Jij en jij alleen

35

Laura

Met koffers en al onze andere spullen lopen we Schiphol uit. Bij het parkeer terrein van de aankomst hal staat de auto van onze vader. Isaac krijgt een lach op zijn gezicht en begint sneller te lopen. Ik loop snel achter hem aan.

'Hey jongens!' Zegt mijn vader blij terwijl hij op ons afloopt. 'Hey pap!' Lacht Isaac en ze knuffelen elkaar. Ik glimlach. Dan krijg ik een knuffel van mijn vader en ik knuffel hem terug. 'Hey prinses.' Hoor ik mijn vader blij zeggen. 'Hey pap.' Glimlach ik. Lachen lukt op een één of andere manier niet. Ik kan alleen maar glimlachen.

In de auto naar huis zijn mijn vader en Isaac aan één stuk door aan het vertellen over van alles en nog wat. Starend kijk ik naar buiten met mijn oortjes in. De regen druppelt naar beneden.

Twee regendruppels glijden bij mijn raam naar beneden. Ik ben ze aan het bij houden. Wie het eerst beneden is, wint. Net als vroeger.

'En jij Lau? Heb jij het naar je zin op school?' Vraagt mijn vader opeens. Ik kom uit mijn trans. 'Uh, ja! Heel leuk.' Zeg ik met een zwakke glimlach. Ik ga weer tegen het raam aan hangen en begin twee nieuwe regendruppels te volgen.

Niet veel later zijn we thuis. Ik bekijk het huis goed met een blik die zegt "hier ben ik opgegroeid." Ik haal mijn koffer uit de kofferbak. Langzaam loop ik mijn huis binnen. 'Het voelt alsof ik hier al jaren niet geweest ben, omdat het zo-'

'Zo anders is dan in LA?' Maakt Isaac mijn zin af. Ik knik. 'Ouderwetser-'

'Dan in LA waar alles zo nieuw is.' Ik rol mijn ogen. 'Je hoeft niet steeds mijn zinnen af te maken Isaac.' Grinnik ik. Hij lacht en geeft me een speels duwtje. Samen brengen we de koffers naar boven.

Zodra de koffers boven staan loop ik ermee naar mijn kamer. Ik stop voor de deur. Het voelt raar om hier terug te zijn.

Flashback 7 jaar geleden.

'Isaac stop, die is niet van jou!' Piep ik tegen Isaac die naast me op de bank zit. Ik grijp met mijn handjes naar Isaac die zijn handen omhoog doet zodat ik er niet bij kan. 'Isaac! Mijn jojo!' Begin ik te jammeren. 'Jankbeest!' Plaagt Isaac mij lachend. 'Isaac sto-' Probeer ik te zeggen, maar we horen vanuit de keuken dat er iets op de grond valt en breekt. Het klonk als glas. Meteen ben ik stil en ook Isaac zijn aandacht is bij het gevallen glas.

'Nee! Jij moet eens je bek open trekken tegen Isaac!' Schreeuwt mijn vader tegen mijn moeder. 'Lieverd, hij stond onder groepsdruk! Hij is twaalf!' Jammert mijn moeder. 'Hij liet Laura zitten! Laura wordt gepest! Ze komt elke dag met tranen in haar ogen thuis!' Schreeuwt mijn vader luider dan eerst. 'Hij is wel je zoon ja!' Roept mijn moeder boos dit keer. 'Ja en? Misschien moet hij eens aangepakt worden! En Laura ook, dat kind dat heeft totaal geen zelfvertrouwen!' Roept hij extreem boos. Verstijfd zitten Isaac en ik op de bank. 'Lau, oortjes dicht. Doe je handjes er maar op kijk zo.' Met tranen in Isaac's ogen legt hij mijn handen op mijn oren. Angstig volg ik zijn bewegingen. Hij knikt als in teken dat ik braaf luister. Hij schenkt me een kleine glimlach. Hij gebaart dat ik op moet staan. Ik doe wat hij vraagt en sta op. Hij legt een hand om mijn middel en wrijft met de andere hand over mijn schouder. Hij leidt me naar boven.

Zodra we boven aan komen zet hij me op mijn bed neer in mijn leuke, lieve en schattige kamertje. Hij haalt mijn handen van mijn oren. 'Blijf hier maar eventjes oké? Hier heb je mijn mp-3 speler. Er staan veel leuke liedjes op! Zet hem maar lekker hard. Hier zijn oortjes! Ik kom zo terug ik ga eventjes wat ophalen van beneden. Wel hier blijven, Lau.' Glimlacht Isaac naar me terwijl hij de oortjes in mijn oren stopt. Het enige wat ik doe is knikken. Voor dat ik het weet hoor ik luide muziek wat inderdaad best leuk is. Isaac duwt me een kus op mijn voorhoofd en verlaat snel mijn kamer. Hij trekt de deur achter hem dicht.

Ik ben tien. Ik ben niet dom.

Ik haal de oortjes uit mijn oren en spring meteen van mijn bed af. Zachtjes open ik mijn deur. Ik loop stilletjes naar de trap. Ik ga een beetje naar beneden en ga op het midden van de trap zitten en luisteren.

Isaac maakt nu ook ruzie.

Einde flashback.

Ik zucht. Ik zie mezelf nog zitten op de bank, op mijn bed en op de trap. Ik open de deur van mij kamer. Vele kleine flashbacks schieten naar binnen. Wat is hier veel gebeurd. Ik zet mij koffer neer en laat me rustig op mijn bed vallen. Ik kijk om me heen. Wat is er veel gebeurd in deze kamer.

Dit huis.

Vooral negatieve dingen.