'Geldiğin yeri unutursan, gideceğim yolda kaybolursun.'
💎💎💎
2012 İstanbul
"Evet... Al bakalim" anahtarı yukarı kaldırarak. Olabildiğince tiz bir sesle "Baba!... Bu bu benim mi?" Babası Ceren'e onaylarcasina kafasını salladı ve Ceren yüzündeki güleç ifadeyle arabanin anahtarını alıp kırmızı son model arabasını incelemeye başladı. Bu gerçekten olağan dışıydı
💎💎💎
2017 İspanya
Sessiz ve boğuk bir sesle "Neyi var?" diye fısıldadı odadaki hemsireye bakarak " Sadece yorgunluktan baygın düşmüş uyanınca taburcu olabilirsiniz" olayi kısaca ozetleyip sesiz ve yavaş adımlarla kapıya doğru yöneldi güzel ve bir o kadar da alımlı hemşire. Cereni'in istanbuldan arkadaşı Banu onu o zamandan beri o malum geceden beri yanliz bırakmamış ve her zaman yanında olmustu,destekçisi olmuştu simdi de elini sıkıca tuttu ve asla birakmayacakti ne olursa olsun o tuttuğu eli birakmayacakti.
💎💎💎
2015 İstanbul
Hızlı adımlarla havaalanına doğru ellerinde bavullarla gidiyorlardı. Banu ne kadar heyecanlı ve hevesli olsada Cerenin yuzunde o heves yoktu. Cereni heveslendirmek için türlü yollara başvurmuştu Banu bir sürü efsanevi olaylar anlatmıştı. Bazılarına kendisi bile inanmıştı ama Cerenin aklı o unutamayacağı o gundeydi. Nereye giderse gitsin onu takip eden golgesiydi one bu umitsizligi veren. Ama 'belki' umuduyla yola koylumuslardi bavullarini görevlilere verdikten sonra uçağa doğru ilerlediler yerlerine oturdular, emniyet kemerlerini takip geriye yaslandilar. Ceren kapattı gözlerini umuyordu değişecekti bir şeyler hissediyordu değişecekti peki ne zaman.Ne zaman kurtulacakti bu izdiraptan bu vicdan azabından gün geçtikçe bedenini ele geçiren içindeki canavar ne zaman susacakti.
💎💎💎
