~Μυστήρια Όνειρα~

41 12 11
                                    

Ξυπνησα λαχανιασμενη και καταιδρωμενη...ξανα,για 5 γαμημενη φορα μεσα σε αυτον τον μηνα.Ακουμπησα το ιδρωμενο μου μετωπο κρατωντας μια πετσετα που ειχα διπλα στο κωμοδινο για να σκουπιζω τον ιδρωτα μου...ηξερα πλεον οτι καθε βραδυ θα ξυπνουσα απο το ιδιο ονειρο και ετσι επαιρνα τα καταλληλα μετρα .Ηταν το ονειρο που με βασανιζε εδω και 6 μηνες δεν ελεγε να με αφησει σε ησυχια,ωστοσο καθε φορα που το εβλεπα ειχε και ενα διαφορετικο στοιχειο μεσα του ωστοσο το τελος ηταν το ιδιο...πεθαινα συνεχεια με διαφορετικο τροπο αλλα πεθαινα.

Στεκομουν πλεον ορθια εχοντας κλειστα τα ματια μου συγκρατωντας στο μυαλο μου την εικονα του ονειρου φοβουμενη μην τυχον το ξεχασω, κατευθυνομουν προς το ξυλινο γραφειο μεσα στα σκοταδια καταφερνωντας να χτυπησω το ποδι μου (μπραβο Λυδια!) και βριζωντας τον εαυτο μου καθισα κατω και ανοιξα τα ματια μου καθως και το μπλοκ ζωγραφικης που ειχα πανω στο γραφειο μου, το ανοιξα και αρχιζα να ζωγραφιζω το τοπιο καθως και το τι εγινε σημερα στο ονειρο.Αφου τελειωσα το κοιταξα και αρχιζα να ξεφυλλιζω και να συγκρινω τα προηγουμενα γεγονοτα ειχαν διαφορες αλλα κυριως ομοιοτητες...η μεγαλη διαφορα ωστοσο ηταν οτι σημερα δεν ημουν μονη μου στο τοπιο αλλα υπηρχε και καποιος αλλος ενα αγορι μπροστα σε μια φωτια γονατισμενος σαν να ειχε μολις χασει κατι πολυτιμο για αυτον...

Ηταν πλεον μερα, ενιωσα τις πρωτες ακτινες ηλιου στο κορμι μου κανοντας με να ανατριχιασω για λιγο, αποφασιζωντας οτι ηταν πλεον ωρα να σηκωθω απο την μπανιερα και να ετοιμαστω για το σιχαμερο μου σχολειο ( ναι οπως καταλαβατε περνουσα υπεροχα την εφηβικη μου ζωη).Σηκωσα την ταπα της μπανιερας με τα δαχτυλα των ποδιων μου και παρατηρουσα την μικρη ρουφηχτρα που δημιουργηθηκε, απορροφωντας το νερο που υπηρχε πριν λιγο.Σηκωθηκα αρπαξα την χουχουλιαρικη πετσετα μου και βυθυστικα μεσα της σκεπτομενη ξανα το ονειρο και ειδικοτερα εκεινο το αγνωστο αγορι,ειχε κατι που με εκανε να νιωσω υπευθυνη αλλα και συναμα οτι επρεπε να τον σωσω.Ξυπνησα απο τις σκεψεις μου ακουγωντας την φωνη της Κλειως

-Λυδια αγαπη μου σηκω ωρα για πρωινο

-Ερχομαι της ειπα με μια φωνη και ξεκινησα να ντυνομαι σιγα σιγα (μην φανταστειτε τιποτα το φαντασμαγορικο,δεν ειμασταν ιδιαιτερα πλουσιοι,αλλος ενας λογος κοροιδιας απο τους συμμαθητες μου) φορωντας ενα τζιν και μια κοκκινη μπλουζα,αποφασιζωντας να πιασω τα μαλλια μου σε μια απλη αλογοουρα.Κατεβηκα κατω βρισκοντας τον πατερα μου και την Κλειω (μητρια μου) αγκαλια (μπλιαχ!)

-Λυδια μπουμπουκι μου ξυπνησες? με ρωτησε ο πατερας μου

-Οχι κοιμαμαι ακομα απλα βλεπετε το φαντασμα μου- του απαντησα με ενα χαμογελο

-Καποια εχει κεφια σημερα

-Οουυυ παρα πολυ μπορω να πω- που να ηξερε ο καημενος οτι δεν ειχα κοιμηθει καθολου οχι μονο σημερα αλλα εδω και 6 συνεχομενους μηνες

~ Πλευρα αγνωστου~

Περιμενα αρκετη ωρα μπας και καταλαβω τι κανει.Η ωρα περνουσε οταν επιτελους κατα της 6 ειδα το φως του μπανιου της να αναβει,ξεκινουσα για να πλησιασω πιο κοντα αλλα ξαφνικα δονηθηκε το κινητο μου

- Παρακαλω?

-Τι εγινε με την κοπελα?

-Τα ιδια πραγματα

-Το σχεδιο το γνωριζεις ετσι? Μην λεμε ξανα τα ιδια πραγματα το βαριεμαι,μου ειπε

-Ναι

-Οποτε ξερεις τι να κανεις και μαλιστα γρηγορα

***************************************************

Σοο ειναι το πρωτο μου στορι οποτε λιγη κατανοηση <3 

Αν θελετε να το συνεχισω βαλτε μου αστερακι καθως και σχολιαστε μου <3 

Θενκ γιου <3

~kisses IcyMer~

Caught in the CROSSFIRE...Where stories live. Discover now