Mijn achtbaan

Dag lieve broer

11-07-2017

Vandaag was de begrafenis van mijn broer. En had ik onderzoek in het ziekenhuis.

Om 8:00 zat ik in de auto naar het ziekenhuis. Na een tijdje gereden te hebben waren we daar. Röntgenfoto's gemaakt en toen wachten op de arts. Om 9:20 was ik eindelijk aan de beurt. Na een snelle bespreking gehad te hebben. Waar uit kwam dat ik in de scan moest en misschien een operatie. De arts had liever dat ik gelijk de scan deed, maar dat ging niet. Dus hadden we een nieuwe afspraak gemaakt.
Ondertussen was het al 10:00 toen mijn moeder en ik bij de auto kwamen. (Ja die was mee, ben nog geen 18 dus moest ze verplicht). Na een klein overleg met mn moeder, ging ik mij omkleden. In de auto en omkleden beste combinatie. Ik had een trainingsbroek aan voor in het ziekenhuis dus moest een andere broek aan doen. Om 10:30 kwamen mijn moeder en ik aan bij een winkel even pepermuntjes kopen en tissues. En om 10:45 waren mijn moeder en ik in de kerk. Mijn broertjes en vader waren er al.

10:50. Mijn 2de vader komt binnen lopen, "even kijken waar jullie zaten" zei hij. En hij ging weer.

10:55. De kerkklokken luidden hard en zwaar, de klokken van verdriet.
11:00. Iedereen moet gaan staan en de pastor komt naar binnen.
11:02. Het lied 'zij leven voort' van de lion king begint te spelen. Verschillende voetstappen beginnen te klinken in de kerk. We zien de collega's van Pim lopen met zijn kist daarachter zijn ouders, zijn zus, zijn broers en zijn vriendin. Ik zie niet scherp meer, volgens mij niemand meer, door de tranen in mn ogen die langzaam verder gaan over mijn wangen. De kist word neergezet. Zijn vriendin zet het schilderijtje van de pinquïns op de kist bij zijn voeten. Het schilderijtje die zij heeft afgemaakt, omdat Pim op de helft was. Ze gaat zitten.

Een tijdje is het stil, op het huilen van iedereen na.
De pastor begint met zijn verhaal. Over hoe hij zijn moeder vroeg of Pim gelovig was, waarop zij had gezegd "hij was geloving op zijn eigen manier. Maar hij geloofde dat is ook terug te zien in zijn muziek." Na die korte terug haal van wat er in huis allemaal was besproken voor de begrafenis.
De pastor leest een stukje uit de bijbel voor, een stukje over de dood. Ik kreeg vanaf links in mijn oor gefluisterd "het is een niet realistisch verhaal en waarom deed jezus dat niet bij mij? Of stuurde god mij niet terug?" Ik schrok want er was niemand links van mij. En dit is ook Pim niet, want dat kan niet. Snel zet ik het uit mijn hoofd en luister verder naar de mis.
"Het is tijd om de meegebrachte bloemen op het kruis te zetten en daarna mag u langs de kist lopen em een kaarsje aansteken." Eerst het gezin, de peet oom en peet tante, dan opa en oma's, de ooms en tantes, ons gezin, daarna de rest van de kerk. Terwijl Pims ouders, zus, broers en vriendin lopen, tikt mijn jongste broertje mij aan. 

--

sorry niet afgeschreven was er mee bezig maar lukte niet. 

xx love naar jullie.