk adımı. Kafa dolduran soruların cevabı bende. Belki de sorular dışında sadece cevapları görüyorum.
