Bugün işgünüm diğerlerinden daha farklıydı.Giderken nefes alışlarımın eskisine göre daha hızlı olduğunu fark ettim.Bu heyecanın sebebi sanırım yeni sarışın hocalarımızdı.Onlarla tanıştığımdan beri neredeyse başka birşey düşünemez oldum.Meredith gerçekten çok etkileyici ve bunu gizlemiyor.Caroline ondan daha sade bir güzelliğe sahip olmasına rağmen çok çekingen,kendini saklıyor.Kafamın içindeki 2 güzel sarışınla yolu yarılamışken bir sesle irkildim.
Walden:Günaydın hocam.
Klaus:Sanada günaydın Walden.
Walden kurstaki en havalı ve en popüler öğrencimdi.Üstelik diğerlerinin aksine gerçek bir yetenekti.Aramızda 2 yaş olmasına rağmen 'hocam' diyecek kadar da saygılıydı.Walden ile sohbet ederek kursa geldik.O sınıfa doğru gitti bende Meredith ve Caroline’a ilk günlerinde merhaba demek için odalarına doğru yürümeye başladım.Kendimi bu nedenini bilmediğim heyecan yüzünden yatıştırmaya çalışırken o beni çığırdan çıkaran ses bütün motivasyonumu aldı.
Keith:Günaydınnnnn!!!
Klaus:Sanada.Tek kelime etmeden beni sınıfta bekle.
Keith:Siz nasıl isterseniz.Bu arada azda olsa yardımcı olmak için eşyalarınızı odadan sınıfa taşıyorum.
Klaus:Teşekkürler.Ama ne yazıkki yıldızlı pek iyilerim taze bitti.
Keith:Hiç önemli değil.Zaten size teşekkür için yardım etmem.Ben genelde..
Klaus:Tamam!Git!
Keith’in yok olmasını sağladım ve heyecanım olduğu gibi geri döndü.Önce Meredith’in kapısını çaldım ses gelmeyince içeri girdim,kimse yoktu.Belki ilk dersine erken girmiştir dedim ve hemen karşısındaki Caroline’nın odasına yönelip kapıyı çaldım.Yumuşak bir ses ‘gel’ dediğinde sevincimi belli etmeden içeri girdim.Şansa bak ki Meredith’te buradaydı.Hiç istifimi bozmadan;
Klaus:Günaydın bayanlar.İlk iş gününüzde merhaba demek istedim.Nasılsınız?
Caroline tam konuşacaktı ki Meredith ondan önce davrandı.
Meredith:Sanada günaydın.Çok incesin gerçekten Klaus.
Bu atak tavırları onu ne kadar etkileyici yapsada Caroline’nın utangaç tavırları daha çok ilgimi çekiyordu.
Caroline:Günaydın.Ben biraz erkenden gidip sınıfla tanışıyım.Size bol şans.
Başını hafif eğip utangaç bir gülüşle,kapının önünde dikilen bedenimin yanından geçerken kalp atışlarımı duyabiliyordum.Bende daha fazla oyalanmadan sınıfa geçtim.Bugün onlara ne öğreteceğimi,ne çizeceklerini hepsini unutmuştum.Bilinç altım sadece Caroline’nın saniyelik gülüşüne odaklanmıştı.Ama sirkelenip kendime gelmem gerekiyordu,öylede yaptım.
Klaus:Evet beyler bayanlar..Bugün hayal gücümüzün boyutunu ve bilinçaltımızı yakından tanımaya çalışacağız.İnsanın hayal gücü çok sıradışıdır.Çocukluğumdan bu yana sürekli hayaller kurarım,kabimden geçenleri resmederim.Sizden bugün şuanda kalbinizden geçen şeyi hayal gücünüzle bütünleştirip önünüzdeki tuvallere dökmenizi istiyorum,başlayabilirsiniz.
Onlara bu söylediklerim müfredattaki dersle alakasızdı.Bende kalbimden geçen şeyi söylemiştim.Çoğu derste öğrencilerime yardım eder onları gözetlerim ama bu sefer bende kalbimden geçeni olduğu gibi çizmek istedim.
-45 dk. Sonra-
Keith:Rahatsız ettiğimi biliyorum ama biz bitirdik hocam.Ben sizi resim çizerken çizdim.Bakın bir yandan da bana akıl veriyorsunuz.Beğendiniz mi?
Klaus: 'Rahatsız ettiğimi biliyorum' kısmını duydum ve sonrası beyaz bir gürültü Keith.Yinede bırak buraya belki bir çocuğa uçak yapması için veririm.
Keith’in tek kelime daha etmesine izin vermeden başımı bitirmiş olduğum resimden kaldırdım.
Klaus:Evet arkadaşlar.Bitirip kontrol etmemi isteyenler çizimlerini masama bırakabilir.Ders bugünlük bitti,hepinize iyi günler.
Herkes 45 dk. içinde bitirmiş olacak ki masamda bir sürü resim belirdi.Çıkmadan önce göz gezdirmeye karar verdim.Aralarında içler acısı olanları direk çöpe attım,azda olsa işe yarar olanları tekrar incelemek için ayrı bir dosyaya koydum.Sonlara doğru bir çizim dikkatimi çekti.Aman Tanrım!Bu benim çizimimin neredeyse aynısıydı sadece farklı yorumlanmıştı.Bu Caroline’nın gülümsemesiydi.Buna kim cürret etmiş diye imzaya baktım ve ikinci kez şok oldum.Walden!!Ama bu nasıl olmuştu,nerede görmüştü Caroline’ı bu kadar kısa sürede nasıl etkilenip resmetmişti.O anda birden kafama dank etti.Walden’a inanamazken aynısını bende yapmıştım.Saniyelik bir gülümsemeden bu denli etkilenip onu resmetmiştim.Kendime anlam veremezken sinirden hem Walden’ın hem kendi resmimi yırtıp attım.Niye bu kadar sinirlendim?Daha tanımadığım birinin niye resmini çizdim?Asıl kötü olan bu sorular sadece benim için değil Walden içinde geçerliydi.
Tekrar söylüyorum bu hikayede beklentilerinizi düşük tutun.)Umarım ilkine göre bir tıkım iyi olmuştur..Yorumlarınızla şurası iyi burası kötü derseniz,bana yardımcı olursunuz.Varsa iyi olan yerlerin üstüne giderim,kötü olanlarıda elimden geldiğince geliştirmeye çalışırım.Hepinize bana verdiğiniz cesaretten dolayı içtenlikle teşekkür ederim :)))
