L&D //chanbaek//

1. Bölüm "Kim olduğundan banane."

Karanlıktın Baekhyun. Tüm yıldızların gözle görülebileceği kadar karanlık.
~
"Baekhyun-ah! Baekhyun-ah! Uyan!"
Shit! Annemin sesi en güzel rüyalarımı ve güzel uykumu bölmüştü; fakat hala gözümü açtığım söylenemezdi. Yüzümü ekşitip gözlerim hala kapalı iken annemin sesine yöneldim.
"Anne. Tatildeyiz ve hala o mükemmel sesin uyanmamı söylüyor. Bu ne kadar sinir bozucu haberin var mı?"
Bu sözlerden sonra devasa kalınlıktaki canım yorganımı saçlarıma kadar çektim.
"Oğlum! Pardon, sanırım artık Seul Ulusal Üniversitesi Hukuk Bölümü öğrencisi olan oğlum demeliyim."
Ne? Neler diyordu yine bu kadın?
Kafama düşen jeton ile gözlerim faltaşı gibi açıldı. B-bugün okullar a-açıklanıyordu. Shit!
Bu kadın ciddi miydi? S-seul Ulusal Üniversitesi diyordu hukuk bölümü diyordu. Şiş gözlerimi kocaman açmış üzerimdeki yorganı bir çırpıda yere atmış etrafımı incelerken düşündüğüm bu saçmalıklar bir dakikamı almıştı. Bakışlarımı gören annem gülümseyerek bana baktı.
"Tebrikler oğlum! Baban sofraya bekliyor. Kendine çeki düzen verip hemen gel."
Annem odadan çıkmış ben ise hala moron gibi etrafı izliyordum. Yastığımın altına koyduğum telefona elim uzandı. Sokuk telefon burada değildi. Etrafıma bakındım ve yerde baygın yatan telefonumu sonunda fark ettim. Uzanarak elime aldım. Titreyen ellerim ile sisteme giriş yapmaya çalıştım. O kadar stresliydim ki kimlik numaramı bile unuttum sandım bir an. Neyse ki hatırlayıp tüm bilgilerimi doldurmuştum. Sistem yavaş yavaş yükleniyordu. Lanet sokuk sistem. Biraz daha hızlı olsan keşke diye söylenirken sayfa açıldı. Byun Baekhyun yerleştiği kurum Seul Ulusal Üniversitesi, bölüm hukuk. Gördüklerim karşısında dilimi yuttum sandım. Birkaç dakika önümdeki yazıyı tekrar tekrar okudum. Emin olamayıp kaç kez adımı ve bilgilerimi kontrol ettim. Bunu kazanan bendim. Ben Byun Baekhyun. Annesinin kızı gibi olan oğlu Byun Baekhyun.
...

"Ya Soo! Gelmek zorundasın seni sokuk. Bu benim kutlamam." Kyungsoo'ya bunları söylerken iki gündür yıkamadığım, bakımsızlıktan kıvır kıvır olmuş sarı saçlarımla oynuyordum.
"Baekkie biliyorsun. Sürekli çalışmak zorundayım. En azından senin gibi iyi bir okulu tutturabilmek için." Birkaç saniye sessizlik oldu. Benden bir yaş küçük olan bu sokuktaydı sıra. Bu yıl da ona girecekti sayın seme olan üniversite sınavı.
"İyi, çalış bakalım. Görüşürüz."
Yüzüm düşmüştü. 'Görüşürüz.' demesini dahi beklemeden telefonu yüzüne kapattım. Demek ki bu akşam, kazandığım üniversitenin kutlamasını en yakın arkadaşım olmadan yapacaktım.
...

"Evet, anne. Onu da aldım. Lanet olsun yeter artık. Evden çıktığımızdan beri onu aldın mı bunu aldın mı diye sorular soruyorsun. Sanki bir daha eve hiç gelmeyecekmişim gibi." Bunları derken kayıtlarımın tamamlandığı canım okulumun yakınlarındaki yurda gidiyor ve ağzımı büzüp bıkmış bir tavırla anneme söyleniyordum.
"Baekhyun. Bu ilk olacak. Senden ilk defa bu kadar uzak kalacağız. Endişelerimi anlamalısın. Sana Incheon'daki bir okulu yazmanı söylemiştik ama hayallerine karışmak istemedik de. Çünkü bu senin geleceğin ve senin belirlediğin bir şey. Şimdi de senle aynı şehirde dahi yaşamamak bizi endişelendiriyor sadece." Annem bunları söylerken gözlerinin dolduğunu hissetmiştim. Sesi çatallanıyordu. Babamda aynı şekildeydi galiba. Elindeki ağır valize aldırış etmeden yüzünü başka tarafa çevirmiş yürümeye devam ediyordu.
Shit! Sanki benimkiler dolmamış gibi konuşuyorum. Aptal sokuk Baekhyun.

Ailem beni biraz ağlamaklı biraz hüzünlü bir şekilde yurda bıraktıktan sonra evimize dönmek için yola çıktılar.
"Eve varınca arayın!" dedim evin babasıymış gibi olan tavrımla.
"Hıhı, tamamdır."
Ay şu sokuk vedalar cidden sinir bozucuydu. Sanki bir daha hiç görüşemeyecek gibi zırlıyordu insanlar. Bunları düşünürken yeni odama yani 65 numaralı odaya çıkıyordum. Asansör olmasaydı bu kadar valizle ne halt ederdim diye düşündüm birkaç saniye. Bu düşüncelerden geleceğim katta duran asansör sayesinde ayrıldım. Yeni oda arkadaşımı merak ederek koridorda kapı numaralarına bakıyordum.
61, 62, 63, 64 ve işte 65 numaralı oda.
Kapı koluna uzandım ve yavaşca aşağı indirdim. Valizlerimi peşimde sürükleyerek içeri girdim. Odanın sağ tarafı çoktan alınmıştı sanırım. 3 4 tane valiz istila etmişti çünkü sağ tarafa. Shit! Hem de odanın dışarı bakan yönünü almış hangi şerefsiz ise. Valizlerimi söylenmeden sol tarafa götürdüm. Bu tarafı çalan hangi göt herif ise uğraşamazdım onla. Banyodan gelen seslerden banyoda olduğunu anladım. Hay maaşallah nasıl zekiyim. Yaklaşan ayak sesleri ile bu göt herifciğin içeri geldiği anlaşıldı. Açılan kapı ile hayatımın şokunu yaşadım. Kapıdan içeriye kül rengi saçları, büyük kulakları, güzel iri gözleri ile seksi bakışlar fırlatan bir afet girmişti. Bir an gayim falan sandım. Ağzım hafif aralanmış müthiş seksi kas yığınını izliyordum. Siyah deri ceket, altında kuru kafalı bir tişört ve onun altında ise mükemmel bir varlığı örten siyah yırtık pantolon vardı. Benle şu ana kadar hiç göz teması kurmamıştı. Ben ise saniyelerdir o mükemmel vücudun altındaki hazineleri merak eder gibi inceliyordum vücudunu. Bakışlarımı kesmeme neden olan o ses kulağımda çınladı.
"Soyunmamı ister misin?" Gayet cool ve sakin bir ses tonuydu. Duyduklarımı anlamamış olacaktım ki 'he?' şeklinde bir tepki verdim.
"Diyorum ki soyunmamı ister misin? Ağzının suyunu akıtarak çıplak olduğum hayallerini kurmak zor olmalı senin için." Hassiktir.
Duyduklarım kulaklarımda çınladı. Bu mükemmel kas yığını bakışlarımı nasıl görmüştü ki?
"Olur."
Sıçtım. Uğultuyla çıkan bu ses kendi kontrolüm dışında çıkmıştı. Lanet olası Byun Baekhyun. Azgın ve gerizekalı Byun Baekhyun. Kas yığını bu cevabı duyunca ilk defa gözlerini gözlerime sabitledi. Utançtan kızaran yanaklarımı sikeyim diye düşündüm o an. Ortamı yumuşatmak için elimi uzattım ve "Ben Byun Bae-" cümlemi tamamlayamadan onun cümleleri tüm sesimi bastırdı. "Kim olduğundan banane?" Gülen suratım mal gibi kalmıştı şimdi. Bu sokuk kas yığını beni göt etmişti hem de fena şekilde. Lucifer'lı cehenneme hoş geldim!