01
PG-15
"ผมว่า จีมินฮยองกลับบ้านเถอะนะ"เสียงทุ้มของจีฮยอนเอ่ยขึ้นหลังจากไปรับร่างเล็กมาจากโรงพยาบาล
"กลับบ้านของเราใช่มั้ย"จีมินเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงซบหัวกับไหล่ของปาร์คจีฮยอนผู้เป็นน้องชาย
"ถ้าฮยองกลับไปตอนนี้ แล้วงานของฮยองละ "จีฮยอนเอ่ยด้วยความเป็นห่วงแล้วพยุงร่างเล็กให้ลุกขึ้นยืนแล้วพาเดินไปยังลานจอดรถใต้ตึก
#30DAYKM
ด้านบ้าน
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"
"ครับบบบบ มาแล้วครับ" เสียงของคิมซอกจินเอ่ยแล้วเดินไปเปิดประตูหอทันที
แอ๊ดด
"จีมิน..อ้าวจีฮยอน"จินเอ่ยขึ้นหลังจากเปิดประตูออกไปแล้วก็ตกใจที่เห็นจีฮยอนพยุงร่างเล็กอยู่
"ฮยองพาจีมินไปพักทีนะฝากดูอาการด้วย...ถ้าไอออกมาเป็น..."
"เป็นอะไรหรอจีฮยอน"เสียงของแทฮยองเอ่ยขึ้นแทรกจีฮยอง
"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย "จินเอ่ยกับแทฮยองที่เข้ามาแทรกแล้วอุ้มร่างเล็กแนบอกเอาไว้
"การที่ฮยองปิดเรื่องนี้มันดีแล้วหรอ มันจะปิดได้นานขนาดไหนกัน"แทฮยองเอ่ยด้วยความไม่เข้าใจ
"จะนานแค่ไหนมันก็เรื่องของฉันกับจีมินนายไม่มีสิทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้อง"จินเอ่ยแล้ว หันไปลาจีฮยอนแล้วพาร่างเล็กเข้าไปพักในห้องของตนเองแทนห้องของร่างเล็ก
"สักวันทุกคนจะรู้เรื่องนี้"แทฮยองเอ่ยไล่หลังจิน
ซอกจินวางร่างเล็กลงกับเตียงแล้วจัดการเช็ดตัวให้กับจีมินที่หลับไหลไม่รู้เรื่องราวอะไร ซอกจินมองใบหน้าเรียวที่ดูจะซูมผอมลงนิดหน่อย
"มันดีแล้วใช่ไหมจีมิน พี่อยากให้นายบอกทุกคนนะจีมินบอกความจริงไปซะน่าจะดีถ้าอาการหนักกว่านี้มันจะแย่นะ.. แต่นายมันดื้อเด็กโง่ ฮึกกก.." ซอกจินเอ่ยลูบหน้าเรียวของร่างเล็กทั้งสะอื้น
"ฮยองร้องไห้ทำไม จีมินเป็นอะไรหรอครับ"เสียงของมิน ยุนกิเอ่ยขึ้นทันทีที่ได้ยินคำพูดของซอกจินที่พูดกับร่างเล็กที่หลับอยู่
"ยุนกิ..นา นายได้ยินที่ฉันพูดทั้งหมดเลยหรอ.."
"ใช่ ผมได้ยินมันทั้งหมด"
TBC.
