1ste plaats: Curious :D
Een kleine, jonge Eevee rende angstig door het donkere bos heen. Ze werd namelijk opgejaagd. Waarom wist ze niet precies. Ze had iets gedaan wat de jager niet zo prettig vond, maar haar direct opjagen leek haar niet de gepaste oplossing.
De maan scheen over de bomen heen en zorgde voor beangstigende schaduwen die de Eevee nog harder liet rennen. In haar hoofd tolde de woorden van de jager nog steeds.
-
"Wat jij hebt gedaan, was fout. Je zult boeten. Hoor je me! Boeten. Je hele familie zal boeten. Iedereen waar je om geeft zal boeten!"
-
Na die woorden had de Eevee zich jammerend omgedraaid en was ze het bos in gerend, wetende dat de jager haar toch achterna zou gaan.
Ze had alleen gedacht dat ze sneller dan hem zou zijn, wat was ze dom en naïef. Ze zou helemaal niet sneller zijn. Zij was een kleine Eevee en hij, hij was een reusachtig monster.
Doordat de kleine Eevee in blinde paniek door het bos rende, raakte ze verstrikt in een struik. Jammerend probeerde ze eruit te komen. Ze oefende verschillende aanvallen uit. Van Tackle tot Swift, maar niets werkte. Op deze manier kwam ze alleen langzamerhand steeds meer vast te zitten.
Hij had haar horen jammeren en was naar haar toegekomen. Hij opende zijn imposante bek en keek haar grijnzend aan.
Zij wist wat er komen zou. Hij zou haar laten boeten en ze kon er niets aan doen, ze zat verstrikt, vast. Het zag er hulpeloos en triest voor haar uit.
Ze hief haar hoofd omhoog en keek door het bladerdak naar de maan. Een vleugje kracht stroomde door haar kleine lijfje en ze wist dat het nog niet gedaan was. Niet zolang zij iets had om voor te vechten, niet zo lang er liefde was.
Haar lichaam begon te gloeien. Ze veranderde, ze werd sterker en dat allemaal door de kracht van de maan en de liefde.
Haar kleine bruine pootjes werden groter en kleurden zwart. De rest van haar bruinige vacht werd langzaam zwart en rond haar oren en staart kreeg ze een gele kring. Haar donzige kraagje verdween en een geel, maanvormig teken kwam op haar voorhoofd.
Door de kracht van de gebeurtenis knapte de struik uiteen en was ze vrij. Vrij om te vechten voor alles wat ze liefhad, haar familie, de rest waar ze ook zielsveel om gaf. Ze zou tegen hem gaan vechten voor hen en ze zou van hem winnen. Ze was nu namelijk krachtiger dan voorheen.
Ze was niet die kleine Eevee. Ze was nu een sterke, grote Umbreon.
Het was zoo sterk, ik dacht zo van: wat had ze nou verkeerd gedaan? En toen je het niet zei was het zo van: oooooh spannend, je mag het zelf bedenken of zo! Ik vond het leuk om te lezen :3
~ Madelief
-
2e plaats: Juweeleter!!!! :D
ABSOL
Duisternis. Het was donker in de grot, zo donker dat het licht erin verdronk. En hij wist het, hij voelde het. Net zoals hij iets voelde dat de hele wereld zo donker zou maken. Maar hij voelde meer. Hij voelde een aanwezigheid van een mens. Een meisje van vijftien, normaal zijn ze tien wanneer ze de wereld gaan ontdekken, maar deze was vijftien. Dat wat niet het enige wat Absol voelde aan het meisje, want hij wist, het was niet zomaar een meisje. Het meisje was, speciaal. Ze had iets, wat hem aantrok, maar hij kon niet zien wat het was....
SIREN
Daar stond Siren. Recht voor route 101. Een nieuw begin, en gelijk begint het met haast. Professor Birch werd achterna gezeten door een Ponyta. Een vlammende Ponyta. Er zat een vlammetje in zijn broek, dus ze moest snel beslissen welke Pokémon ze wilde. Professor Birch had geen Treecko, Torchic of Mudkip meer, dus hij was op pad gegaan met drie andere Pokémon, namelijk een Aron, een Barboach en een Spheal. Een moeilijke keuze. Welke moest ze nou kiezen! Professor Birch had niet veel tijd meer! Hmm..... ....mmm...... ik kies jou, Aron. Hij had de aanvallen Mud-Slap, Tackle en harden. Ze twijfelde erg over welke aanval ze nou moest gebruiken. Ze riep: "Aron gebruik hmm... eeuh, Mud-Slap!" Aron viel de level 3 Ponyta aan met Mud-Slap! Het was super effectief, en het verlaagt het zicht van Ponyta! Ponyta zit nu nog maar op de helft van haar HP! De wilde Ponyta zet de tegenaanval in en gebruikt Tackle! Aron wordt geraakt, maar het doet niet veel schade! Siren commandeerde tegen Aron: "Gebruik opnieuw Mud-Slap, Aron!" Het raakt, en Ponyta is uitgeschakeld! Dat betekent dat Siren en Aron hebben gewonnen! Siren juicht en knuffelt met Aron. "Yes, we hebben het gedaan, je was de beste, Aron!" Aron antwoordt: "Aaa-ron!" Professor Birch komt naar hun toe en bedankt hun voor de redding. "Graag gedaan" antwoord Siren terug. De professor zegt: "Die Aron, die mag je houden. Ik zie nu al dat jullie nog wel eens erg groot kunnen gaan worden! Wil je Aron ook een naam geven? Siren aarzelt, en dan zegt ze: "Ja, ik wil hem graag Ake (spreek uit als eek) noemen. Ake, dat vindt ik een leuke naam!" Professor Birch zegt dan: "Oke, dan zal Aron nu bekend staan als Ake." Siren juicht en Ake doet mee.
ABSOL
Dit was hun eerste overwinning, en volgens Absol één van de velen.....
Ook dit verhaal was goed! Leuk dat je bedacht had om er een echt verhaal van te maken :3 en ik vind de namen zooooo mooi. Ik weet niet waarom, ik ben vreemd cx.
~Madelief
