İnsanlar neden bu kadar bencil. Herkes kendini düşünüyor. Kurduğu cümlelerin karşısındakini kırabileceği aklına gelmiyor. Olanların verdiği sinirle tırnağımı kanatmışım. Yara bandı almak için aşağı kata indim. Ama babamı orda görünce geri dönüp, odamda ki peçeteyle yetindim. Babama çok kızgındım. Pekala beni çok kızdıran olay şu;
Babamdan bir konuda yardım istemek için yanına gidiyordum. Galiba bir şeye kızgındı. Bunu bana verdiği sert cevaplardan anladım. Ona söylediğim tek şey,
“Bisikletim de bir sorun var, bir bakabilir misin?”
“Bugün sana yardım edemem. Çok meşgulüm.”
“Ama ben iki gündür okula gidemiyorum!”
“Biliyorum.”
“O zaman bir baba gibi davranıp bisikletimi tamir eder misin?”
“Sen büyüdün artık! Kendi başının çaresine bak!”
“Sen bu işlerde iyisindir. Bir bakarsan bisikletçiye ona götürürdüm.”
“O kadar işim arasında bir de senin bisikletinle ilgilenemem.!”
“Tamam baba! Artık sana hiçbir konuda ihtiyacım yok benim.!”
diyip koşarak yukarı, odama çıkmıştım.
İşte bütün sinirim bu olaya! Babam çok garip davranmıştı. O bisikletim konusunda çok hassastı. Ben 6 yaşımdayken, bisikletim için küçük bir oda yapmıştı. Bu küçük oda grajın hemen yanındaydı. Bisikletime bir şey olursa ne kadar ağlayacağımı çok iyi biliyordu. Benim üzülmemi hiç istemezdi. Bu yüzden kilitte taktırmıştı. Anahtarın biri bende diğeri babamdaydı. Şimdiki bisikletimin oraya sığmadığı bir gerçek. Ama orada sakladığım önemli şeyler vardı. Bisikletimden başka benim için değerli olan şeyler…
Biraz daha kendi kendime konuşursam delireceğimi düşündüm.
Bisikletim de ki sorun aklıma geldi. Bisikletçiye götürebilirdim. Hem biraz hava alır rahatlardım hem de bisikletimde ki sorunu çözerdim. Evet, bu iyi bir fikirdi. Babama haber vermeyecektim. Anneme bir not yazdım.
-Anne bisikletçiye gidiyorum. Çok geç kalmam.-
Kıyafetlerimi değiştirme gereği duymadım. Saçımı bile düzeltmeden evden çıkmıştım.
Üstümde bol, uzun ve kısa kollu düz bir t-shirt, altımda kot şort vardı.
Her akşam bisikletimle bir tur atardım. Rahatlatırdı.
Ama son iki gündür bisikletimi kullanamıyordum. Bugün evden çıkmam iyi olmuştu.
Taksiden indiğimde babamın arkadaşları hemen bagajdan bisikleti indirmeme yardım etti. Babamın arkadaşları da babam gibiydi. Her zaman öyle olmuştu. İçeri girdik. Babamın arkadaşlarından biri
“Evet küçük hanım derdiniz nedir?”
Dedi. Evet seni biliyorum. Sen George’sun. Hafızam kuvvetlidir.
“Bilirsin ben bisikletten anlamam. Bir sorun var bakabilir misin?”
“Tabii ki. Ama babanda anlar bu işlerden.”
“Evet ama o kadar yoğun ki kızına vakit ayıramıyor.”
“Anlaşılan kavga ettiniz. Sen geç otur şöyle. Bir şey içer misin?”
“Aslında bir bardak su içsem iyi olur.”
“Peki. küçük hanıma bir bardak su lütfen!”
Bana küçük hanım denmesinden nefret ederim. Ben küçük değilim 16 yaşındayım. Bu konuda gerçekten çok titizim. Ve hemen sinirlenirim.
Bir bardak suyum gelmişti.
“Teşekkür ederim.”
Herkes beni nazikliğimli tanırdı. Ben övünmüyorum. Ama herkes beni övüyor.
Suyu içerken dişimde sızlama hissettim. Sanırım su fazlasıyla soğuktu. Hepsini içtikten sonra mutfağa bırakmak için kalktım. Babam küçükken beni hep buraya getirdiği için burayı iyi bilirdim. Mutfağa doğru yöneldim. Mutfaktan bir ses geliyordu. Biraz dinledim;
"Yapma dostum! Terresa iyi bir kız. Sadece bazen çok kendini beğenmişlik yapıyor o kadar."
Kendimi suçlu gibi hissediyordum. Kapı dinlemek bana göre değildi. Terresa okuldan bir kızdı. Ve ondan nefret ediyordum. Bu kendini beğenmişlik meselesini ona söyleyebilirdim ama ben kötü bir kız değildim. Daha fazla dinlemek istemedim. Mutfağa girdim. Masadakini görmezden gelmeye çalıştım. O da beni fark etmemişti. Ama ben dayanamadım onu göz ucuyla inceledim. Gözleri çok güzel bir bal rengiydi. Saç rengi altın sarısı gibiydi ama koyu bir renkti. Çok yakışıklı görünüyordu. O farklıydı. Bunu gözlerinin en derinliklerin okuyabilmiştim.
İçerden bir sesin 'Selenaa!' diye bağırmasıyla görsel şölen sona erdi. Ben onu incelerken o telefonu kapatmıştı bile..
Ayağa kalktı ve
-Adın Selena mı?
dedi......
Lütfen yorum yapın ve düşüncelerinizi benimle paylaşın.
+15 te 2. bölüm gelir.
Sizi seviyorum
