Operation:Court the Casanova King

Chapter 17

Lexan's Voice

"No." yun ang sagot ko at diritso na akong umakyat sa bahay,Hindi pwedeng maging kami,hindi pwedeng magkaroon ng 'kami',mas mabuti natong ganito,palagi ko siyang sinasaktan,or should I say sinasaktan ko sarili ko.Mahal ko siya,pero masama bang mas intindihin ko kapakanan niya

kesya sa pagmamahal ko sa kanya?

Gusto kong maging masaya siya,pero hindi sa akin,hindi ako.Unfair ang mundo,sobra,ang tanga tanga ko,mahal ko siya mahal niya ako,ano pa ba ang kulang?Diba wala na?pero hindi pwede ehh,the moment he confess to me,yun na yung senyalis na dapat ko na siyang saktan.Ang dapat ko kasing plano ay pahulogin siya,pero kusa siyang nahulog,at pati ako.

pero ngayon hindi na pwede,parang wala lang namang nangyari diba?Parang lahat ng ginawa ko nilipad lang ng hangin,nawala lang.Pumasok na ako kaagad sa kwarto ko,sana kunin na nga lang ako ni papa,sana sunduin nalang niya ako,walang saysay ang buhay ko kung ganito nalang

palagi.Tapos

(Knock.Knock)

"Pasok"

"Anak,ba't mo naman siya ginanon." si mama lang pala

"Di po ba sinabi ko na sainyo ang tungkol don!"

"Pero---"

"Ma ayoko na po,ayoko na pong saktan siya,ayokong nakikita siyang malungkot,ayoko sa mga

ginagawa ko,ayoko sa sarili ko." tapos yung mga luha na kanina ko pa pinipigilan kusa nalang

lumabas,kaya agad naman akong niyakap ni mama.

"Anak,mahal mo na ba siya?"

"Oo,ma,ang tanga tanga ko lang dahil the moment na malaman kong mahal ko siya,yun pa yung moment na kailangan ko na siyang saktan."

"Akala ko ba kayo na."

"kami?,binawi niya yun ma,yung araw na nagdesisyon akong bustedin siya yun pa yung araw na

nalaman ko lahat tungkol don sa hula,yun din yung araw na inamin niya sa akin ang lahat,na

gagawin niya ang lahat para makabawi."

tapos inilayo ako ni mama ng konte sa kanya

"No matter what your desisyon will be,I'll always be here for you,but kung ano man ang magiging desisyun mo,sana pag-isipan mo muna bago mo gawin." tapos hinalikan na ako ni mama sa noo at lumabas na siya sa kwarto ko tapos ako naman nahiga na sa kama ko.

Hindi talaga ako magsasawa sa kasasabi sa sarili ko kung gaano ako ka tanga,mahal ko siya at for pete's sake mahal niya din ako,pero parang kusang si tadhana ang ayaw sa aming dalawa,yun ba talaga ang tadhana namin? na hindi pwedeng magkaroon ng 'kami',how cruel it is,to regret your very first LOVE.

~*~*~*~*~*~

[kinabukasan]

maaga na naman akong nagising dahil syempre sa kulang ko ng tulog,ginawa ko na ang usual

kong ruotine.

"Ma alis na ako bye bye." mahina kong sabi

"Mukhang walang gana yang mukha mong pumasok ahh."

nginitian ko lang siya,then binuksan ko na ang pinto,pero sa halip na si Lian ang makita ko ang pinsan niyang si James ang bumungad sa akin.At mukha siyang natataranta at kinakabahan.

"James?anong ginagawa mo dito?"

"Nasahospital si Lian,dahil sa isang car accident,papunta siya dito ng mabangga ang kotse niya."