Vacation With My Cousin

46 : Retrograde

Nanlaki bigla ang mga mata namin. "W-Where am I?" she asked.

Wala ako sa sariling napakwelyo sa doctor. "Doc! What happened!?" I asked hysterically. "Lucho!" bigla nalamang nila akong inawat.

"D-Dad?" napabitaw ako sa kwelyo ng doctor at hinarap si Chanty. "Baby.. are you okay? God, may masakit ba sayo?" hindi ko na mapigilang umiyak pa.

"Okay lang ako kuya Lucho.." agad akong napatingin sa mga tao sa loob ng kwarto. We were all shock. Nanlaki ang mga mata namin.

"M-Mommy, I'm hungry.." she moaned. Napatulala lang ako. Hindu ko alam ang gagawin.

"Okay  lang  ako,  Kuya  Lucho"

She stopped calling me kuya when she graduated high school. Pero bakit parang bumabalik ang lahat.

"Kuya Luke!" I blinked three times. "Can you let go of my hand already? Kakain pa kasi ako eh.." rinig na rinig ko ang mga sinasabi nia pero isa lang ang klarong klaro -- Kuya Luke.

Dahan dahan akong napatalikod nang maramdaman ang kamay ni ate Leigha sa likod ko. She gently helped me stood up. Hinila nia ako papalabas atsaka doon niyakap. Nang mayakap ko nia si ate Leigha ay doon na ako humagulgol.

"A-Ate Leigh.. W-what happened?" I asked her. Alam kong lack of informations pa si ate Leigh sa mga ganyang bagay pero she's a neurologist!

Umiling iling itong pinunasan ang mga luha ko. "I-I don't .. I don't know.." mas napahagugol pa ako.

Biglang bumukas ang pintuan atsaka niluwa nito si Tita Vina. "L-Lucho..." she sobbed and reached for me and then hugged me tightly. She was hardly sobbing.

She heave a sigh. "She .. She doesn't remem..remember me.." Mas napahagugol ako.

Paano na yung mga masasayang araw namin, when she remembered everything in the past. Kung saan kuya Lucho pa ako sa buhay nia? Masakit. Sobrang sakit na  to the point na I don't know what else to do but cry, and cry. Parang gumuho na ang mundo ko.

"Tita, Lucho, andiyan na ang doctor na nag-eksamina ng utak ni Chanty.." napatayo kami ni tita Vina. Hawak hawak ko ang bewang nia upang daluhan sia.

Pagkapasok na pagkapasok ko pa lamang sa kwarto ni Chanty ay sia na ang unang tinignan ko. She's busy entertaining the twins -- Aidan and Nadia.

Napatingin ito sa akin atsaka ngumiti pero malungkot ang mga mata nia. Pilit na lamang akong ngumiti atsaka tinignan na ang doctor.

Sa loob loob ko parang maiiyak ako sa sasabihin ng doctor.

"D-Doc, ano po bang sakit ng pinsan ko?" tanong ni ate Leigha sa doctor

"I'm telling you straight to the point, Mr. and Mrs. Baez.. " the doctor heave a sigh na dahilan para mangilid ang luha ko.

"She has a retrograde amnesia.." natuod na lamang ako sa sinabi ng doctor. Hindi ko alam kung anong gagawin ko but I end up sobbing and sitting on the bench near the door.

Hindi ko alam kung tatakbo ba ako papunta kay Chanty at tanggapin na lamang na tawagin nia akong kuya.

Pero anong magagawa ko? Pain and sorrow overpowered my feelings.

Gusto kong gawin lahat maibalik lamang ang dati. Sana talaga simula pa lamang pinigilan ko na sia. Kung pwede lang ibalik ang dati. Ang dati kung saan dapat kong pigilan si Charm sa paglalayas. If I could changed how the world goes. Hinding hindi mangyayari ito.

Sana nga lang nagbibiro lang pala si Chanty tapos pagkamulat ko bukas isang malaking "Surprise baby! I love you, love you, love you!"

O di kaya ay magigising na lamang ako bigla at pagkamulat ko isang malaking ngiti nia ang makikita ko at tapos papaliguan nia ako ng matatamis niang halik.

Sana nga lang ganun na lamang ang nangyari eh. Sana kahit anong sakit na lamang wag lamg yung ikakamatay nia o ikakamatay ko dahil kakalimutan nia ako.

Hindi ko na kinaya pa at lumabas na ng kwarto nia at tumakbo patungo sa rooftop ng hospital.

Mapait akong napangisi habang pinupunaspunas pa ang mga luha ko. Ang galing lang! Parang kahapon lang yung nag-away kami para gawin ko ang surprise ko sa kania na sinabi pa talaga ni Cheska na naaksidente ako tapos sa hospital namin ipinagdiwang ang isa sa pinakamasayang araw namin tapos matatapos lang din ang pinakamasakit na araw sa akin sa hospital. Whatta coincidence! bullshit.

"Lucho.."

I felt his hands caressed my back. "She has a retrograde amnesia -- a loss of memory-access to events that occurred, or information that was learned, before the incident." masakit man tanggapin pero tango tango lang ang naisagot ko.

She wiped my tears off "Hey, baby boy, hush now. Everything is gonna be alright. Hayaan mo, in God's time -- maibabalik muli ang alaala ni Chanty. Alam ko naman na mahal na mahal nio ang isa't-isa kasi kung ang utak hindi makakaalala, pero ang puso -- alalang alala iyan."