De witte roos

Van de 16 miljoen mensen is er 1 met een groot geheim.

ik ben de witte roos ik kreeg deze naam 500 jaar geleden van een stamhoofd waarom? ik was apart maar uniek, vol geheimen, mijn doel killen

Hoofdstuk 1. het nieuwe gevoel.

Met mijn pistol op het slachtoffer gemikt en klaar voor the kill denk ik aan de familie van de man, het is me nog nooit zo moeilijk geweest om iemand neer te schieten.

"Kom op dan schiet dan sukkel" hoor ik me gedachten zeggen ik slik een paar keer en dan schiet ik hem vervolgens neer, dit overkwam me nooit wat gebeurt er met me ?

Ik krijg het gezicht van de man maar niet uit mijn hoofd zijn angstige blik het gesmeek of ik het niet wou doen, het blijft in me hoofd hangen.

In men eigen huis voelden ik me bang en onveilig ik hoor dingen en zie van alles, ben ik nou gek of heb ik teveel mee gemaakt?

allerlei vragen die in gedachten rond zwerven, geen clou geen antwoorden naar wat de betekenis van dit alles zou zijn.

De avond is aan gebroken maar nog is er niets in mijn gedachten veranderd, ik haast me naar men kamer en ik sta stil op het moment dat ik het licht uit wou doen voel ik een stevig koude en onaangename adem in mijn nek, ik draai voorzichtig mijn hoofd naar de kant maar ik zie niets. ik word gek!

Hoofdstuk 2. Volgende morgen.

Wanneer ik naar beneden loop voel ik een ondraaglijke pijn over me hele lichaam, het gevoel dat me keel dicht geknepen word baat mij zorgen wat betekend dit ?

het is zo simpel maar het antwoord is zo moeilijk te vinden, alles voelt zwaar me benen, armen alles het inschenken van een kop koffie was nog nooit zo moeilijk mijn spieren verslappen zomaar uit het niets wat is er toch mis met mij?

De gedachten het gevoel ik kan het niet meer aan, er komt geschreeuw uit de kast en druppels uit het plafon mijn conclusie 'ik moet hier weg'.

Het gegil word harder en luider maar is het wel echt? ik ren naar de deur waar het oorverdovende gekrijs uit komt en open het maar niets, ik hoor gesmeek van een vrouw die vermoord word en het maakt me angstig dat ik alles kan horen wat der gebeurd en word gezegd, ik herken gelijk 1 stem de mijne.

ik hoor van alles maar dan gaat de telefoon over alles is even stil wanneer ik de telefoon naar me oor breng hoor ik alleen gehijg.

ik gooi de hoorn neer een stem in me hoofd zegt 'ren ren' en ik begin te rennen ik pak me jas en ik ren naar buiten en ik ren tot ik niet meer kan.

Hoofdstuk 3. De regen valt neer.

'Tik tik tik hoor de regen vallen, kijk de miertjes rennen en de beestjes schuilen tik tik tik de zon komt weer tevoorschijn tik tik tik daar is een mooie regenboog' een stuk van het liedje van me moeder ik kan hem nog zo goed herinneren, ik mis dat het jong zijn.

Vroeger was ik altijd bang voor regen en onweer mijn moeder zong dan altijd voor mij, maar kijk waar ik nu ben het regent en ik zit onder de modder.

Mijn maag rammelt ik moet wat te eten zien te vinden, terwijl ik aan lopen ben en opzoek naar eten komt weer de gedachten aan de man naar voren, ik schut men hoofd ik probeer het weg te schudden maar het lukt niet ik schud zelf zo hard dat ik niet zie waar ik stap ik rol naar beneden onder de schrammen probeer ik op te staan,

het was het proberen waard ik had kunnen weten dat het niet zou werken en nu zit ik op de grond.

Hallo lieverd wat doe jij hier in dit bos zegt een oude dames stem, ik schrik en draai me snel om voor zo ver ik kan.