"Rotkind!" Schreeuwt de bakker als een klein onopvallend meisje een vers brood, nog heet van de ovens waar het net nog gaar in lag te bakken, uit een van de manden pikt. Hoewel een brood niet veel uitmaakt voor de verkoop, kan de bakker het kind niet uitstaan. Net als velen anderen uit het dorp, het meisje, genaamd Imke, was... niet heel populair. Zeker niet bij de hogere klassen, waar regelmatig vette en dure eenden en fazanten uit de jachttuinen werden gejat. Om een lang verhaal kort te maken, Imke was geen bravertje, dat had iedereen wel door. Op zich had dat de bevolking van Akira helemaal niks uit gemaakt... als ze een jongen was geweest. Maar helaas voor Imke; is ze een meisje. Hoewel je dat nouwelijks nog kan zeggen. Met haar kortgeknipte bruine haar, en haar knechtenkleding kan ze zo doorgaan voor boerenjongen, of voor een zwerver, als we de bevolking van Akira zouden moeten geloven.
Ondertussen rende Imke al weer met het warme brood tussen de kraampjes die in de vroege morgen op de markt stonden, daarna rende ze door de smalle steegjes tussen de bouwvallen, die ook wel huizen worden genoemd. Als ze eenmaal aankomt bij een smal riviertje neemt ze een aanloop, even vliegt ze door de lucht om aansluitend met een harde klap weer op de grond terecht te komen. Als ze op haar gemak verder wilt lopen komt ze een groot, dik en uiterst vervelend opstakel tegen: heer Forminant, de heerser van de streek waar Imke woond. oei bijna vergeten, giegelde ze nét iets te meisjesachtig, waarna ze op een random geit sprong. Die door de schrik een paar bokkensprongen maakte, waarna hij richting het bos waar Imke samen met haar moeder woonde galoppeerde.
