Geçmişi unutamayız .Ben unutamam .Unutamadım.Nedenler bulup şu yüzden olmuştu bu yüzden olmuştu diye kendimizi avuturuz.Benimkide öyleydi basitti bazılarına göre ama benim canım yanıyordu.
Arkadaşlık mıydı bizimkisi ? Bir kişi iki kişiye yeter miydi ? Ya ortada kalan işte ben o ortada kalandım .İnsanların davranışlarından anlayamayan kızdım.Kumruydum ben.Buda benim hikayem.14yaşında olabirlirim ama yaşımdan daha fazla şeyler yaşadığımdan eminim.
Yarım yamalak hatırlıyorum o günleri ben.Bir arkadaşım vardı evcilik oynardık hep.Bide klubemiz vardı çok eğlenirdik içinde beraber.Herkes en yakın arkadaşın kimdi bakiyim diyince onun adını söylerdim.Gökçen derdim benim en iyi arkadaşım.O gün bügündür 9 yılldır arkadaşız işte.Neler geçti aramızda neler oldu bilemezsiniz konuşurduk aramızda bizim arkadaşlıkğımızdan kitap çıkar diye .Yazıyorum işte bizi yazıyorum.En yakınızın bazen size düşman olacağını bilemezsiniz bende bilemedim affettim zaten ben hep affederdim aramızdaki üçüncü kişiler girmesiyle oluyordu bunlar biliyordum ona anlatmaya çalışıyordum anlamıyordu .Hazır mısınız benim bizim hikayemize dönuyoruz geçmişe birinci sınıfa....
