Author’s note:
Sorry guys, but I’m afraid I’m not going to continue HIS NERDY FANBOY anymore. Because it was a year ago and I already forgot the original plot. Just kidding. Hahaha. Tinatamad lang akong i-continue yun. But hopefully if ever magkakagana ako, you’ll just be updated kung may new chapter na!! HAHA. I still love it’s plot though. Kakaiba eh. Chaaar XD Anyway, enjoy this update. Short lang to. Boo. Yes boo hahaha. But may susunod na chapter pa. Later or tomorrow? Hahaha malapit na pala si Maylan lumabas :))
Bams’ POV:
“Argh. Ang sakit naman ng ulo ko..” hinahawak ko ulo ko. Pagkamulat ko ng mata ko ng dahan dahan.
Ganito yung itsura ko.
O_____________________________O
Paano naman hindi ganyan ang itsura ko? Eh nakapatong yung ulo ni Levin sa lap ko.
“Mukha ka pa lang inosente ‘pag tulog. Sana tulog ka na lang palagi.” Bulong ko.
“Ahhh *yawns*” – Levin
Wth, gising na siya? Narinig niya ba yun?
“Oh, gising ka na pala?” tanong niya.
“Duh, obvious ba?” sabi ko with the gestures.
“Ang sungit mo pa rin.”
“This is me. Teka, pakialam mo ba? Last time I checked, wala kang pakialam sakin, ni hinayaan mo man lang ako magutom.”
“Sorry na. Eto na nga oh, pagkain oh. Kainin mo na.”
“Gusto ko. Kaso maabot ko ba? Kahit kunin mo man lang para sakin, hindi pwede?”
“Oh, eto na.” bigay niya sakin nung niluto niya.
Sinubo ko na yung pagkain.
“Ano ba, bakit ang lamig na neto? Gusto mo ba kong patayin? Sabihin mo lang.”
“Eto naman oh. Kanina ko pa kaya yan niluto, malamang naging malamig lang. Kahit gaano kita kinakainisan, hindi naman ako murderer, kung makabintang ka naman.”
“Eh alam mo naman pala na malamig, eh di sana inisip mo ring initan to diba? Anong silbi ng Microwave? If I know, you were checking me out when I was asleep.”
“Sorry ulit ha? Akala ko you wouldn’t mind, kasi gutom ka na eh. Checking you out? Before accusing me for checking you out, sana naman tignan mo muna sa salamin kung ano naman makikita ko diyan sa katawan mo.”
“Ang sama ng ugali mo! Argh! Get the hell out of my room!”
“By the way, this is my room. So, dapat ikaw yung umalis diba?”
“Argh. You’re impossible! To begin with, tao ka ba?”
“Anong akala mo sakin, hayop? Sa gwapo kong to? Of course I’m a human being.”
“Wala ka ngang considerations. Nahimatay ako, for – sake!”
“I was concerned and worried about you though.”
Natahimik ako.
Then.. “Really?”
“Sa tingin mo ba na ibubuhat kita dito, paglutuan kita, igagamot ko yung sugat mo if I don’t even care about you?”
“Malay ko ba, baka siguro inisip mo lang na baka mamatay ako at ikaw yung pagbintangan.”
“What the hell, Bams? Ganun na ba kababa tingin mo sakin? You know what I’m going out for a bit at baka mas lalaki pa tong away natin.” He went out with the food.
Hahayaan niya nanaman ako magutom? :|
3 minutes later..
He went back inside..with the food..warm.
Ininitan niya lang yung food ko..and that’s kind of..SWEET.
“Oh.” Abot niya sakin.
Sinusubo ko na yung pagkain. Hayyy. Ba’t ang sarap niyang magluto?
“Lalabas muna ako ha.” – Levin
Bago siya lumabas, sinabi ko yung word na dapat naman talagang sabihin.
“Thank you ha.”
Lumingon lang at lumabas.. ng nakangiti.
Lumabas ako sa kwarto pagkatapos kumain. Inayos ko na rin kama dun. At kinakarga ko na yung mga dapat ilabas. Nakakahiya naman sa kwarto nila. HAHA. Baka pag nakita ang barkada ng mga gamit na ganun, baka may isiping masama. Don’t get me wrong, mga open minded sila but also green minded. Hahaha but I’m used to them.
Nakita ko si Levin nakahiga sa sofa. Nakabukas ang tv. Napagod siguro to kaka-“alaga” daw sakin. =___=
Anyway, lumapit ako sa kanya at kinuha ang remote. Inoff ko yung TV.
At tumingin sa kanya, “Wow naman. Akalain mo nga naman. Mukha ka pa lang anghel kapag tulog. Nevermind na lang kapag gising. Hahaha.”
Bigla may humila sa kamay ko. At ayun, napahiga ako sa sofa.
Nasa harap ako niya. Shet and our faces almost touch. What the hell.
“Bakit mo ko hinila?!” sigaw ko. Napatayo na ako.
“Kahit kalian talaga, ang ingay mo. Palengkera ka siguro noh?”
“Hoy! Anong palengkera ka ha? Sa ganda, sa puti at sa yaman kong ito, pagbintangan mo kong palengkera?”
“Eh wala ka namang manners eh.”
“Who are you to tell me that?”
“I’m Levin Padilla Lacson and I’m handsome.” Sabi niya sabay wink.
“Wala ka talagang respeto sa babae noh?”
“Babae ka pala?”
“Aba’t—“
Kiniliti niya ako.
“What the hell. Tigilan mo na ko.” I said between my laughs.
“Say, ANG GWAPO NI LEVIN.”
“WAIT WHAAAT—“
“Say it.”
“Never.”
“SAY IT.”
“I won’t.”
Then suddenly, may narinig kaming tawa galing sa labas ng bahay.
IT MEANS, THEY’RE BACK.
There’s a side of me, that wants them to be back but there’s also a side of me that don’t.
I LIKED IT BETTER WHEN WE WERE LEFT ALONE.
Me and the asungot.
And I think I’m starting to LIKE HIM.
Napahinto si Levin sa pagkakakiliti..
“Andiyan na sila.” – Ako
“Gulatin natin, tara.”
“Sige.”
“By the way, mukhang inosente at anghel pala ako kapag tulog ha? Eh di matulog na lang ako parati. Thank you pala ha!” tumakbo siya palayo ng nakalokong loko na ngiti.
ON SECOND THOUGHT, I HATE HIM!!
BINABASA MO ANG
Asawang Probinsyana (KathNiel) VERY SLOW UPDATE
Teen FictionIvan Padilla, isang mayaman at gwapong lalaki, nagbago ang buhay niya nung nakilala niya ang kanyang "ASAWANG PROBINSYANA."
