Beklenen gün

1.BÖLÜM

Annem ve babam ben küçükken hayvanın teki olan bir otobüs şöförü yüzünden ölmüştü.Kendisini şöför sanan bu gerizekalı , telefonla konuşurken karşıdan gelen kamyonu görmediğinden şu an yetimim.Belki o gün yaşanmasaydı , o otobüs şöförü telefonla konuşmasaydı ve o kamyon ordan geçiyor olmasaydı farklı bir yaşamım olabilirdi.Ama artık her şey için çok geç , ne annemin sevgisini hissedebildim ne de babamın elini tutup okula gidebildim.Sadece cebimdeki fotoğrafa bakıp hüzünlenebiliyorum , acı çekebiliyorum.Anne baba terbiyesi görmemiş küçük bir kızdım , ne doğruyu seçebiliyordum ne de yanlışı.Tek seçebildiğim şey haplardı.Gerçi onları da seçemeden hepsini yutuveriyordum yakalanıp lanet olası hapse girene kadar.Bir iki güne çıkarım sanmıştım o berbat yerden fakat 2 sene süründüm orada.Bir daha bulaşmamaya karar vermiştim o pis işlere , çıkıp hayatımı yaşayacaktım , bir iş bulup geçinecektim belki de aşık olacaktım.Tabii hapse girip çıkmış olan bir kıza aşık olabilecek bir erkek varsa.Bunların hepsini düşündüm ama birinin gelip benim için hapse girebileceğini hiç düşünmedim.Kim ve hangi sebepten dolayı böyle bir şey yapsın ki? Kim Malia Anderson'u kurtarmak istesin ki? 19 yaşında olan bir aptalı kim önemsesin ki? Akrabam diyeceğim ama akrabalarımın hiçbirinin daha kendilerine bir hayrı dokunmadı.Bana hiç dokunamaz zaten , arayıp sormadılar bile.Arayıp sorsalar bu halde olmazdım.Bu güzel mevsimde neler düşünüyorum ya, mevsime haksızlık ediyormuşum gibi geliyor. Yaprakların rengi , yağmurun kokusu, bulutlar..Hepsi büyülüyor beni , hele de bu kadar zamandır hissedememiş olmanın verdiği huzursuzluktan sonra ilaç gibi geldi..Doğum günümü kutlamasam bile bu mevsimde doğmuş olmak beni gururlandırıyor nedense.Biraz daha o duvarlar arasında kalsaydım yolları unutacaktım , kafayı yiyecektim.