Kay bilis ng pagpalit ng dahon ng panahon . . .
tila kailan lamang tayo’y mga musmos at mangmang;
Kinulong sa kwadradong mundong kung tawagi’y paaralan
doon nililok, nilinang ng mapagpalang paham.
Takdang aralin daw na gawaing-bahay
ibinabalik nang di nagalaw kung saan una itong ibinigay;
Doon pilit sasasagutan sa abot ng makakaya,
kung di pa sapat, kwaderno ng kamag-aral ang kanyang kasapakat.
Ang pagsusulit na susukat sana sa karunungang natanggap
nawawalan ng saysay sa mapagmilagrong mga kamay;
Kawawa naman ang mga taong nagsumikap,
naghirap mag-aral, nagsunog ng kilay.
Mag-aaral na palalo’t ubod ng kulit
walang binatbat sa gurong masungit;
Mag-aaral na sobra namang sipsip
pilit pang inaagaw sa guro ang aklat na kipkip.
Mag-aaral na nagsusumikap
Hirap ay hinaharap;
Halos abot-kamay
Pinapangarap na tagumpay.
Huwarang mag-aaral . . .
karangalan ka ng iyong guro’t paaralan;
Buong pagmamalaking itatanghal
Tagumpay mong nakamtan!
