Η ζωή μου ως φάντασμα

Κεφαλαιο 2) Τα Φαντάσματα Γνωρίζονται

Σας είπα προς το τέλος του πρώτου κεφαλιού οτι αυτό το χάρισμα το δίνει κάθε 1 χρόνο γιαυτό αποφάσισα να σας πω πως γνώρισα τον πρώτο φίλο μου φάντασμα..... Ήταν όταν πέθανα από το 54ο σώμα μου και πήγαινα προς το 55ο ήταν ένα μικρό παιδί το οποίο ζούσε σε ένα παλιό σπίτι το οποίο είχε έναν τεράστιο κήπο/χτιμα,  με άλογα σαν λάτρεις των αλόγων ήθελα να ζήσω εκεί...... Όμως αυτό που δεν είχα υπολογίσει ήταν ότι και κάποιος άλλος είχε λυγουρευτει αυτό το σώμα, ήταν ένα ποιο μικρό φάντασμα από μενα είχε μπει μόνο σε 34 σώματα τον είδα με είδε και πήγα προς το μέρος του,  μεγάλε αυτό το σώμα είναι δικό μου, του λέω). λέει/ θες να βάλουμε στίχοιμα και όποιος το χάσει παίρνει το σώμα του. λέω/ναι αλλά τι στίχοιμα? , μου λέει/να μπούμε ο καθένας σε όποιο σώμα θέλει και να παλέψουμε. του λέω/ ένταξη και πήγα να βρω σώμα. Φύγαμε, εγώ βρήκα έναν άνδρα νομίζω 20 χρόνον το χωριό ήταν μικρό και δεν είχε πόλους κατοίκους τελικά μετά από λίγο τον είδα να έρχεται με ένα  γερικο γυναικείο σώμα και μου λέει κερδησα αποκλείεται να βαρέσεις γυναικείο γέρικο σώμα αυτό που δεν ήξερε όμως ήταν πως η γριά είχε την καρδιά της έρχεται ένα φίδι δαγκώνει την γριά και πεθαίνει από την τρομάρα της, τελικά μπήκα στο παιδί το άλλο φάντασμα ήταν ληπημενο του είπα να έρθει κοντά μου τον ρωτήσα πως τον λένε Μπάμπης μου απαντάει εσύ Αγαμεμνονας του απαντάω του λέω αν θέλει να μπει στο παιδί που ήταν στο δίπλα σπίτι και εγώ θα τον αφήνω να παίζει με τα άλογα έτσι και έγινε για λίγα χρόνια πηγαίναμε σε σώματα κοντινά ώστε να είμαστε κοντά ο ένας στον άλλον.
______________________________________

Ήταν λίγο βαρετό κεφάλαιο αλλά έπρεπε να σας πω πως γνώρισα τον Μπάμπη για να συνεχίσω στο επόμενο κεφάλαιο την ιστορία μου

Το επόμενο  κεφάλαιο δεν θα είναι βαρετό..