10.BÖLÜM

7 2 0
                                    

DURU~

Sınıftaki erkekler top oynar, kızlar dedikodu yapar, Derin bir şeyler çizer ve Tae'de onu izlerken sıramdan kalktım. Sınıftan çıkıp kahve almaya, kantine, gittim.
Elimde kahvemle sınıfa dönerken gözlerim kahvedeydi, dökülmesin diye.
Sonra bir şeye çarptım, tıpkı bir ay önce olan gibi. Ben kalçamın üstüne düşerken karşımda ki acıyla inledi. Kafamı kaldırdığımda önce kahvemin süslediği beyaz gömleği, sonra bana sinirle bakan Jimin'in gözlerini gördüm. Hızla yerden kalktım, özür diledim ve cebimden çıkardığım ıslak mendille gömleğini silmeye başladım. Ama iyice berbat oldu.
"Tamam," dedi Jimin, "Bırak. Mahvettin zaten."
Arkasını dönüp merdivenlere doğru giderken peşinden koştum. "Çok özür dilerim, bilerek olmadı."
"Farkındayım."
"O zaman düzeltmeme izin ver. Lütfen, her şeyi yaparım. İstersen yıkarım."
Sırıttı. "Onu da beceremezsin sen."
Sinirlensem de üzerine gitmedim. Haklıydı çünkü.
"Kuru temizleme parasını ödeyeyim."
"Parana ihtiyacım yok." derken hızını iyice arttırdı, okul binasından çıktı. Peşinden gittim.
Tüm yol boyunca dönüp bakmadı ama ben takibe devam ettim. Hatta bir ara Derin'e "Çıkışta benim çantamıda al. Ben eve geçiyorum." diye mesaj attım.
O tam da tahmin ettiğim gibi BigHit binasına giderken bileğini tuttum. "Lütfen, telafi etmeme izin ver."
"Neden?" diye sorarken neden bu kadar ısrar ettiğimi soruyor herhalde diye düşündüm ve "Kendimi berbat hissediyorum." dedim.
Telefonumu istedi, vermedim. Bir süre söylendi, sonra bir kağıt çıkardı. Sol göğsünün oradaki cebinden de kalem aldı. Kağıda bir şeyler karalayıp bana verdi. "Bu numarayı her gün ara."
Ben bir şey söyleyemeden arkasını döndü ve gitti. Başımı eğip numaraya baktım, aramayacaktım.

Hiçbir Şey Gerçek Değil!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin