Ilang buwan na rin ang nakalipas pero sariwa pa rin ang sugat,namumuo parin ang luhang nagbabadyang pumatak at nakatatak parin sa buong sistema ko ang buong pagkatao niya.Dumating rin sa punto na pinakatatakutan ko ay yung minahal ko siya ng buo at wagas pero dikalaunan nakahanap rin pala ng iba kasi daw 'Friends with Benfits' lang kami.Totoo pala ang huli na ang pagsisi kasi ngayon sising-sisi na ako sa sarili ko kasi ako lang yung sobrang tanga na nabuhay dito sa mundo at nagpakatanga sa lalaking alam ko ang buong pagkatao at iyon ay puno ng kurap na pagmamahal at di makatotohanang hanngal.Yun realize ko na eh, pero bakit lahat ng kilos niya ay sinusunod ko, lahat ng daanan niya nilalandas ko kahit na alam kong sa panaginip at sa isip lang man mangyayari yun.Siya ang umaakupa sa isip ko pero noon pa ay tanggap ko na na iyon ay isang memorya na lang na kaya kong balikan pero ang hirap pamuhayan at panindigan
"Hey that's mine give it back"rinig ko na sigaw ng isang toddler
"No you cant I have it first and you''ll never get it"sabi ng isa
"No but I like it"hikbi ng isa at kinuha niya ang Panda Toy sa kamay ng isang toddler kaya umiyak
"Teacher Myhi my Panda"Tawag ng isang toddler sakin
"Oh Gosh baby why are you crying?"Tanong ko kahit alam kong nangyari
"Ellie took my Panda"umiyak siya ng sobra
"shhhhh ...... im gonna talk to Ellie okay So dont cry Baby"sabi ko habang tinatapik ang likod ng bata at tumahan naman yun.Pinuntahan ko si Ellie sa playground at nadatnan na kinakausap ang Panda
"You know panda if mommy is here shes gonna love you"Takang-taka naman ako sa sinabi ni Ellie
"Ellie....."sabi ko na hindi na nadugtungan dahil sa tanong ni Ellie
"How is it Teacher that all those kids inside have a mommy but i dont?"tanong niya sakin.Hala bata pa pero nakakaintindi na ng husto.Pero bakit ba paano ko siya sasagutin ni ako mismo may mga problema at tanong na hindi masusulusyunan.
"Maybe im just so unlucky or im not a good girl enough"sabi niya ng nakangiti pero may bahid ng lungkot .Napahanga talaga ako nito ni Ellie mas matatag pa siya kesa sa akin na 4 years old palang to,grabi kaya niyang maghanap ng positibong bagay kahit sa sobrang laki ng problema nito.
"You now Ellie whatever the reason is im sure it would be worth and........"Hindi ko alam kung ano ang idudugtong ko..kasi bata eh...madaling masaktan...madaling mapikot...madaling umasa.
"I know the reason but its not that good"Hindi ko na talaga alam kung paano pa ba.Habang kinakausap ko itong bata ay kinikirot ang puso ko at nasasaktan dahil sa mga bagay na lumipas na at mga bagay na noon pa ay hinuhusgan dahil sa katagang BATA PA.....
