ÇÖPLÜĞE HOŞGELDİN

Başlangıç

Ben aymira ayın etrafındaki kızıllığını temsil ediyorum. 17 yaşındayım ankarada yaşıyorum. Hayatım diğer insanlar gibi değişik olan hiç bir şey yok. Diğerlerinden bir farkım yok. 

***

Alarmın çalması ile gözlerimi açtım  hızlıca kahvaltıyı hazırlayıp abimi uyandırdım abim bu dünyada ki tek değer verdiğim kendimden daha çok sevdiğim dinlediğim ailem olan insan annem ve babam bana ne kadar düşman olsa da abim o kadar bana dost hayatta tek bir kişiyi ölümsüzleştirme şansım olsa kendimi değil abimi seçerim beni annemin iftiralarından babamın dayaklarından sıkınıtlardan kurtaran tek ailem abim. odasına dalarak abi diye seslendiğimde  kalkmadı yusuf yusuf diye bağırdığım anda gözlerini açıp sen kime yusuf diyorsun be      diye kızıyormuş gibi yaparak ciddiyetini koruduğunda aynı anda ikimizde kahkahayı bastık . Kahvaltımızı yapınca abim ben seni bırakırım dediğinde  tamam abilerin gülü dediğimde güldü ben okula bıraktığında inip el salladım sınıfa geçerek bizimkilerin abimden sonra 2. ailem olan tek değer verdiğim bizimkilerin yanına gittim alişim egemenim ve nihalim bana 1. ailelik yapan insanlar onlar haricinde birde abim var bu dünayada diğer hiç kimse kesinlikle umurumda değil.

Montumu askıya astım ocak ayına girmiştik ve ankara ayazı berbattı bu yüzden 3 kat giyinmeden dışarı çıkılmayacak bir hava vardı duvar kenarı en arkada ali ve egemen oturuyordu ben ve nihal ise onların önünde oturuyorduk hoca ders girince dikkatle dinleyip not tuttum inek değilim ama derslerimi yüksek zorunda tutmam lazım. böylece kendimi kurtaraıp yaşayabiliirim. tenefüste dışarı çıktığımda telefonumda 29 cevapsız arama olduğunu gördüm geri döndüğümde aymira çabuk ankara n*** hastanesine gel ailen kaza yapmış dediğinde ayaklarım yerden kesildi ali egemen koluma girdiğinde hastaneye gidiyoruz kaza yapmışlar dediğimde .gözlerimden yaşlar sağanak gibi akıyordu evet annem ve babm bendn nefret ederdi  her zaman düşman gibiydik ama abim ek ailem onu  kaybedemezdim hastabeye ne zaman nasıl geldiğimi bilmiorum yoğun bakımdaymışar dayım ve yengem geldi bana sarıdılar ama nefes alamuyordum gözlerim karardı tutunmaya çalıştım duvralar üzerime doğru gelirken kendimi yerde buldum ve gözlerim kapandı.