Eve gittiğimde arkadaşıma uzun uzun sarildim. Meğer bir dakika bile ne kadar değerliymis insan ömründe...
Ailem i çok özlemiştim yıllık iznime daha kocaman bir ay vardı bir an önce geçip onlara kavuşmak için sabırsızlanıyordum.. ailem Çorum'da oturuyor leblebi kokusunun aldığı sokaklar burnumda tütüyor...biz 4 kardeşiz ablam lise biter bitmez evlendi. Abim araba tutkusundan dolayı bir galeri açtı işleri gayet iyi birde küçük haylaz kardeşimiz var tabi bitmek bilmeyen bir lise yapmışlar onun için😃 annemle gün içinde sık sık konuşuruz telefonla olmazsa olmazimdir.. bugun yine konuştuk o seanstan sonra ilaç gibi geldi bana.
Hayat şartları gereği uzaktaydık ama mutlu olmalarını bilmek kendi hayatıma bakmaya yardımcı oluyordu bana....
Bir ayı daha fazla bekleyemeyip yarın ilk isim gidip yıllık iznimi öne çekmek olacaktı. Hepsini çok özlemiştim çünkü...
En sevdiğim şey iş çıkışı eve gidip TV nin karşısına uzanıp kahve içmek gene aynı plandaydim ama moralim bozuk olması ev arkadaşım sanem in içine dert olmuş kalk gidiyoruz dedi.. - nereye 'dedim -sen hazırlan sorma hadi" dedi.. biraz mizmizlandim ama banada iyi gelecekti farklı birşey yapmak.. hazırlandık ve ciktik bugünki kahvem şirinmi şirin bir cafe de içilecek anlaşılan.. köşede bir yere oturduk biraz geçmeden yanımıza 3 arkadaş daha geldi sanemin okuldan öğretmen arkadaslariymis tanıştık cok güzel bir sohbet ortamı oluştu.. herkesin yine farklı hayat hikayeleri vardı isim gereği hep dikkatimi çeker insanların yaşam şartları...
Ama tam karşımda oturan ve geldiğinden beri gözümü ayıramadigim biri daha çok dikkattimi çekmişti. İsmi Burak Uzun boylu esmer buğday tenli.. gozlerine baktıkça icimde birşeyler oluyordu aşk mı bu🤣 küçükken çok yoksulluk çekmiş babası çok içer hep sarhoş gezermis. Buragida hep döver sokağa atar git çalış para getir dermiş zavallı annesinin elinde hiç birşey gelmezmis.. ortaokuldayken babasını kaybetmiş annesi ve kızkardeşi ile kalmış.. hem çalışıp hem okumuş. zor şartlar nihayetinde öğretmen olmuş.. hem kendini hem ailesini o zor zamanlardan kurtarıp İstanbul a yerleşmiş şuan durumları gayet iyi kardeşi de benim gibi piskolog okuyormuş.. ortak noktamızida bulmuştuk konuşmak icin😄
Biz baya bi köyü sohbetteymisiz sanem'in kolumu sıkmasiyla farkettim artık kalkalimmi gizem dedi.. bende olur dedim. Ben bırakırım sizi diye atıldı Burak tabiki.. oda etkilenmişti belli ki benden. Eve geldiğimizde sanem'in alaycı gözleriyle eeee gizemcim nasıl geçti gecen güzeldi demi diyerek gulmeleri ile biraz yastık savaşı yaptık😃 beni boşuna çıkarmamış dışarıya burak'a hep beni anlatıyormuş nihayetinde tanıştırdım dedi kıs kıs gülerek.. benimde hoşuma gitmişti bu durum ama belli etmiyordum.. kız evi naz evi tabi 😋
Sabah bir mesajla uyandım benim aklim başka yerde tabi ama gelen mesaj randevularimin bilgisiydi.. ilk randevuma yarım saat kalmış apar topar kalkıp hazirlandim.. Sanem çoktan gitmiş.. bende hemen çıktım evden.. asansorden iner inmez soluğu bashekimin yanında aldım yillik izin için tabiki ama bunun mümkün olmadığını soylediginde için buruk odama doğru yoneldiğimde bir de ne göreyim masamda kocaman bir buket çiçek yok artık ;
üzerinde bir not;
sizinle tanışmak çok güzeldi umarım tekrar karşılaşırız Burak..
Bana en güzel teselli bu olsa gerek diyerek dusundum .. asık suratim masum bir gülümseme ye dönüştü..
Heyecanla Birgüne baslamistim..
Ama bugünkü seansimda anne ve babasını kaybetmiş sevgi vardi. Hem kardeşini merak ediyordum hemde tüm güçlü halimle onu yeniden hayata bağlamaya yardımcı olacak şeyler düşünüyordum derken kapı açıldı ve sevgi içeri girdi..
-Merhaba hoşgeldin sevgicim!
diyip yerimden firladim
Sakin ve huzursuz surat ifadesiyle merhaba dedi sessizce ve geçti odaya..
Kelimeleri zar zor toparlayıp konusabiliyordum yine. Anlat demeden başladı kaldığı yerden anlatmaya.
Ogün içimde öyle bir mutluluk vardiki onları bir daha asla göremeyeceğim aklımın ucundan bile geçmiyordu hatta sabah evden çıkarken akşam için çok güzel planlarımız vardı . Eve gelip salonun tam ortasına kamp kuracaktik sırayla hikayeler anlatıp sarkilar söyleyecektik.
Hepsi bir hayalde kaldi
Hepsi bir anda yok olup gitti dedi ve hüngür hüngür ağlamaya başladı..
Yanına yaklaşıp elini tuttum ben bir doktor olarak değil seni bir abla olarak dinledim. Seni teselli edecek sözlerim yok. Ama Biliyormusun bana gelen ve hayat hikayeleri birbirinden acı olan binlerce kişi tıpkı senin gibi içi buruk hayattan tat almayarak yaşadıklarını söylüyorlar.. ve ben hepsine de aynı şeyi hissettirmeye çalıştım
- hayatta kalmamıza elbet bir sebep vardır. Bazen kendimiz için değil bir baska sevdiğimiz kişi için hayata yeniden tutunmamiz gerekiyor.. bilmiyorumki seninde tutunma sebep birileri vardir..
Sormaya çekinerek ve birdaha canını acıtmadan sormam gereken soruyu sordum
- peki kardeşin kardeşine ne oldu?
Cevabından çok korkuyordum ama sormam da gerekiyordu..
- kardeşim canım herşeyim benim o günden sonra bize bakacak kimse olmadığı için ikimizde kimsesizler yurduna yyerlestirildik ama o ayrı ben ayrı yerlerde.. oda beni birkez daha yıktı hasret kaldım herseye... en çokta eski günlere..
Anlayacağın hayat bize her yerden bir tokat attı
.
.
.
.
Bir süre sessiz kaldık
Bu defa güçlü tavirlarimla kafamda beliren onu mutlu edecek planlarimla sana söz veriyorum senin için elimden geleni yapacağım ama bunun için seninde istekli olmani bekliyorum.. bir dahaki gelişinde sana bir nevi yardımcı olacak şeylerle burda seni bekliyor olacağım...
