Psiko Kız II #Wattys2018

En Kötüsü De Canın Acırken Belli Etmemektir ..

Hikaye'ye başlamadan şarkıyı açıp öyle başlayın ..

Canay Selim - Ertelendim

Doruktan ;
Karşımda duruyordu evet oyudu onun o güzel sesiydi fakat çok değişmişti benim kızılım değildi benim psiko kızım değildi .. Değişmiydi acaba evlenmişmiydi ? Acaba sevgilisi varmıydı ? Hatalarımın cezasının tek melegi kızım duyguydu aynı ona benzemeye başlamıştı biliyormusunuz ? Aynı kızılım gibiydi huyu inatçılığı herşeyi .. Erkek adam üzülmez ağlamaz diyenler siz süt çocuğumusunuz lan ? Bizdeki kalp neden acıyor ozaman ? Benim kızılımdı benimdi benim psiko kızımdı .. Şuan sadece bakıyorum cesaretim yok en son düğün zamanıydı konuştuğumda şimdi o cesaretin bir gramı yok aradan okadar sene geçti sonuçta .. Gül ablaya sordum hergece burda olcakmış yani bu oluyorki hergün bende burdayım ..

Duygudan devam ;

Bugün ikinci gecem hazırdım kafeye doğru gidiyordum arkamdan bir kız çocuğu sesleniyordu duygu abla diye döndüm baktım fakat tanıyamadım ..
- Sende kimsin ufaklık ?
- abla ben duygu , doruğun kızı
Yutkundum çok büyümüştü gözlerimden yaşlar hazırdı akmaya fakat hayır duygu ağlamıcaksın ..
- Nekadar büyümüşsün sen böyle
- abla bikere sarılabilirmiyim cok özlemişim seni en son nezaman gördüğümü bile hatırlamıyorum
Birşey demeden direk ben sarıldım artık dayanamıyorum allahım canım acıyor naptım bilmiyorum ne günahımın bedeliydi bu anlamıyorum ..
- Kuzum benim gitmem lazım görüşürüz
- tamam abla
Uzaklaştım direk oradan boş bir yer bulup oturdum ayaklarım tutmuyordu titriyordum iyi değildim, karşımda biranda birisi durdu bakıyordu tip tip hayırdır dingil demeye bile halim yoktu harbi kimdi bu ?

- Selam ben murat , kötüleştiğini gördüm iyi değilsen hastaneye gidelim ?

Kafamı hayır anlamında salladım ve oda gitti .. Hayır tek bile kalamıyorum şurda ancak siktiğimin geçmişi ile tek kalıyorum .. Yavaştan ayaklanıp kafeye doğru yürümeye başladım ve sonunda gelmiştim . Hiç birşey belli etmeden gül ablayla sohbet etmeye başladım oysaki kadın beni öyle iyi çözmüş ki sormuyor bile bana birşey .. Sahne saati gelmişti artık bizimkiler yine ordaydı pardon eskiler ordaydı .. Bir çift göz bana yönelmişti tabiki doruk bu .. Neyse duygu sakin ve başla ;

Devranım gülüp geçti
Yürekte matemi kaldı
Farketmedim mert namerdi
Yanmayan bir ahım kaldı
Olur olmaz umutlandım
Döner diye günler saydım
Sitemlerim sana değil
Ömrümü kendim harcadım
Ertelendim hep yıllarca
Sevdalardan aşktan yana
Payıma düşen ne varsa
Yandı uğruna
Bu hayatın çıkmazında
Arayıp durdum kendimi
Yalan yanlış doğrularda
Buldum ayak izlerimi

Şarkı bitmişti fakat bende bitmiştim göz yaşlarıma engel olamadım söylerken dorukta karsımda ağlıyordu. Derin,Buğra,Burak zaten onlardan bahsetmiyorum bile artık dayanacak ne güç kaldı ne başka birşey geçmişim okadar ağır geliyor ki bu şarkıyla tamamen çöktüm bunu bilerek seçtim çünkü beni anlatıyordu .. İçeri geçtim direk çünkü ayakta duramadım karşımda diye o cocuk vardı evet murat demişti ismini yine nerden çıktı bu gavat ?

- farkındayım geçmişteki izlerin kapanmamış okadar içten söyledin ki ağlaman bile sesini götürmedi ne cektin ne yaşadın bilmiyorum ama geçmişle yüzleş ne olursa olsun .

Şimdi bu gavata dalardım ama haklıydı oyüzden kalktım gittim direk içeri fakat dorugu görünce o gün aklıma geldi ne olursa olsun onunla tamamen kozları paylasmama daha çok var ..

Evet psikolar bugünlük bukadar iyi okumalar :) ( kapak tasarımı yapan arkadaslarınız varsa lütfen ulaşın bana