Within Me (On-Hold)

Chapter 2

Dedicated to her kasi masaya aketch! ahihi

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Chapter 2.

Francis’ POV

Another boring day. Galing ako sa basketball practice namin. Papunta na sana ako sa aking next stop, Everest. Joke! Ahahaha. Seriously sa robotics club. Nagmember kasi ako dun. Mahilig kasi akong mambutingting nang mga bagay and robotics is one of my passions.

Naglakad ako sa may hallway. As usual, marami na namang babaeng flirt sa paligid. Kakahiya sila! Naturingan pa manding babae. Paano sila rerespetuhin niyan kung pinapakita nilang nagdodrool sila over some guys. Ano bay un? psh!

Sinalpak ko yung headphones ko at matiyagang naghanap ng kanta sa playlist ng ipod ko.

Habang bising-busy ako sa paghahanap may biglang. . .

*BLAGGG!!* then *BOOGSSH!!*

Arawtz! May bumangga sa akin! Napa-step back ako sa sobrang lakas. Pagtingin ko sa kanya, she’s crying. And now? Oh sh*t! she’s bleeding! Grabe namang impact yun! Nataranta ako.

“Miss I’m  sorry! Oh f*ck! You’re bleeding! Sorry miss! I-I don’t mean to hurt you. Pasensya na.”  alam ko aksidente yun pero nagiguilty ako! Bakit kaya siya umiiyak?

“okay lang. alis na ko!”  napasigaw pa siya. Ay? Galet na siya ng lagay na yun? Ayun nagtatakbo siya sa may fire exit. Siguro? Dun yung direksyon niya eh.

Sino ba yung girl na yun? Kawawa naman. Binagsakan ata ng langit at lupa. Ang weird niya. Lalo pa siyang naging weird kasi may stuff toy siyang hawak.

Hello! College ka na! oh well, pakialam ko naman kung may stuff toy siya? Pakialamero ko naman! Makalakad na nga lang.

Pagstep ng paa ko, may naapakan ako.

“Whoah! That was close! Phew!” yung salamin nung girl! Naku po! Muntik ko nang matapakan! Ay siya, muntik pa akong makapanira ah. Maisuli nga.

Lakad, lakad, lakad. Atlast! Nakita ko rin siya.

Ayun siya sa may railings ng terrace at nakatuntong. Okay? Mukhang tatalon siya ah! Astig!

Mamaya ko na nga lang siya pupuntahan. Patalikod na ako ng. . . .

Teka?! Anong gagawin niya?! Ta-ta-TATALON SIYA?! OH HINDE!!!

Tumakbo ako sa may pintuan (ahm glass door kasi hehe kaya kita ko siya).

“Sh*t nawala siya! Nakatalon na siya?” sumilip ako sa baba. Thank goodness wala namang dead body sa ground floor.

Ano bang problema nung babaeng yun?! Saan pupunta yun?

Luminga-linga ako. Aha! Sa rooftop!  Sa rooftop?! Taena! Pag dun siya tumalon sigurado patay agad siya!

“Oh please!” napahilamos ako sa mukha ng wala sa oras. Nagkumahog ako paakyat sa rooftop. I saw her standing in those railings. Grabe! Napako ata ang paa ko. May magpapakamatay sa harap ko! Hinde!!

Ayan na! ayan na! humahakbang na siya.

Pinagpapawisan ako ng malapot na malamig na ewan! Ah bahala na!

Tumakbo ako sa direksyon niya at niyakap ng mahigpit ang bewang niya. Sinigawan ko siya ng. . .

“Ano ka ba! Habang may buhay may pag-asa! Don’t you dare take your own life!” inikot ko siya atsaka binitawan.

Binigyan niya ako ng ‘sino-ba-tong-sira-ulo-na-ito’ look.

“Excuse me? Take my own life?” tiningnan niya ako na parang naguguluhan.

Waah! Now that I seen her face this close. . . I realized that she is d*mn pretty! Nagtitigan kami.

“Akala mo ba. . . eh. . . magpapakamatay ako?”

“Uh-huh?” yun na lang nasabi ko. Speechless! Ang ganda!

“t-talaga?” naglower pa siya ng face kaya pailalim niya akong tiningnan at tinaasan ng kilay.

Maya-maya bigla siyang yumuko and the next thing I know. . . . . .

“AHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!!!!!!!!!! GRABE! NABABALIW KA NA BA? WHY WOULD I COMMIT SUICIDE?! FYI, I STILL LOVE MY LIFE! “ ayun nga at tawa siya ng tawa. As if naman na may nakakatawa! Grr!

Nakahawak na siya ngayon sa tiyan niya. Yung tears niya kanina? Ngayon eh luha na nang dahil sa katatawa niya. Sobrang shocked ako. Tinitigan ko siya ng maigi.

baka naman may saltik ‘to? Di kaya? Sayang naman siya? Eh? Naisip ko lang.

“Tss! Will you please stop laughing?!” binigyan ko siya ng aking ever famous death glare.

Sa wakas natinig siya at binalik sa ayos ang sarili.

“*ahem* sorry. Di ko lang talaga mapigilan. Ang epic kasi. Sorry. Sorry kung natawanan kita. My bad.”

Napaupo ako sa gilid ng terrace. Nasapo ko yung ulo ko. Syete lang oh! Pahiya ata ako! Argh!

Nakita ko siyang nagpahid ng luha at umupo sa tabi ko. Hawak-hawak niya yung stuff toy niyang dolphin.

“ano, mr. whoever you ar---“

“Francis. Francis Vergara.”

“Okay, Francis. I am sorry. Namisinterpret mo ako. I won’t commit suicide.”

Quiet lang ako. I wanna melt! Pahiya ako eh! Grrr!

“sorry if na-offend kita. I don’t want to laugh at you.”

“Oh really? Kaya pala.” ang sarcastic ko.

“Yeah. Di ko sinasadya. Ikaw naman kasi eh. Sorry na.” *pout*

Potcha! Ang cute! Paano ko ‘to susungitan? Amp lang!

“Sige na nga! Fine! Sorry din. Nakikialam ako sa iyo. Isasauli ko lang naman talaga itong salamin mo eh. Saka gusto kong malaman if okay na. your bleeding awhile ago.”

“Ikaw yung nabangga ko kanina? Hala! Sorry!!”

“when you are saying sorry, once is okay. Twice is considerable but thrice and onwards is too much. Don’t worry your forgiven.” Seryoso kong sabi.

“Ah okay? Pasenxa na Francis. May problema kasi ako kaya ako ganito. Nakakahiya naman sayo. Inakala mong magpapakamatay ako kasi disaster ang itsura ko. Sorry.”

 “mind if I ask? Miss ???”

“Erine. Crystal Erine Park.” She extend her hand, so I reach it.

Nagshake hands kami.

“Friends?”

“Yeah. Friends.” Sagot ko naman.

This day is not really a boring day I guess. ;))

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

A/N:: may magbabasa kaya nito? ahaha. Please do vote and comment.

Kamsahamnida!