The mystery horse

3. De ontmoeting

"Whaaaaaa CLOË WORD WAKKER" hoor ik Chelsea roepen. Ik open mijn ogen en ik kijk recht in de bruine ogen van mijn kleine zusje. "Wat?" vroeg ik. "Kijk eens naar buiten". Ik keek naar buiten en ik zag precies wat ze bedoelde, PAARDEN. Mijn zusje en ik zijn het over heel veel dingen niet eens, maar als er een ding is dat we allebei niet leuk vinden en erg eng vinden zijn het wel paarden. Dan hebben we ook nog het geluk dat onze moeder daar precies hetzelfde over denkt, zij verbied ons zelfs bijna om niet naar paarden toe te mogen. Maar ze heeft geluk met ons als dochters, wij zouden er namelijk nooit over na willen denken.

Ik hoorde Chelsea nog een paar keer een gil geven maar verder hoorde ik vrij weinig want ik was alweer bijna in slaap gevallen. Maarja het kan ook niet anders aangezien we al 2 uur onderweg zijn met de auto en we ook nog eens last hebben van een jetlag.

"Cloë word eens wakker, we zijn er". Ik open mijn ogen en kijk naar buiten en zie dat we op de boerderij van mijn opa en oma zijn aangekomen. De laatste keer dat ik hier was, was toen ik 5 jaar was en ik weet daar niet veel meer van, maar ik weet wel dat toen ik er toen was er nog koeien en een paar paarden stonden. Maar nu was alles leeg. Ik liep de lange oprijlaan op, waar langs elke kant heel veel bomen stonden. Aan de linkerkant van de oprijlaan stond een klein schuurtje waarin fietsen stonden, maar zo te zien waren die fietsen al een poos niet meer gebruikt. Als je verder loopt zag je aan het einde van de oprijlaan een huisje staan, niet erg groot maar groot genoeg voor 2 bejaarden mensen, ik ben benieuwd hoe wij er allemaal in moeten aangezien Chelsea al 4 koffers meeheeft. Naast het huis zat een tuin met heel veel bloemen en planten. Ik liep achter het huis langs en daar zag ik twee hele grote stallen met allemaal boxen. Hierin stonden vroeger 150 koeien en 20 paarden. Maar nu, nu was alles leeg. Ik liep naar binnen en zag de spinnenwebben in de boxen hangen.

Nadat ik de boerderij verkent had ging ik naar binnen toe om te kijken naar mijn kamer, het was de oude kamer van mijn moeder. Het was niet een hele grote kamer maar groot genoeg voor mij. Her en der zag ik een foto van een paard staan en vroeg me af waarom die hier hingen. Zolang ik weet heeft mijn moeder een hekel aan paarden.

"Mama" hoorde ik ineens vanuit de kamer van Chelsea. Mijn zusje stormde naar beneden en ik ging kijken wat er aan de hand was. "Is hier wifi?" vroeg Chelsea aan mijn opa. "Wifi?" herhaalde mijn opa. Chelsea keek mijn opa aan alsof ze net een spook had gezien en riep; Mamaaaaaaa ze hebben hier niet eens wifi!! Ik besloot om niet langer in deze herrie te willen blijven en ik ging mijn spullen pakken om vervolgens de buurt te verkennen. Voordat ik wegging hoorde ik mijn moeder mij ineens roepen: "Cloë!" Ze klonk nogal bezorgd dus ik rende naar haar toe en vroeg: Wat is er? Ze zei: Chelsea is weg, ik heb geen idee waar ze is, ze zei dat ze op haar kamer was maar net ging ik kijken en ze was weg. Ik keek haar verschrikt aan en zei; Ik zal haar wel gaan zoeken. Mijn moeder keek mij dankbaar aan en zei; Als je haar vind bel me op oke? Ik knikte en rende weg.

Waar kan een meisje van 9 zich nou weer verstoppen? Ik besloot eerst te gaan kijken in een café iets verder in het dorp, maar helaas hier was ze niet. Ik besloot daarna naar het strand te gaan, maar tot mijn teleurstelling ook geen Chelsea..

Net toen ik verder wilde gaan lopen hoorde ik hoefgetrappel en gehinnik. Ik draaide me verschrikt om en zag dat een groot, zwart paard recht op mij afrende. Ik wilde wegrennen maar het lukte me niet, het leek alsof ik vastzat aan de grond. Terwijl het zwarte gevaarte recht op mij af rende viel ik op de grond. Het paard stond voor mij en steigerde, ik stond snel op en riep; NEEE NIET DOEN, STOPPPP!

Het paard stopte met steigeren en keek mij even rechtaan en ik keek naar zijn zwarte voorlok die voor zijn heldere, donkere ogen hing. Ineens zonder erbij na te denken begon ik tegen hem te praten; sssttt het is al goed, rustig maar. Ik pakte hem bij zijn halster vast en aaide hem over zijn hoofd.

Ondertussen was er ook al een auto aangekomen waar twee mensen uit kwamen gesprongen. Eentje was een vrouw van rond de 30 jaar en er was een jongen van 17/18 jaar. De vrouw schreeuwde naar mij: "Ga weg van hem hij is levensgevaarlijk! Toen ze dat zei begon het paard weer te steigeren. De jongen die er ook was had een soort spuit uit zijn tas gepakt en had daar een middel in gedaan, ik vermoedde een kalmeringsmiddel ofso. "Neee" riep ik. "Geef hem geen spuitje, hij was rustig voordat jullie kwamen" De vrouw die zei; "Raven is nooit rustig" Ik zei tegen haar; "Alsjebliefd laat mij het proberen ik had hem net vast aan zijn halster, alsjeblieft..." De vrouw keek naar de jongen naast haar en hij knikte dat het goed was. "Okee" zei ik. "Wat moet ik precies doen?" "Je moet dit halstertouw vastmaken aan zijn halster, hij is namelijk ontsnapt uit zijn stal en moet nu terug gebracht worden" zei de vrouw. Ik pakte het halstertouw van de vrouw aan en begon zachtjes tegen Raven te praten terwijl ik ondertussen naar hem toe liep. Ik had hem zo te pakken en hij bleef rustig staan. Ik wilde de halstertouw afgeven aan de vrouw, maar die schudde haar hoofd. Ze zei; Hij is nu net zo rustig bij jou, zou jij hem misschien terug willen brengen naar zijn stal, het is 10 minuten lopen?" Ik knikte, maar aarzelde wel. De vrouw zag het waarschijnlijk en zei; Maak je geen zorgen wij rijden vlak achter je dus als er iets gebeurd kunnen wij ingrijpen. Ik knikte en liep in de richting van de stallen
Ineens was ik Chelsea compleet vergeten...

Zo dit was eigenlijk het echte eerste deel van dit boek, ik hoop dat jullie hem leuk vinden en als er iets toegevoegd moet worden, moeten jullie het maar zeggen en ik zal het erin verwerken! Als er fouten in zitten kwa spelling of iets dergelijks moeten jullie het ook zeggen, dan zal ik het veranderen.

XOXO