Tanıtım:
Yıllar önce annem yüzünden evimi,arkadaşlarımı,aşkımı bırakıp Amerika'ya gitmek zorunda kaldım.Tilki'yi bırakıp gitmek zordu,çok zordu.Ama annem anlamıyordu.Belki küçük olduğumuz için umursamıyordu,bilmiyordum.6 yaşındaydık,onlar bizim en masum duygularımızdı.Tilki ne kadar ağlamıştı,hiç unutamıyorum.Koca Amerika'da yanlız kalmıştık annemle.Çünkü babam ben çok küçükken ölmüştü.Anneme hep neden buraya geldiğimizi sorardım.Ama hiç bir zaman cevap alamazdım.Hep geçiştirirdi,eve geç gelirdi.10 yıl bu böyle devam etti.Sonra annem öldü.2 senedir yanlız yaşıyorum.Yarın doğum günüm 18. Yaşıma giriyorum.Yanımda annemin,babamın olmasını o kadar çok isterdim ki.Ama yoklardı işte.Olsalardı eğer onlara soracağım çok soru vardı.Bilmek istediğim onlarca var ama cevabını alabileceğim bir kişi bile yok.Bazen diyorum ki;"Sana annen ve baban hediye alamayacak.Yanında olamayacaklar.İstanbul'a git,Tilki'yi bul.Mutlu ol."Sonra da düşünüyorum;"10 yıldır İstanbul'a gitmedin,kalacak evin yok.Ne yapacaksın orada?" Ama kararımı verdim.İstanbul'a gidiyorum.Buraya gelirken Tilki'nin bana verdiği bileklik hala duruyo.O günden beri hiç çıkarmadım.Acaba o da benim ona verdiğim bilekliği taşıyo mudur?Onca yıldır ne aklımdan ne de kalbimden hiç çıkmadı,hergün onu görme hayaliyle uyuyorum.Evet,kararım kesin;İstanbul'a gidiyorum!
