I need to be skinnier.

Zo Wendy als laatste moeten we je nog wegen zegt dokter Kromburg. Kleed je maar even uit. Ik loop naar het hokje waar ik me kan uitkleden. Als ik naar buiten kom staat die rot weegschaal al klaar. Ga maar staan zegt Kromburg. Ik ga op de weegschaal staan. De getallen lopen op. 34,6 kilo ik kijk naar de getallen. Ik zou maar tot de 35 kilo gaan. Er moet meer af ik ben nog steeds te zwaar als model moet je zo dun zijn. Zo staat het ook altijd in de bladen. Anders zouden ze me volgend jaar echt niet aan nemen hoor. Mijn gedachten worden verstoord door die trut van een dokter. Ik denk dat het slim is om je op toenemen in het ziekenhuis. Dit kan zo niet langer Wendy zegt ze. Waarom het zieken huis denk ik. Ik ben toch niet ziek, alleen te zwaar. Ik maak een afspraak voor je in het ziekenhuis. Als we buiten komen draait mama zich om, hoe heb je het zover laten komen zegt ze boos. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik zie wat ik mama en papa aan doe. Maar ik moet dun worden dan vind Sam mij misschien ook weer leuk. Het is 3 maanden geleden uitgegaan tussen Sam en mij. Hij vond een ander meisje leuker en zij was veel dunner en mooier dan ik. De hele weg zegt niemand iets als we thuis zijn ren ik gelijk naar boven. Ik heb de hele dag al niks gegeten. Goed zo zegt Wendy 2 in mijn hoofd. Ik ga even liggen want ik ben duizelig. En ik heb het koud maar dat is niet erg want door de kou verbrand je meer calorieën en dat is goed. 2 dagen later wordt er gebeld door dokter Kromburg. Ik kan morgen in het ziekenhuis in de buurt terecht. Dat is fijn zegt mama.Dat is helemaal niet fijn zegt Wendy 2. Ik moet toch dus ik pak mijn koffer met tegenzin in. Eten roept mama als ik net klaar ben met inpakken. Bah… we eten zeker weer iets met triljoenen calorieën er in zeg ik zacht. Ik loop langzaam naar beneden. Als ik aan tafel zit kijk ik naar mijn bord. Zuurkool met mega veel jus. Neem nou is een hap zegt papa. Ik prik met mijn vork met tegenzin in de zuurkool. De jus probeer ik maar te vermijden. Niet doen!!! Schreeuwt Wendy 2 in mijn hoofd zo hard dat ik er hoofdpijn van krijg. En ze schreeuwt steeds harder hoe dichter ik de vork bij mij mond breng hoe erger de hoofdpijn word. Tot ik het heb doorgeslikt.Wat heb je gedaan zegt Wendy 2 boos. Goed zo zegt mama ik ben trots op je. En geeft me een aai over mijn bol. Tom mijn tweeling broer met wie ik een goede band heb en net als ik 14 is lacht naar me. Dit was de laatste avond samen met mijn familie voor ik naar het ziekenhuis ga. Probeer nog maar wat te eten zegt papa. Ze heeft al een hap op loop niet zo te zeuren Leo zegt mama boos. Wat nou loop ik te zeuren? Ik zorg tenminste dat ze nog wat eet. Mama gaat huilend van tafel. Ik krijg het gevoel dat het mijn schuld is. Ik ga ook van tafel. Want ik moet die hap nog uitkotsen. De volgende dag lopen mama, papa en ik het ziekenhuis in. Hallo zegt mama tegen de vrouw achter de balie. Wij hadden een afspraak met dokter Samuels. Terwijl mama alles regelt kijk ik om heen. Er komt een zwangere vrouw voorbij en voor de rest niemand. We moeten wachten op een bankje. Na een tijdje komt er een lange man naar ons toe. Wendy Frederiks zegt hij. Ik knik, sta op en loop achter de man aan. Hij wijst naar een deur daar moeten we zijn. Ik ga naar binnen. Er volgt een heel gesprek met papa en mama. Ik dacht dat het over mij ging. Wendy… Wendy… geef is antwoord zegt papa geïrriteerd. He wat? zeg ik. of je zelf weet waarom je hier bent herhaalt de lange arts nog een keer. Eeh nee zeg ik snel. Hij begint snel te praten ik doe net alsof ik luister maar eigenlijk zit ik gewoon te denken aan anderen dingen ineens staat iedereen op. Dit is zuster Lot ze gaat je naar haar kamer brengen. We nemen de lift wat ik jammer vind want nu verbrand ik geen vet. Als de liftdeuren open gaan staan we in een gang met paarse muren we lopen door de paarse gang heen aan het einde blijft de zuster met lange blonde haren staan. Hier is je kamer zegt ze. Je licht in je eentje Wendy zegt mama. Dat zie ik ook wel zeg ik mompelend. Kijk maar even rond als je vragen hebt gewoon stellen hé zegt ze met een kinderachtig stemmetje. Ik ben niet echterlijk denk ik. Mama helpt me met al mijn spullen want papa is naar zijn werk. Na een uurtje komt Lot weer terug. Ik zie dat je alles hebt uitgepakt zegt ze. Lopen jullie dan even mee we moeten een slangentje inbrengen voor je voeding. Ik kijk geschrokken dat wil ik helemaal niet. Mama stelt me gerust. Als we bij een klein kamertje aankomen wil ik me omdraaien maar er staat een andere zuster achter me. Hallo zeg waar dacht jij naar toe te gaan. Dat is zuster Mila zij gaat het slangetje bij je inbrengen. Mag je even op die stoel gaan zitten zegt Mila. Ik ga zitten en mama gaat naast me zitten. As ik zeg oké dan moet je slikken afgesproken zegt Mila. Ik zeg niks. Ze propt een slangetje in mijn neus slikken zegt ze. Ik slik. Ik voel het slangetje in mijn neus glijden. Goed gedaan zegt Lot terwijl ze mij over mijn rug aait. Ik lig nu 1 dag in het ziekenhuis en ik wil naar huis. Het is hier stom en saai. Papa en mama komen wel op bezoek. Maar als ze er niet zijn heb ik niks toedoen. Ja een beetje tv kijken en lezen. Dan komt de zuster binnen. Hallo Wendy zegt Suus de zuster die mij altijd helpt met de voeding. Mama komt ook binnen. Dit is mijn eerste keer voeding door het slangetje dus mama komt me steunen. Suus sluit me aan zo zegt ze. Het kan even raar voelen maar je went er wel aan zegt Suus. Ze zet hem aan mij krijg tranen in mijn ogen als ik er aan denk hoeveel calorieën ik nu wel niet binnen krijg. Ik begin tegen de rand van het bed te trappen laat het ophouden schreeuw ik. Mama stelt me gerust maar het helpt niet. Zonder na te denken trek ik die calorieën pomp er uit. De voeding stroomt er uit het zit overal. Mama wordt boos wat doe je nu Wendy ben je gek geworden. Het is niet erg zegt Suus maar laat het niet nog een keer gebeuren. Geef me dan ook geen door dat rot slangetje. Goed zo Wendy dat heb je goed gedaan zegt Wendy 2. Morgen gaan we weer proberen zegt Suus en ze loopt weg. Die avond komt er een meisje aangelopen ze is erg dun. Veel te dun eigenlijk. Kom je mee naar de praat groep vraagt ze. Ik twijfel maar ga toch mee. We lopende paarse gang uit. Het is het zegt het dunne meisje die Koko blijkt te heten. We komen een groene kamer binnen er staan een stuk of 16 stoelen meer dan de helft is al bezet het zijn allemaal wel dunne meisjes. Ik begin even te twijfelen of ik er misschien ook zo uit zie maar die gedachte is al snel over door Wendy 2 die zegt NEE JE BENT DIK!!!! Ik ga zitten. Welkom meisjes ik ben mevrouw Bakker en ik ga vandaag met jullie wat oefeningen doen. Aan de lichaams bouw van de vrouw te zien komt ze ook vaak bij de bakker. We doen wat oefeningen en we praten wat. als ik terug ben op mijn kamer staat Suus al bij mijn bed. Ik zucht jakkez… rot op ik ben niet te dun. Ga maar op bed liggen Wendy zegt Suus. Ik ga op bed liggen en ze sluit me aan. Ik ga hem nu aanzetten en inderdaad ik voel het vieze voedsel naar binnen glijden. Ik moet even weg zegt Suus en ze loopt de kamer uit. Als ik geen voetstap meer hoor zet ik de pomp uit bah nu moet ik weer een uur lopen om het eraf te krijgen. Ik sta op en pak een zakje met voeding. Ik gooi het in de wasbak en spoel het weg met water. Wat ben je aan het doen hoor ik achter me. Suus staat in de deur opening. Heel gauw je bed in zegt ze. Ik ga in bed liggen. Ik ga even met de dokter overleggen. Als ze weer weg is stap ik uit bed en begin te lopen, een uur lang. De volgende dag als papa en mama er zijn komt Lot naar ons toe. We gaan even wegen Wendy. Ik loop ik sta op en kleed me uit. Ga maar staan zegt Lot. Ik durf niet te kijken. Maar ik doe het toch. Goed zo Wendy Wendy 32,3 kilo. Ik ga even naar Suus. Een uur later komt ze terug. Wendy we hebben besloten dat je naar een kliniek gaat waar ze je echt goed kunnen helpen, wij weten het niet meer zegt ze. Mama en papa lopen met Lot mee. Ik kijk naar buiten een kliniek wat moet ik daar. Er komen daar toch alleen maar mensen voor drugs enzo. Ik doe mijn ogen dicht en lig nu 2 maanden in het ziekenhuis en ben nog niet buiten geweest. Wendy hoor ik achter me het is mama. Woensdag komt er een plek vrij en kan je daar terecht. Die tijd mag je naar huis. Yes roep ik. Weg uit dit geestige waar ze me dik willen hebben. Mama helpt met het pakken van mij spullen. Lekker 4 dagen thuis. Lekker mijn eigen gang gaan. Als alles is ingepakt neem ik afscheid van Lot en Suus. Koko komt aan gelopen. Gelukkig ik ben net optijd zegt ze. Ik geef haar een knuffel en zwaai naar haar als ik de paarse gang uit loop. De 4 dagen thuis gingen snel voorbij. Ik heb zoveel mogelijk geprobeerd om zoveel mogelijk af te vallen. Maar nog steeds ben ik te dik. Het lijkt wel of getallen op de weegschaal verdwijnen maar niet mijn vet. Wendy ben je klaar roept mama. Ik loop met mijn koffer naar beneden. Ik stap de auto in en doe de deur dicht. Het is behoorlijk lang rijden. maar na 1,5 uur rijden zijn we er. Ik stap uit. Papa pakt mijn koffer. Jij moet Wendy zijn zegt een dunne vrouw die Jolien heet. Dat weet ik want het staat op haar naamkaartje. Loop maar mee naar mijn kantoor zegt Jolien. Zullen we maar beginnen te wegen zegt ze. Als ik omgekleed ben ga ik staan op de weegschaal staan. Ik kijk naar de cijfers. 26… 27… 28… 28,9 daar stopt het Jolien vraag nog een paar dingen waarom ik wil afvallen en of ik mezelf wel iets aan doe. Daarna wijst ze me de weg naar mijn kamer. Er zit al een meisje. Hier is je kamer kijk maar even rond dan zie ik je beneden zegt Jolien. Wij gaan naar huis wij kunnen niks meer doen zegt papa. Ik geef ze een knuffel. Als papa en mama weg gaan realiseer ik pas dat ik ze volgende week weer zie. Omdat ik niet op streef gewicht ben mag ik papa en mama alleen op woensdag zien. Milou mijn kamer genoot legt uit waar ik al mijn spullen kwijt kan. Daarna lopen we samen naar beneden. Ik ga aan tafel zitten op de plek die nog vrij is. Voeding door een slangetje doen ze hier niet. Ik krijg een bakje voor mijn neus geschoven zoals iedereen. Jij bent zegt een klein dun meisje zacht. Ik knik en lach. Ik ben Donna zegt ze. De andere meisjes stellen zich ook voor. Dan mogen we eten. Pasta daar zitten lekker veel calorieën in… gadver. Milou kikt naar me en ziet dat ik het moeilijk heb probeer het maar zegt ze je moet je er overheen zetten vult Donna aan. Ik neem een hap. Het is best lekker ik heb het al lang niet meer gegeten. Wendy wat doe je spuug het uit en doe alsof je het niet lekker vind verzin iets zegt Wendy 2. Goed zo zegt Milou probeer er nog maar een. Ik schep nog een beetje pasta op mijn vork en breng het naar mijn mond. Milou moedigt me zo aan dat ik de helft van het bakje leeg eet. Ik moet naar de wc zeg ik. Rick is de leider zegt dat dat niet mag pas over een uur. Als iedereen klaar is mag je van tafel. Ik ga naar de woonkamer en begin rondjes te lopen. Donna kijkt me raar aan en klopt dan op plekje naast haar op de bank. Ik ga zitten. Doe geen zegt ze ze houden alles in de gaten. Als ik die avond op mijn kamer zit denk ik aan thuis aan papa en mama. Huilend van ik in slaap. Het is al weer een week geleden dat ik hier kwam. Papa en mama komen vandaag. Er is vandaag een gezins therapie. Wendy roept mama ik draai me om en omhels haar. Papa probeert me te knuffelen hij voelt zich een beetje buiten gesloten. We gaan met zijn alle naar een grote zaal. Daar zit Didi de vrouw waar ik al mijn therapieen mee doe. Ze legt uit wat we moeten gaan doen. Wendy wil jij eerst zegt ze daarna. Ik sta op en loop naar het midden. Wil je iemand die je helpt zegt Didi. Ik knik Milou zeg ik zacht. Milou staat op en pakt het meetlint. Ze doet hem om mijn midden. Hou mijn vingers maar vast zegt ze. Dan weet je dat ik niks verkeerds doe. Ik lach zacht. En leg mijn vingers op die van haar. Samen leggen we het lint in een rondje op de grond. Ik kijk er naar. Dat ben ik niet zo dun. Milou kan het niet verkeerd hebben gedaan jij was erbij zegt Didi. Achter me hoor ik mijn ouders huilen. Snel kijk ik om naar mijn ouders. Ook ik huil zelf bijna. De weken er na gaat het steeds beter. Ik ben 6 kilo aangekomen het was wel lastig omdat te zien en om Wendy 2 weg te eten. Maar het word steeds makkelijker. Ik mag nu ook papa en mama vaker zien en wandelen in het bos. Jolien komt naar mij en mijn ouders toe. Ik ga je even wegen. Je streven was toch voor je verjaardag naar huis te kunnen. Ik knik en lach want ik wil dat zo graag. Over 2 weken ben ik jarig. Wauw zegt Jolien als ik op de weegschaal sta. Die therapie met dat lint heeft je laten zien dat je echt te dun bent. Je bent 4 kilo aangekomen 39 kilo zegt ze tegen papa en mama. Wendy zegt ze nu tegen mij. Jij bent nu echt goed bezing en ik denk dat je over een paar dagen naar huis kan. Ik krijg een twinkeling in mijn ogen echt vraag ik. Ja echt zegt Jolien ik vlieg papa en mama om hun nek. Eigelijk denk ik dat je morgen al naar huis kan.  Ik ren trots de woonkamer in. Ik mag naar huis schreeuw ik. Milou en Donna komen naar me toe en geven me een knuffel. Gefeliciteerd zeggen ze ik koor ze lachen. Waneer vraag Milou. Morgen al zeg ik. De volgende dag na het ontbijt is het zover ik ga naar huis. Blij sjouw ik mijn koffers in de auto. Heerlijk die zomer bries in mijn haren. Ik bedank de leiders en neem afscheid van Milou en Donna. We wisselen e-mail adressen uit en dan stap ik in de auto. Ik wil naar huis! Ik vind het wel jammer dat ik klas 3 over moet doen, omdat ik teveel heb gemist. Zit ik gelukkig niet meer bij Sam in de klas. Waarom deed ik dat eingelijk voor hem. Door die sukkel zat ik al die maanden hier en in het ziekenhuis. En ik heb besloten dat ik geen model meer wil worden. Ik wil nu in een kliniek gaan werken voor meisjes met anorexia. Ik wil mijn ervaring delen met meisjes met het zelfde probleem. Mijn toekomst licht voor me en het verleden achter me. Dun zijn is mooi maar te dun niet!